ΑΥΤΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟ

Μοίρασε το

ΓIATI πολύτιμα κτίρια, όπως τα πανεπιστημιακά, πρέπει να ευρίσκονται σε ετοιμότητα λειτουργίας επί 52 εβδομάδες, αλλά να λειτουργούν μόνο 13 εβδομάδες τον χρόνο;

Γιατί ένα πανεπιστημιακό κτίριο πρέπει να καθαρίζεται, να φωτίζεται και να συντηρείται επί 52 εβδομάδες, αλλά τις περισσότερες να είναι κλειστό ή να απειλείται από κάθε είδους εκτρωματικές κοινωνικές αντιλήψεις έξωθεν προερχόμενες και να μην είναι σε θέση να αμυνθεί για τα δικαιώματά του; Γιατί το πραγματικό κόστος ενός «φοιτητή» να τείνει στο άπειρο, επειδή ο ίδιος αποφάσισε ότι μπορεί να «σπουδάζει» επί 9, 10 ή περισσότερα χρόνια και κανείς να μην έχει δικαίωμα να ρωτήσει «ως πότε, κύριε, θα έχετε την ιδιότητα του φοιτητή επιβαρύνοντας το κοινωνικό σύνολο;». Γιατί οι γονείς όλων σχεδόν των Eλληνοπαίδων στο λύκειο μπορούν να πληρώνουν δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα στο σπίτι, αλλά μόλις τεθεί θέμα διδάκτρων στα πανεπιστήμια, ξεσηκώνεται το σύμπαν και ωρύεται ότι καταργείται η δωρεάν παιδεία; Γιατί ο νεαρότερος αρχηγός ελληνικού πολιτικού κόμματος έχει τέτοια μιασματική ιδέα για τους «μάνατζερ» που θα μπορούσαν να βάλουν σε τάξη τα διοικητικά και οικονομικά ζητήματα σε μια περίπλοκη κοινωνία του μέλλοντος;

Αυτά και άλλα ερωτήματα γεννώνται με την κατάθεση του νομοσχεδίου για την παιδεία. Ενώ όλοι συμφωνούν ότι «δεν πάει άλλο», εν τούτοις μόλις ακουμπήσει κανείς το θέμα, ξεσηκώνονται θύελλες και καταιγίδες. Αυτή τη φορά όμως η κυβέρνηση δεν πρέπει και δεν μπορεί να κάνει πίσω. Η πίεση από τα ανύπαρκτα οικονομικά των πανεπιστημίων, ο κοινωνικός ευτελισμός των θεσμών και η αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού μπροστά στις προκλήσεις του μέλλοντος θα φέρουν τις αλλαγές θέλουμε – δεν θέλουμε.

Το πανεπιστήμιο πρέπει να αυτοδιοικείται αλλά και να αυτοχρηματοδοτείται. Η ιδιότητα του φοιτητή είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, αλλά πρέπει να συνδέεται με πραγματική πρόοδο και όχι απλώς με προθέσεις. Oποιοι έχουν πραγματικούς λόγους (ασθένησαν, εργάζονται κ.λπ.) μπορούν να παρατείνουν τις σπουδές τους. Η δωρεάν παιδεία είναι ένα κοινωνικό σύνθημα που έπαιξε τον ρόλο του σε προηγούμενες εποχές. Αλλά σήμερα όσοι φοιτητές προέρχονται από εύπορες οικογένειες πρέπει να πληρώνουν. Oσοι είναι άποροι πρέπει να εξαιρούνται διδάκτρων και όσοι θέλουν μπορούν να παίρνουν φοιτητικά δάνεια για να πληρώνουν δίδακτρα. Οι άριστοι θα δικαιούνται υποτροφιών. Ακόμη και στην Αμερική ή στη Βρετανία, όπου το κράτος δεν ασχολείται καθόλου με τα πανεπιστήμια. οι φτωχοί μπορούν θαυμάσια να γίνουν επιστήμονες, λαμβάνοντας υποτροφίες ή παίρνοντας δάνεια που εξοφλούν όταν πιάσουν δουλειά. Ακόμη και Eλληνες φοιτητές σπουδάζουν στη Βρετανία κάνοντας χρήση δανείων που έχουν λάβει από βρετανικές τράπεζες. Με την ευκαιρία της εισαγωγής συστήματος διδάκτρων ίσως σταματήσει και το φαινόμενο να σπάνε ασύδοτα οι θαμώνες (γιατί αυτή η ιδιότητα τους ταιριάζει) την περιουσία του πανεπιστημίου. Γιατί τότε θα σέβονται τις δαπάνες που έχουν κάνει οι γονείς τους ή οι ίδιοι.

Oσο για τα συγγράμματα, η τεχνολογία έχει ήδη ξεπεράσει το χάρτινο βιβλίο. Είναι θέμα χρόνου να λυθεί το ζήτημα αυτό από μόνο του, καθ’ όσον ήδη σχεδιάζονται συστήματα διανομής ηλεκτρονικών βιβλίων, που αφενός θα προστατεύουν τα δικαιώματα των συγγραφέων, αφετέρου θα διατίθενται προς τους φοιτητές με ασφαλή τρόπο και σε χαμηλό κόστος.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου