Σήμερα στα πλαίσια της κρίσης, είναι πιο επιτακτική από ποτέ, η ανάγκη να δημιουργηθεί ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης και λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης σε σχέση με αυτό που επικρατούσε.
Θα πρέπει να επιχειρηθούν δραστικές αλλαγές στην δομή και την λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της νέας εποχής.
Η τοπική αυτοδιοίκηση για να λειτουργεί αποτελεσματικά, θα πρέπει να λειτουργεί αποκεντρωμένα από την κεντρική διοίκηση. Μια αποτελεσματική αποκέντρωση πόρων, αρμοδιοτήτων και αναπτυξιακών σχεδιασμών σε αναβαθμισμένους ΟΤΑ πρώτου και δεύτερου βαθμού, με έμφαση στις αρχές της αλληλεγγύης προς τον πολίτη, αποτελεί την μετεξέλιξη του θεσμού, ως εγγυητή της Δημοκρατίας, απέναντι στο κεντρικό κράτος.
Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες θα πρέπει να αναπτύσσονται ,με βάση το φυσικό τους πλούτο και τις οικονομίες που αναπτύσσουν, λόγω των γεωμορφικώνκαι πολιτισμικών τους χαρακτηριστικών.
Χονδρικά, μπορεί να κάνει κανείς, μια κατάταξη στις Δημοτικές και Περιφερειακές οικονομίες, σε αστικές, αγροτικές, βιομηχανικές και τουριστικές.Αυτές οι οικονομίες και η αντίστοιχες επιχειρηματικές δομές που αναπτύσσονται ,θα πρέπει όχι μόνο να στηρίζονται, αλλά και να πριμοδοτούνται από αντίστοιχα Ευρωπαικά κίνητρα, μέσω σχετικών προγραμμάτων, εφόσον ανήκουμε και πληρώνουμε αδρά, αυτό τον τεράστιο μηχανισμό της υποτιθέμενης «Ευρωπαικής Αλληλεγγύης».
Η εξισορρόπηση των αναπτυξιακών διαδικασιών, ανάμεσα σε κέντρο και περιφέρεια, αποτελεί στρατηγική ομαλής ανάπτυξης της οικονομίας της κάθε περιοχής. Η ομαλή ανάπτυξη της οικονομίας μιας περιοχής , συνίσταται στην δημιουργία προυποθέσεων για την οικονομική ευρωστία των παραγωγικών της τάξεων και επιτυγχάνεται, με την βελτίωση και τόνωση της παραγωγικής και μεταποιητικής διαδικασίας, εμπορίας και διάθεσης προιόντων και υπηρεσιών των επαγγελματικών τάξεων της κάθε περιοχής.
Σήμερα, που αντιμετωπίζουμε ολοένα και πιο συχνά το φαινόμενο , λόγω της κρίσιμης ανεργίας που έχει επιφέρει η κρίση, ολόκληρα νοικοκυριά που κατοικούν στα αστικά κέντρα, να στηρίζονται σε εισοδήματα, που τους αποφέρουν το κτήμα του παππού και της γιαγιάς στην επαρχία, καθίσταται πιο επιτακτική από ποτέ , η ανάγκη ανάπτυξης της Ελληνικής επαρχίας.
Η ανάπτυξη του τουρισμού, η εκμετάλλευση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας, η ανάπτυξη νέων καλλιεργειών καθώς και της βιομηχανίας σε περιοχές που δεν προσφέρονται για τουριστική ή αγροτική ανάπτυξη, καθώς και η σύνδεση της παιδείας με τις αντίστοιχες οικονομίες, που μπορεί να παράσχει ανταποδοτικά οφέλη, στις οικονομικές κοινωνίες της κάθε περιοχής, θα πρέπει να αποτελούν βασικούς διοικητικούς στόχους της Περιφερειακής και Κεντρικής διοίκησης.
Τουναντίον, σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της εξόντωσης των τοπικών οικονομιών, ξεκινώντας από την βιομηχανική και φθάνοντας στην τουριστική και την αγροτική.
Ελληνικές βιομηχανίες κλείνουν συνέχεια, αφήνοντας χιλιάδες οικογένειες στο δρόμο, γιατί προγραμματίζεται οι ξένες πολυεθνικές ,αλλά και οι απευθείας εισαγωγές,να καλύπτουν τις αντίστοιχες ανάγκες .
Οι μικρομεσαίες τουριστικές μονάδες δεν υποστηρίζονται, και έτσι περιμένουν να απορροφηθούν μοιραία, από τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες εγχώριες ή ξένες.
Οι αγροτικές επιχειρήσεις, ο «αγρότης επιχειρηματίας», επαγγελματική κατηγορία, που αγωνιζόμασταν, να δημιουργήσουμε κάποτε, συνεχίζει να υποφέρει από τα παρασιτικά κυκλώματα της παραοικονομίας, που αντί να επικεντρωθούμε για να τα πατάξουμε, προσπαθούμε να τον βραχυκυκλώσουμε με γραφειοκρατικές διαδικασίες και άδικους φόρους, προκειμένου να τον ξεπουλήσουμε στους μεγάλους γεωκτήμονες, εφόσον αυτό «επιτάσσουν» οι εποχές, να ανθίζει το μεγάλο κεφάλαιο, γιατί αποτύχαμε να στηρίξουμε το μοντέλο που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε…
Έτσι θα λύσουμε το έλλειμμα, του εμπορικού ισοζυγίου, που ευθύνεται για την κρίση, θα καταστήσουμε, δηλαδή, περισσότερες τις εξαγωγές από τις εισαγωγές… όταν δεν θα μας ανήκουν τα παραγωγικά μας αγαθά, όταν θα δουλεύουμε εργάτες με μισθούς πείνας στα δικά μας χωράφια, στις δικές μας δουλειές, όταν θα καταναλώνουμε από τις πολυεθνικές…
Θα ήθελα να ρωτήσω, λοιπόν, την επιστημονική κοινότητα του χώρου μου. που διατείνεταιγια το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου ( όταν οι εισαγωγές είναι περισσότερες από τις εξαγωγές) και την αποκατάσταση του, με τα μέτρα λιτότητας και την βάναυση φορολόγηση : Πού μπορεί κανείς να κατατάξει την εγχώρια κατανάλωση από τις πολυεθνικές, αν όχι στις εισαγωγές;;;
[quote text_size=”small”]
Τότε για ποιο έλλειμμα μιλάμε , σ΄αυτό που με τις πολιτικές της η Εθνική και Ευρωπαική διοίκηση μας ωθεί, απελευθερώνοντας τις αγορές , στις ξένες πολυεθνικές και το διεθνές κεφάλαιο…
[/quote]
Αλλά ξέχασα, ότι έτσι θα δημιουργήσουμε τη «Μεγάλη Ελλάδα» , αυτή που δεν θα μας ανήκει όμως…
Αγαπητοί φίλοι, σε αυτές τις εποχές και οι τοπικές εκλογές έχουν πολιτική χροιά , για αυτό καλούμαστε όλοι να ψηφίσουμε , με βάση τις διεκδικήσεις μας για ένα μέλλον που θα στηρίζεται στον Έλληνα και την παραγωγική του δύναμη, προκειμένου να συμμετέχει ισότιμα σε αυτόν το «σχηματισμό», που αποκαλούμε Ευρωπαική Ένωση…
Το άρθρο δημοσιεύεατι στο www.nobile.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
