Ο Ίων Παπαδάκης στηλιτεύει με τη φράση “ντροπή σας” για την χολή, την κακία και την μικρότητα που έβγαλαν κάποιοι με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ.
Θα μπορούσα να ξεκινήσω και να τελειώσω αυτό το κείμενο με δύο μόνο λέξεις: «ντροπή σας»…
Δε μου αρκεί όμως γιατί, αφενός έχω πολύ θυμό και αφετέρου είναι τόσο πολλοί αυτοί που δεν θα πάρουν χαμπάρι… και δυστυχώς, αυτός ο θυμός μπορεί να μην έχεις ονοματεπώνυμο, έχει όμως «αποδέκτη» πολλούς από εσάς και εμάς!
Μεγάλωσα σε ένα αστικό σπίτι, πήγα σε γαλλικό σχολείο, ταξίδεψα πολύ… και μετά ήρθαν οι εφημερίδες, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει! Μια αρχή όμως που πήρα από το σπίτι μου, με ακολουθούσε και με ακολουθεί μέχρι σήμερα: σεβασμός!
Ναι, έχω κάνει καφρίλες, ναι έχω κάνει λάθη, ναι πιθανότατα έχω αδικήσει, ναι έχω ακροβατήσει μεταξύ αλήθειας και «κίτρινου», ναι έχω μετανιώσει (ευτυχώς λίγες, θέλω να πιστεύω) για κάποιες στιγμές της δημοσιογραφικής μου ζωής… Έχω κάνει κριτική σκληρή, κάποιες φορές (λίγες, θέλω να πιστεύω) άδικη ή μεροληπτική.
Όμως πάντα σεβόμουν τους «πάνω» από μένα και τους «κάτω» από μένα, πόσο μάλλον τους θεσμούς!
Ο διευθυντής μου είναι θεσμός, ο πρόεδρος της δημοκρατίας είναι θεσμός, ο πρωθυπουργός είναι θεσμός, οι εκλεγμένοι είναι θεσμός!
Έτσι έμαθα, έτσι πορεύτηκα, έτσι πορεύομαι…
Τέλος όμως η εκ βαθέων εξομολόγηση…
Δεν έχω ψηφίσει ποτέ κανένα κόμμα εξουσίας… Άλλωστε τι ουσία έχει η δουλειά μας, αν δεν «στεκόμαστε» απέναντι στην εξουσία;
Πριν από λίγα 24ωρα ο Έλληνας (το τονίζω αυτό) πρωθυπουργός (το τονίζω και αυτό), βρέθηκε στο Αμερικανικό Κογκρέσο για να εκφωνήσει μια ομιλία, όπου στο τέλος της, οι παρευρισκόμενοι – σε ένδειξη σεβασμού – σηκώθηκαν όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν.
Για μένα, επίτιμος καλεσμένος στο Αμερικανικό Κογκρέσο δεν ήταν ούτε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός αλλά ολόκληρη η Ελλάδα!
Και όταν όλοι, σηκώθηκαν να τον χειροκροτήσουν, ένιωσα ότι χειροκροτούσαν εμένα και ένιωσα υπερήφανος γιατί «βγήκα» από την αφάνεια και την μιζέρια που, κάποιοι άλλοι φρόντισαν να με «βάλουν» εκεί για μια δεκαετία…
Η επόμενη μέρα όμως, ήταν ντροπιαστική!
Όχι σε πολιτικό ή διπλωματικό επίπεδο και όχι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού… Ήταν ντροπιαστική εδώ στη χώρα μου, με όλα αυτά που διάβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε αναρτήσεις επωνύμων ή διάφορων τρολ κρυμμένων πίσω από την ανωνυμία, (όπως οι δωσίλογοι στην γερμανική κατοχή) οι οποίοι έβγαλαν όση χολή, κακία και μικρότητα είχαν, σχετικά με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ…
Ρυπαρά πρωτοσέλιδα εφημερίδων και μισάνθρωποι που δεν «αντέχουν» να βάλουν τη χώρα τους πάνω από τα κόμπλεξ τους και τους εργοδότες τους και οι οποίοι, απέναντι στα ταπεινά συμφέροντα τους, δεν μπορεί να σταθεί καμία ηθική και κανένας σεβασμός!
Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω ψηφίσει ποτέ κόμμα εξουσίας και ούτε πρόκειται! Σέβομαι όμως όποιον άνθρωπο προσπαθεί, έστω και αν κάνει λάθη… και ο Έλληνας πρωθυπουργός -στην προκειμένη περίπτωση, με αφήνει παγερά αδιάφορο πως τον λένε και σε ποια παράταξη ανήκει-, μπορεί να κάνει λάθη (και ποιος δεν κάνει;) όμως, πάντα στέκεται επάξια στο ύψος του εθνόσημου που οι Έλληνες του εμπιστεύτηκαν!
Δεν σέβομαι όμως, σε καμία περίπτωση αυτούς – τους δήθεν πατριώτες – που κάνουν οτι τιμούν την «δημοκρατία», ειδικά όταν αυτοί είναι δημοσιογράφοι ή άνθρωποι με δημόσιο λόγο, που επηρεάζουν και διασύρουν θεσμούς!
Δυστυχώς όμως, αυτοί έχουν ακροατήριο (που δεν διαφέρει και πολύ από ένα κοπάδι πρόβατα) και που ντροπιάζουν τη λέξη «δημοκρατία», έχοντας στο μυαλό τους ως στόχο, το «μακελειό», το προσωπικό τους όφελος, τη ρεμούλα και το «να ψοφήσει ηκατσίκα του γείτονα»!
Διαχρονικά αυτοί οι μισάνθρωποι, αυτοί οι διαχειριστές εξουσίας, αυτοί οι δημοσιογράφοι είναι επικίνδυνοι και μακάρι κάποτε αυτοί που σκέφτονται και σέβονται, να τους γυρίσουν επιδεικτικά την πλάτη και να τους απομονώσουν (ας πούνε κάποιοι ότι καταφέρομαι κατά της ελευθερίας του λόγου, τόσο που χεστηκα)…
Από μένα (ως Έλληνας και όχι ως δημοσιογράφος) ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
