ΑΠΡΑΓΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΑΖΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ

Μοίρασε το

της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Από όλα τα παράταιρα, τα θλιβερά, τα επικίνδυνα που συμβαίνουν στο αθηναϊκό κέντρο, το πιο εξόφθαλμο, αυτό που ορίζει τον βαθμό μηδέν της βιώσιμης ζωής στις γειτονιές, είναι η ανεξέλεγκτη χρήση και διακίνηση ναρκωτικών. Γι’ αυτήν κυρίως κατεβαίνουν στον δρόμο οι εναπομείναντες κάτοικοι και μαγαζάτορες της αστικής και εμπορικής «καρδιάς», που αδειάζει από κανονικότητα και αφυδατώνεται από υγιείς παρουσίες.

Περισσότερο από όλα, από τις κλοπές, τις απάτες, την πορνεία, είναι τα σωριασμένα ανθρώπινα «απορρίμματα», τα ημιθανή ράκη που ουρούν, αφοδεύουν, τρυπιούνται δημοσία, το παζάρι φονικών ουσιών που μετατρέπουν τους δρόμους σε σκηνή αποσύνθεσης.

Πιο πολύ από τα κορίτσια που πουλούν το κορμί τους, χωρίς προφυλακτικό, για 20 ευρώ – ακόμη κι αυτά έφυγαν από τα κολασμένα τετράγωνα των «σπιτιών», από Αγησιλάου, Δεληγιώργη, Αχιλλέως, Θερμοπυλών, Κουμουνδούρου, καθώς δεν βρίσκουν πια πελατεία, προς τα Ανω Πατήσια. Πιο πολύ από τις κραυγές των γυναικών που τους αρπάζουν την τσάντα ή τον σταυρό στο λαιμό, από την απελπισία των καταστηματαρχών που πάλι τους λήστεψαν, από την οσμή της παρανομίας και της εκμετάλλευσης σε Μενάδρου, Ευριπίδου, Σωκράτους (από τα υπόγειά τους, ελληνικής ιδιοκτησίας, βγαίνουν οι Αφρικανοί με τους μπόγους). Μόνο οι ματοβαμμένες συρράξεις μεταξύ αλλοδαπών και οι ξυλοδαρμοί μεταναστών από τους αυτόκλητους «φύλακές» μας προκαλούν πιο καταιγιστικά συναισθήματα, κόβουν την αναπνοή, παγώνουν το αίμα.

Οι πιάτσες των ουσιών έχουν εξαπλωθεί σχεδόν σε όλο το κέντρο: 3ης Σεπτεμβρίου, Ομόνοια, Κάνιγγος, Τοσίτσα, Μάρνη, Πατησίων, Αγ. Κωνσταντίνου, Γερανίου, Βερανζέρου, Μεταξουργείο… Οι «σκούπες» της αστυνομίας και οι «πολιτοφυλακές» απλώς μετακινούν τα «στέκια» στον ιστό, αναμειγνύοντας το έγκλημα σε ένα αφόρητο κράμα..

Τι περιμένει η πολιτεία για να δράσει; Η άτακτη (αλλά και η οργανωμένη) καταστολή πουθενά δεν απέδωσε. Αν δεν μπορεί να γίνει ό,τι στην Ολλανδία: αποποινικοποίηση του χασίς (το θετικό, ανάμεσα στα αρνητικά, ότι οι νέοι δεν καταφεύγουν εύκολα στα «σκληρά») ή ό,τι στην Ελβετία, όπου σε άψογα οργανωμένους χώρους χορηγείται στους χρήστες από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό ηρωίνη για να ξεκολλήσει ο τοξικομανής από τα κυκλώματα των εμπόρων ή όπου, σε ειδικά «καταφύγια» αντιμετωπίζονται άτομα σε κρίση.

Ας γίνει ό,τι στη Γερμανία: προσφορά μικροαπασχολήσεων για να μη διαλύουν, για τη δόση τους, αυτοκίνητα, να μην κλέβουν τσάντες, να μη σκοτώνουν μαγαζάτορες ή τη μάνα τους, και να ξαναχτίσουν την αυτοεκτίμησή τους. Ας λειτουργήσουν οι υπεσχημένοι χώροι για χρήση, τύπου Φρανκφούρτης, ή απλώς ας χορηγούνται δόσεις από ασθενοφόρα. Φτάνει η πολιτεία να μη μένει άπραγη μπροστά στο πρόβλημα, αλλά να το αποδεχτεί και να το αντιμετωπίσει.

Η αδράνεια, τα σχέδια επί χάρτου, δεν είναι μόνο λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά και νοοτροπίας, της μέχρι αχρηστίας αρτηριοσκληρωτικής διοίκησης, της εθελούσιας τύφλωσης μπροστά σε μια πόλη που γίνεται χώμα, πάνω στο οποίο δεν ακουμπά πια κανένα χέρι…

Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου