ΕΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΟΛΕΜΑΤΕ; (ΜΕΡΟΣ ΙΙ)

Μοίρασε το

Με ξεχάσατε τόσο εύκολα; Από φίλη σας έγινα εχθρός σας; Από ψηφοφόρος σας έγινα ο μάγος με τα δώρα; Εγώ που σας στήριξα τόσα χρόνια με την ψήφο μου; Ναι, σε εσάς μιλάω που κάθεστε στα έδρανα της Βουλής! Ποιος σας άνοιξε την πόρτα για να μπείτε δε θυμάστε;

Τότε δείχνατε να ενδιαφέρεστε για την γνώμη μου και με ρωτούσατε τι ήθελα, και τώρα; Τώρα που αποφασίζετε όχι μόνο για το μέλλον το δικό μου αλλά για το μέλλον των παιδιών μας δεν θα έπρεπε να πω κι εγώ την γνώμη μου; Για να μιλήσω και στην γλώσσα σας, θα σας το πω λίγο διαφορετικά. Το ξέρετε ότι θα με χρειαστείτε ξανά και ξέρετε ότι πλέον αρκετοί ενημερωνόμαστε με περισσότερους τρόπους από τα καθοδηγούμενα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης.

Πλέον γνωρίζω και κυρίως αναγνωρίζω. Αφού λοιπόν η σχέση μας είναι καθαρά συμφεροντολογική έχω να προτείνω κάτι. Σας δίνω την ψήφο μου υπό έναν όρο: να δράσετε και να εργαστείτε ΜΟΝΟ υπέρ της διεκδίκησης της ομαλής κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών που συνιστούν το κράτος που ονομάζεται «Ελλάδα». Θα πω και στους δικούς μου να σας ψηφίσουν, θα μαζέψω περίπου 100-150 ψήφους! Ξέρετε και πόσους φίλους έχω στο facebook; Ίσως να βρω και 300 ψήφους! Αυτή τη φορά όμως -έτσι για αλλαγή- πρώτα θα μου δείξετε εσείς αποτελέσματα και μετά εγώ τα δικά μου. Σας λέω την αλήθεια! ΘΑ σας ψηφίσω! ΘΑ σας βοηθήσω! ΘΑ βρω κι άλλες ψήφους!

Ελπίζω να καταλάβετε την ειρωνεία που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Το διευκρινίζω για να μην παρεξηγηθώ και νομίζετε ότι θέλω να μοιάσω σε πολιτικό. Να σας ενημερώσω ότι η συμπεριφορά σας με(μας) έχει εξαγριώσει πλέον! Εκεί που πάω να σας πω ότι έχω γνώμη, έχω άποψη και θέλω να την εκφράσω μαζί με τους φίλους μου μας διώχνετε! Εκεί που πάω να σας βοηθήσω και να κάνω κι εγώ λίγη από τη δουλειά σας μου ζητάτε χρήματα και να κάνω για το «κράτος» ακόμα περισσότερα πράγματα παρόλο που έχετε και υπαλλήλους να τα κάνουν αυτά! Και να σας τα δώσω με χαρά γιατί θέλω να πιστεύω ότι θα τα χρησιμοποιήσετε για το καλό του παιδιού μου. Αλλά ακριβώς εκείνη τη στιγμή μου βάζετε και ένα πιστόλι στον κρόταφο και μου κλέβετε και το άδειο πλέον πορτοφόλι.

Ήθελα να πιστεύω σε ιδεώδη, σε αξίες και σε ιδεολογίες. Πίστευα στην πολιτική και στην αξία της μέχρι που (επιτέλους) κατάλαβα, ότι η πολιτική όπως διδάσκεται δεν εφαρμόζεται εδώ και κάποια χρόνια.

Κύριοι, καταλάβετε ότι ο λαός είναι σοφός και έχει δίκιο όταν λέει πως «το ένα χέρι τρίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Τώρα που το ένα χέρι κρατάει το όπλο και το άλλο το λοστό η έκβαση είναι άκρως αβέβαιη.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ φώναξε «Έχω ένα όνειρο…», η θρησκεία λέει «Πιστεύω σε έναν Θεό», εγώ θέλω απλά να ελπίζω… χωρίς εισαγωγικά!

Και ναι, είναι πόλεμος. Πόλεμος μέχρις εσχάτων. Πόλεμος από αυτούς που ο ιδρώτας που χύνεται είναι πιο σημαντικός σε σχέση με την αιματοχυσία. Είναι πόλεμος αξιοπρέπειας και σεβασμού.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου