Από τον «μικρό» Νικόλα της Χρυσής Αυγής μαζί με τα άλλα πρωτοπαλίκαρα του υποκόσμου που έγνεφαν ναζιστικά καθώς σάπιζαν στο ξύλο για ιδεολογικούς και όχι μόνο λόγους μετανάστες, εργαζόμενους και αριστερούς, με αποκορύφωμα βέβαια την δολοφονία ενός Παλληκαριού, επειδή φοβόντουσαν τα τραγούδια του.
Θυμίζω δε, προς χάριν της ιστορίας ότι το παιδί αυτό πέραν του ότι ήταν Έλληνας ήταν και εργαζόμενος στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, εκεί που οι ναζί είχαν κάνει σωματείο για υποστηρίξουν δήθεν τα συμφέροντα των εργαζομένων με τις πλάτες των φίλων τους των εφοπλιστών.
Τώρα περάσαμε στη μικρή Μαρία από τον καταυλισμό των Ρομά στα Φάρσαλα, ένα κοριτσάκι αγνώστων λοιπών στοιχείων του οποίου αναζητάται η μητέρα του. Και από την μικρή Μαρία ξεκίνησε ένας «δίκαιος» αγώνας πάταξης του διεθνούς κυκλώματος εμπορίας παιδιών. Ένας γιγάντιος μηχανισμός (όπως άλλοι: ναρκωτικά, όπλα) που δρουν μέσα στη μήτρα του καπιταλισμού ή για την ακρίβεια αποτελούν τις προϋποθέσεις ύπαρξης του.
Και ενώ όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται, αυτοί που κάνουν τους μεσίτες αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και τα γραφεία τους για να διαλύσουν τη χώρα για άλλη μια φορά από κοινού. Αυτοί που κόπτονται για την παιδεία και στέλνουν στο διάολο 1300 διοικητικούς υπαλλήλους και όταν αυτοί αντιδρούν τους θέτουν σε αργία για το καλό των φοιτητών. Όπως και για το καλό των φοιτητών κουρέψαν τα ταμία των πανεπιστημίων ή πέρσι που ανάγκασαν δεκάδες φοιτητές στη μέση της χρονιάς να αλλάξουν όχι μόνο σπίτι αλλά και γνωστικό αντικείμενο στα πλαίσια του σχεδίου Αθηνά.
Είναι οι ίδιοι, που νοιάζονται για την υγεία μας για αυτό και αυστηροποιούν τον αντικαπνιστικό νόμο ενώ παράλληλα βάζουν 25 ευρώ ταρίφα στα νοσοκομεία, ενώ τώρα σκέφτονται να βάλουν επιπρόσθετο φόρο στα τσιγάρα για να σώσουν τον ΕΟΠΥΥ. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, σαν αυτή των 505 Ελλήνων των οποίων η περιουσία υπολογίζεται γύρω στα 60 δις ευρώ, νούμερο μάλιστα το οποίο αυξήθηκε από πέρσι κατά 10 δις.
Και ενώ όλα ξεπουλιούνται όπως η παιδεία, η υγεία, η εργασία, ξαφνικά το μνημόνιο λήγει. Σε 7 μήνες θα πάψουμε να είμαστε μέσα στο τούνελ και όσοι από εμάς βλέπουμε ακόμη, θα δούμε το πολυπόθητο φως. Και τώρα με ποια λέξη θα βρει να παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ίσως με τις λέξεις: ανάπτυξη, εκσυγχρονισμός, επενδύσεις. Έτσι θα λέγονται από το 2014 οι μειώσεις μισθών-συντάξεων, οι καταργήσεις επιδομάτων και στοιχειωδών κοινωνικών παροχών, οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, η διαθεσιμότητα κ.α.
Από την άλλη η κοινωνία ψάχνει απεγνωσμένα την άλλη λύση, τη λύτρωση. Και το ερώτημα για κάποιους είναι τι κάνει η αριστερά; Όχι η αριστερή κυβέρνηση που οραματίζεται ο Τσίπρας όπου θα φορολογεί τους εφοπλιστές ακουμπώντας τους στα πατριωτικά τους αισθήματα, με τη χώρα να σφάζεται στην ποδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε την αριστερά που έχει καθηλωθεί στο όνειρο της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικοποίησης των ανύπαρκτων μέσων παραγωγής. Αλλά την αριστερά ως πράξη προοδευτικότητας και καινοτομίας, ως κίνηση ριζοσπαστισμού πέρα και πάνω από κυβερνητικές σκοπιμότητες. Η αριστερά που θα καταλάβει ότι ο εχθρός έχει μεταλλάξει την έννοια του πολέμου και την έχει αναγάγει σε οικονομικό επίπεδο.
Με άλλα λόγια, η κοινωνία παρότι θυμάται ιστορικά τους όρους της αντίστασης και της ανυπακοής, βρίσκεται πολύ μακριά, δυστυχώς, από την επανάληψη τους και αυτό οφείλεται στον τρόπο ζωής και σκέψης με τον οποίο ανδρώθηκαμε. Σκοπίμως, βέβαια, για να μην μπορούμε να εξεγερθούμε. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, γίνεται επιτακτική η παρέμβαση μιας πολιτικής κίνησης προερχόμενης από τα αριστερά με ένα κοινωνικό και ανθρωπιστικό πρόγραμμα δράσης βασισμένο στις ανάγκες της κοινωνίας, θέτοντας παράλληλα βασικά ερωτήματα που έχουν άμεση σχέση με την επιβίωσή μας. Το ευρωπαϊκό όραμα καταρρέει και παρασύρει και εμάς στο χέρι μας είναι να ξεφύγουμε πριν να είναι αργά…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
