Έπειτα από 13 εβδομάδες απεργιακών κινητοποιήσεων των διοικητικών υπαλλήλων των 2 μεγαλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας, ο υπουργός της Παιδείας αποφάσισε να αρχίσει έναν εσφαλμένο διάλογο για κάτι που έχει προαποφασιστεί από τον ίδιο.
Στην ουσία πρόκειται για έναν παραληρηματικό μονόλογο από μέρους του υπουργού, ο οποίος απαιτεί από τις διοικήσεις των πανεπιστημίων να συμπράξουν στην λεηλασία των ιδρυμάτων με τη μετατροπή τους σε κέντρα ιδιωτικών συμφερόντων. Θυμίζω τα νεοσύστατά συμβούλια διοίκησης που επιτελούν ακριβώς αυτόν το σκοπό, να καταργήσουν την ουσία της Ανώτατης Εκπαίδευσης ως μέσο προς τη γνώση και να την καταντήσουν σε τρόπο για το κέρδος.
Συνεπής βέβαια στην τάξη που υπηρετεί, ο υπουργός απαντά σε όσους ζητάνε ελεύθερο δωρεάν πανεπιστήμιο, ότι αυτό δε συνάδει με τον καπιταλισμό όπου όλα ξεπουλιούνται και όλα αγοράζονται. Παράλληλα στην προσπάθεια του να (υπο)λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια, στέκεται αρωγός η αξιοθρήνητη φοιτητική παράταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, η γνωστή ΔΑΠ, η οποία εγκατέλειψε για λίγο τις εκπαιδευτικές τις εξορμήσεις σε διάφορα μνημεία του κόσμου στη Μύκονο, στον Παρνασσό και σε άλλα κέντρα πολιτισμού και αποφάσισε να εισβάλει δυναμικά στον αγώνα επικράτησης του βάρβαρου μέτρου της διαθεσιμότητας.
Για μια ακόμη φορά, δημιούργησε έναν διαβλητό ιστότοπο στον οποίο ο καθένας έχοντας μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μπορεί και ψηφίζει για το άνοιγμα των πανεπιστημίων που θα σηματοδοτήσει και την κατάρρευση του αφού θα απομείνει χωρίς διοικητικό προσωπικό. Εκτός βέβαια και αν ο υπουργός έχει υπόψη του να αναθέσει το διοικητικό έργο σε ιδιωτικές εταιρείες κάτι παρόμοιο με αυτό που έχει συμβεί και στα δημόσια νοσοκομεία τα οποία περιφρουρούνται από ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης.
Ότι όμως και να κάνει η κυβέρνηση της εθνικής τρομοκρατίας και τα παραμάγαζά της στην παιδεία και αλλού δεν μπορεί πλέον να παρασύρει την κοινωνία στο επικίνδυνο παιχνίδι της. Απόδειξη αυτού τα άτομα που συνυπέγραψαν για το άνοιγμα των πανεπιστημίων που παρόλο που ψήφισαν μέχρι και τα δένδρα, το αριθμητικό αποτέλεσμα δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις 22.000 ,αριθμός που αντιστοιχεί στο 20% του συνόλου των φοιτητών του ΕΚΠΑ. Μια ανάξια λόγου μειοψηφία, παρόμοια με αυτήν που συγκεντρώθηκε στα Προπύλαια την προηγούμενη εβδομάδα για να διαδηλώσει τη δίψα της για μάθηση. Είναι η ίδια μειοψηφία με αυτήν που περιοδεύει στα αδιάβλητα ΜΜΕ και διατρανώνει ότι εκπροσωπεί το σύνολο των φοιτητών. Δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για μας δεν είναι το σύνολο των φοιτητών αυτό που ξεσηκώνεται με Πάολα και Παντελίδη και αγωνίζεται για να γίνουν τα Πανεπιστήμια ΙΕΚ αλλά μια μετρημένη και αποδεδειγμένη πλέον μειοψηφία θλιβερών μικροκαμωμένων ανθρώπων.
Τα Πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργήσουν, προς όφελος όμως των φοιτητών και όχι των αδηφάγων επιχειρηματιών που καραδοκούν να εισβάλουν σε αυτά και να τα καταντήσουν σε μαζικές μηχανές παραγωγής πρώτων και αναλώσιμων εργατικών χεριών. Η γνώση να γίνει δύναμη και δύναμη θέληση για την αλλαγή και όχι τη συντήρηση.
Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε το πρόβλημα και όχι τις συνέπειες του προβλήματος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι το μνημόνιο αλλά ο καπιταλισμός. Η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, η κατάρρευση του κράτους και η μετατροπή του σε φορο-εισπράκτορα, η διάλυση κάθε κοινωνικού ιστού όπως η Παιδεία, η Υγεία. Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε ως κοινωνία αφενός το διχασμό μας, αφετέρου, τη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε ΙΕΚ, την διάλυση των κατά τόπους κέντρων υγείας, το κλείσιμο των κέντρων ψυχικής υγείας, την απόλυση χιλιάδων γιατρών ως αποτέλεσμα του ανύπαρκτου σχεδίου του άσχετου με θέματα υγείας και πρώην φασίστα τηλεπωλητή Άδωνι.
Δεν αλλάζει τίποτα αν δεν το αλλάξουμε εμείς με κάθε τρόπο. Η λύση δε θα έρθει από τον ουρανό ούτε από τις δήθεν αναπτυξιακές πολιτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Το μνημόνιο θα φύγει όταν φύγει ο καπιταλισμός. Ας σπάσουμε τις αλυσίδες μας πριν πέσουν και μας πλακώσουν. Σύμμαχος σε αυτόν τον αγώνα οφείλει να είναι σύσσωμη η αριστερά που πρέπει να αποκαθηλωθεί από τις αγκυλώσεις της και τα εμπόδια που δημιουργούνται από την απομονωτική στάση της και να στηρίξει την κοινωνία στο δύσκολο αλλά δίκαιο έργο της ανατροπής των ζυγών και των αφεντικών…