Καποιες φορες δεν με ενδιαφερει να το “ψαξω το πραγμα” που λενε. Δε με ενδιαφερει κι πολυ για το ποσο “πουλησαν” αργοτερα τις ιδεες τους ολοι αυτοι που ηταν μεσα-εξω απο το Πολυτεχνειο.
Δεν δινω δεκαρα αν στην μεταπολιτευση εγιναν ακριβοπληρωμενοι εργατοπατερες κι συνδικαλιστες. Δεν διαβαζω αναλυσεις για το αν “πεθαναν η οχι τελικα” καποιοι.Δεν καιγομαι να αναλυσω την Ιστορια.
Αυτο που ξερω μονο, ειναι αυτη η θυμιση των γεγονοτων οπως τα εζησα μικρο παιδι.μια ανακατωσουρα στο σπιτι,σε ενα κλειστο σπιτι, χωρις μουσικη, βουβαμαρα, μια τηλεοραση μονο ασπρομαυρη, μια ΥΕΝΕΔ λογοκριμενη,και ανασφαλεια.φοβος. Ο πατερας ομως ηταν ευχαριστημενος, ειχε ενα προσωπο υπογειας χαρας. Αυτο το θυμαμαι. Σαν να υπηρχε αερας ξαφνικα απο καπου. Και μετα απο χρονια θυμαμαι να μου φερνει στο κασετοφωνακι την περιβοητη κασετα απο εκεινα τα σκοτεινα βραδυα.”Για να μαθεις- μου ειπε-τι εγινε τοτε”.
Η ζωη αλλαξε .Όλα αλλαξαν. Όλα θα αλλαξουν ακομα πολυ. Ας κρατησουμε μια ιδεα. Μια εικονα αυτων που κατι ηθελαν να αλλαξουν. Κι ας μην μπορεσαν. Αυτοι τουλαχιστον, προσπαθησαν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
