Η ενότητα της αριστεράς είναι το μόνο αντίδοτο στην καπιταλιστική νόσο που εξαπλώνεται ταχύτατα και πλήττει βάναυσα κάθε υγιή κοινωνικό ιστό. Μόνο με μετωπική συμπόρευση όλων των δυνάμεων της αριστεράς και με πυξίδα μία άλλη κοινωνία, μπορεί ο λαός να σπάσει τα δεσμά του. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ξεπουλήσει το όποιο αριστερό παρελθόν του και δράση του, έχοντας απωλέσει ακόμα και την όποια αριστερή ρητορική των προηγούμενων χρόνων, μιλά για αταλάντευτη ευρωπαϊκή και ιμπεριαλιστική πορεία και στάση διαπραγμάτευσης απέναντι σε αυτούς που όπως έλεγε ο Μπρεχτ αρπάζουν το φαΐ από το τραπέζι και τώρα ζητάνε θυσίες.
Το ΚΚΕ, από την άλλη, παραδομένο σε έναν ατέρμονο δογματισμό, καθηλωμένο στις ιστορικές του δάφνες, αρκείται σε μία κριτική στάση απέναντι στην ιστορική του πορεία και σε μία αρνητική και ενίοτε κουραστική άρνηση οποιασδήποτε συνεργασίας με οποιουσδήποτε όρους. Με άλλα λόγια, η αιτία της αδιαλλαξίας του ΚΚΕ απέναντι στα ομολογουμένως θεατρικά κελεύσματα του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να εξασφαλιστεί αριστερός ψάλτης στην επικήδεια ψαλμωδία του λαού, είναι η αδυναμία του να βρεθεί σε μία ξένη κατάσταση, να βρεθεί μπροστά από τις εξελίξεις και να αναλάβει δυσβάσταχτες ευθύνες.
Θυμίζω, ως προς αυτό, την άρνηση του ΚΚΕ για κυβέρνηση συνεργασίας, το 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν την επιστροφή των κοινωνικών και οικονομικών δεδομένων του 2009. Πράγμα το οποίο επιβεβαίωσε ακούσια και ένα από τα βασικά στελέχη του ΚΚΕ , ο Θανάσης Παφίλης, ο οποίος σε πρόσφατη δημόσια δήλωση του, είπε ότι θα σκεφτόμασταν πολύ σοβαρά μια συνεργασία που θα εγγυόταν την επιστροφή των συνθηκών του 2009, σκέψη που ξόρκιζαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, όταν είχε τεθεί επί τάπητος, λίγο μετά τις εκλογές του 2012.
[quote text_size=”small”]
Αν, λοιπόν, το 2012 το ΚΚΕ έβρισκε ως πρόφαση για την άρνηση της συνεργασίας του με τον ΣΥΡΙΖΑ, το κακό ιστορικό προηγούμενο συμμετοχής και άλλων κομμουνιστικών κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα την εξαέρωση αυτών, απαλείφοντας, όμως, τις διαφορετικές συνθήκες που συνέτρεχαν στην περίπτωση παραδείγματος χάρη, της συμμετοχής του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος σε κυβέρνηση συνεργασίας που υπερθεμάτιζε των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στην Σερβία.
[/quote]
Σήμερα, το ΚΚΕ, έχει κάθε δικαίωμα και χρέος να αρνείται επιτακτικά την όποια κυβερνητική σχέση με ένα κόμμα που επαγγέλλεται ότι θα αλλάξει την Ευρώπη και τον κόσμο, ολόκληρο, και το μόνο που μέχρι στιγμής έχει αλλάξει είναι τον ίδιο του τον κομματικό χαρακτήρα και μάλιστα προς το χειρότερο, ως προς τις λαϊκές διεκδικήσεις και αναγκαιότητες.
Ωστόσο όλες οι παραπάνω κομματικές αγκυλώσεις του ΚΚΕ πρέπει να σταθμιστούν με την κοινωνική πραγματικότητα. Με την εικόνα των ανέργων, των φτωχών, των εξαθλιωμένων συνταξιούχων, των καταχρεωμένων νοικοκυριών, των ανασφάλιστων, των κλειστών νοσοκομείων, επιχειρήσεων. Με την γενικότερη εικόνα της κοινωνικής αποσύνθεσης ως αποτέλεσμα της βαθύτατα ταξικής οικονομικής κρίσης που έχει τσακίσει εδώ και πέντε χρόνια τα χαμηλά και μεσαία στρώματα και έχει χαρίσει παράλληλα τεράστια ποσά στο μεγάλο κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ έχει ιστορικό χρέος να διαφυλάξει την τιμή και την υπόληψή του, η οποία σέρνει χιλιάδες νεκρών στη σημαία της, αλλά από την άλλη έχει ιστορική ευθύνη να αναλάβει τη λύτρωση των Ελλήνων εκείνων που αργοπεθαίνουν βασανιστικά στην ευρωπαϊκή κόλαση που κάποτε αυτοί που υπέγραφαν τα μνημόνια, την βάφτιζαν και την παρουσίαζαν ως παράδεισο. Ο μόνος παράδεισος είναι αυτός όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, θα απολαμβάνει στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές με δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα (όπως υγεία, παιδεία, ασφάλιση, εργασία, δικαιοσύνη), θα μπορεί να απολαμβάνει αυτό που παράγει, στο χρόνο που το παράγει και χωρίς να χρειάζεται την «αναγκαία» συνδρομή της αόρατης χείρας της αγοράς και των τραπεζών που μόνο αόρατη δεν είναι στις μέρες μας.
[quote text_size=”small”]
Για να ξεκινήσει, όμως, η αντίστροφη μέτρηση για την ανατροπή του πιο αντιδημοκρατικού και αντιλαϊκού καθεστώτος που ιστορικά έχει συμβιώσει πολλές φορές με ολοκληρωτικά και φασιστικά καθεστώτα και κυβερνήσεις, πρέπει σύσσωμη η αριστερά να βρεθεί προ των ευθυνών της και της ιστορίας της.
[/quote]
Η θέση της αριστεράς δεν είναι ούτε στα ευρωπαϊκά και κεφαλαιακά λόμπι και τραπεζικά κέντρα εξουσίας, ούτε σε δαφνοστολισμένα κομματικά γραφεία, σφραγισμένα και απομονωμένα από το λαό.
Η θέση της αριστεράς είναι στο πλευρό του κόσμου και στον παλμό των προβλημάτων του. Μόνο με αυθεντικές αριστερές συνεργασίες μπορούμε να μιλάμε για ελπίδα και σωτηρία. Μέχρι τότε κουράγιο, γιατί τα χειρότερα, δυστυχώς, έρχονται…