Ο άνδρας και η θηλυκοποίηση της κοινωνίας

Ο Δημοσθένης Δαββέτας επαναδιατυπώνει τους ρόλους. Ο άνδρας και η γυναίκα σε κοινωνία που αλλάζει αναζητούν την ισότητα. Η θηλυκοποίηση της κοινωνίας επιβάλλει αναστοχασμό του ανδρικού προτύπου. Το άλλοτε πατριαρχικό μοντέλο τελείωσε. new deal

Μοίρασε το

Ο Δημοσθένης Δαββέτας επαναδιατυπώνει τους ρόλους. Ο άνδρας και η γυναίκα σε κοινωνία που αλλάζει αναζητούν την ισότητα. Η θηλυκοποίηση της κοινωνίας επιβάλλει αναστοχασμό του ανδρικού προτύπου. Το άλλοτε πατριαρχικό μοντέλο τελείωσε.


Θέλησα λίγο να καινοτομήσω.

Να ξαναεφεύρουμε τον άνδρα. Κάποτε ξέραμε ότι ο αρσενικός ορίζοντας ήταν αυτός της ώριμης υπευθυνότητας, δια μέσου της δημιουργίας της οικογένειας και της εμπλοκής στην κοινωνία.

Σήμερα ζούμε ήδη το μετά. Το τέλος αυτής της πραγματικότητας.

Άνδρας γυναίκα νέοι ρόλοι

Η είσοδος των νέων στην Ζωή και η προετοιμασία μιας εργασιακής εξέλιξης έχει εκ βαθέων αλλάξει για τα νέα αγόρια. Η σεξουαλικότητα τους έχει διαφοροποιηθεί. Οι γυναίκες θεωρούν φυσικό την κατάληψη ρόλων, άλλοτε χαρακτηριζόμενων “ανδρικών”. Οι άνδρες αντιθέτως έχουν χάσει την σημασία των άλλοτε “ρόλων” τους. Ικανοποιούνται σύμφωνα με τις στατιστικές με την δημιουργία μικροσυμπάντων. Και τους κώδικες τους όπως π.χ. το μικροσυμπαν της σύγχρονης τεχνολογίας που κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από άντρες.

Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει τίποτα με την κλασσικη αρρενωπότητα. Ζούμε, παρά το ότι ακόμα υπάρχουν σε πολλές χώρες ανισότητες που πρέπει να βελτιωθούν, ένα παράξενο φαινόμενο. Όχι μόνο η θέση του παραδοσιακά αρσενικού έχει αλλάξει. Έχει αλλάξει και η παραδοσιακή συμπληρωματικότητα των φύλων.

Ήδη από τα χρόνια του ’70 με το κίνημα υπέρ της ατομικότητας είχε ξεκινήσει η αλλαγή η οποία και κατήργησε την ιεραρχία στην κοινωνική Ζωή. Κυρίως τον τελευταίο θύλακα της, την οικογένεια. Η ως τότε ανδρική καθοδήγηση ήταν μέρος της θρησκευτικής οργάνωσης των κοινωνιών. Η κοινωνική λειτουργία των θρησκειών είχε σκοπό να παράγει αυτή την θεσμική διάσταση τους. Έτσι ώστε να συνεχίζεται και αντίστοιχα να αναπαράγεται η πορεία στα μέλη της κοινωνίας.

Η παραγωγή και η συλλογική διάρκεια προϋποθέτει βιολογικά νέα μέλη παιδιά που γεννούνται από γυναίκες. Και είναι σε αυτό ακριβως το σημείο που βασίστηκε η επελθούσα αλλαγή. Η έξοδος από την επίδραση της εκκλησίας και το πέρασμα της γέννησης από δημόσια υπόθεση σε ιδιωτική, άλλαξε τα δεδομένα. Παρά την αρχική πτώση γεννήσεων εν τούτοις η ιδιωτικοποίηση των γεννήσεων έδωσε άλλο ρόλο στην γυναίκα.

Αναζητείται ισότητα

Στα πλαίσια του selfrealisation η γυναικεία απελευθέρωση συνέβαλε και σε μια ανθρωπολογική αλλαγή που βιώνουμε σήμερα. Από την αναζητούμενη ισότητα φτάσαμε σε μια νέα κουλτούρα. Αυτήν τής, εν συνεχή εξελίξει δύναμη, της γυναίκας. Η νέα θέση των ανδρών σε ένα κόσμο όπου όλη η προσοχή είναι συγκεντρωμένη στην γυναίκα, είναι η συνεχής αποδυνάμωση του. Η αρρενωπότητα πέρασε από τα στάδιο της προφανότητας σε αυτό της συνεχούς αμφισβήτησης. Ο υποσχόμενος πολλά και γόνιμα πράγματα, διαχωρισμός των φύλλων λόγω της επιδιωκόμενης ισότητας, δεν ισχύει. Ή δεν έγινε πραγματικότητα.

Ίσως να ήταν και ένα στάδιο που γρήγορα άφησε την θέση του σε ό,τι βιώνουμε σήμερα. Στην αμφισβήτηση του άνδρα σε όλα τα επίπεδα. Από την κοινωνία, την ψυχολογία, την Ζωή του ζευγαριού, την σχέση με την πατρότητα. Βιώνουμε την θηλυκοποίηση των επαγγελμάτων, της μεταβίβασης τους ακόμη και κληρονομικής. Την θηλυκοποίηση του κύρους και της κοινωνικής ζωής. Ακόμη και η σεξουαλικότητα έχει γείρει υπέρ των γυναικείων εμμονών. Π.χ. Η πορνογραφια ως ακραία έκφραση της σεξουαλικότητας και της άμεσης ηδονής, που άλλοτε χρησιμοποιούσαν την γυναίκα ως το “αδύναμο” εργαλείο των ανδρών, τώρα έχει αναποδογυρίσει τους ρόλους.

Θηλυκοποίηση της κοινωνίας

Το άλλοτε ισχυρό πατριαρχικό μοντέλο τελείωσε. Διότι στηριζόταν στον μη-προσωπικό, κάτι σαν “αντικειμενικό” γενικό νόμο, αρνούμενο την ατομική, συναισθηματική και υποκειμενική διάσταση των πραγμάτων.

Σήμερα βλέπουμε ότι για να είναι αποτελεσματικό το κύρος των πράξεων και πραγμάτων, το κύρος των αποφάσεων (προσωπικών και συλλογικών), πρέπει να στηρίζεται στο “εμ-παθες” της μοναδικότητας κάποιου σε συνδυασμό με το αίσθημα υπευθυνότητας του.

Και αυτό το μοντέλο το προσφέρει το μητρικό κύρος. Καταφέρνει να συνδυάζει το συναισθηματικά”εμ-παθες”με την ανάληψη της προστασίας του υψηλού ενδιαφέροντος των προσώπων. Συνενώνει δηλαδή και συνδυάζει τα δυο πράγματα που το πατρικό κύρος διαχώριζε.

Διαπιστώνοντας λοιπόν την θηλυκοποίηση της κοινωνίας ποια είναι και ποια πρέπει να είναι η θέση του άντρα;

Πιστεύω ότι πρέπει με βάση τις ανωτέρω παρατηρήσεις, αλλά κι άλλες των επιστημόνων, να “επανευρεθεί” ο άνδρας. Χρειαζόμαστε έναν άνδρα ανταγωνιστικό, διεκδικητικό, υπεύθυνο που δεν θα στηρίζεται πια στους μυς μόνο του κυνηγού. Αλλά ταυτόχρονα και στην ψυχολογική στρατηγική, στην συναισθηματική προσωπικότητα απελευθερωμένη από τις μητρικές ενοχές. Μια προσωπικότητα που μπορεί να συνδυάσει σεξουαλικότητα και τρυφερότητα. Ανδρισμό και όχι ματσισμό. Εξυπνάδα και ευαισθησία. Και κυρίως ανάληψη ευθυνών και διεκδίκηση ρόλων στα πλαίσια μιας δημιουργικής ανταγωνιστικότητας με το άλλο φύλο.

Δύσκολο ισως πουν κάποιοι. Αναγκαίο θα πω εγώ για την αναλογική ισομέρεια των παραγωγικών και γόνιμων δυνάμεων και ενεργειών της κοινωνίας. Για την υγιή πορεία της ανθρωπότητας.

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου