Πονάει. Πονάει πολύ. Πονάει πάρα πολύ ο αποχωρισμός. Πονάει τόσο μα τόσο πολύ η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Κλάμα, άρνηση, θυμός, κλάμα, άρνηση, θυμός. Ρωτάς και ξαναρωτάς πώς μπόρεσε κάποιος να σε πικράνει τόσο πολύ; Πώς μπόρεσε να σε αφήσει και να φύγει; Πώς μπόρεσε να σε αφήσει μόνος σου με τους δαίμονες; Πώς θα αντέξεις μόνος σου όλη την κακία του κόσμου χωρίς το στήριγμά σου; Πώς γίνεται να μην τον ξαναδείς ποτέ; Πώς γίνεται να μην ξανα ακούσεις την φωνή του ποτέ; Πώς είναι δυνατόν να μην ξανά τρέξεις στην αγκαλιά του; Πώς γίνεται να έφυγε αυτός και να έμεινες ένας άνθρωπος μόνος και απροστάτευτος;
Βλαστημάς, είσαι κακόκεφος, δεν έχεις όρεξη να σηκωθείς από το κρεβάτι, δεν μπορεί κανείς να σε παρηγορήσει και δεν μπορείς κανέναν να παρηγορήσεις. Είσαι μόνος και έρημος απέναντι στην σκληρή πραγματικότητα του θανάτου. Μέσα στην παράνοια που σου προκαλεί η απώλεια κλείνεις τα μάτια και θυμάσαι τα πάντα. Όλα με λεπτομέρειες. Και πασχίζεις ,το ξέρω πασχίζεις να μην ξεχάσεις τίποτα, να μην αφήσεις τον άνθρωπο που αγαπάς να φύγει. Προσπαθείς να θυμάσαι και την φωνή του ακόμα και νιώθεις άσχημα όταν δεν μπορείς να την ανακαλέσεις. Ξέρεις ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο, ούτε εσύ ο ίδιος δε θα ξανά είσαι όπως ήσουν. Θα αλλάξεις, ο πόνος θα σε αλλάξει.
Δυστυχώς όλοι , ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, έχουμε χάσει αγαπημένα μας πρόσωπα. Και κάθε φορά που φεύγει και κάποιος άλλος ο πόνος είναι ακόμα πιο βαρύς και δυσβάσταχτος. Θες να ξεριζώσεις την καρδιά σου να μην πονάει άλλο. Τα μάτια σου είναι κόκκινα από το κλάμα και αυτό το βάρος που νιώθεις ασήκωτο. Όλοι σε ρωτάνε αν είσαι καλά. «Καλά είμαι, πολύ καλά αλλά τί θα πει καλά;» Τι να σου πουν; Πώς να σε παρηγορήσουν;
Έμεινες μόνος σου, έχασες κάποιον που σε αγαπούσε αληθινά. Τη θέση του δεν θα μπορέσει να την πάρει κανένας. Δεν θα αναπληρωθεί ποτέ. Δεν θα το επιτρέψεις εσύ ο ίδιος. Στην καρδιά σου η θέση του αγαπημένου σου προσώπου θα είναι εκεί για πάντα. Δεν υπάρχει αντικατάσταση. Ούτε ο πόνος φεύγει, απλά συνηθίζεται. Κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και βλέπεις ότι δεν έτρεξε ούτε μισό δάκρυ σήμερα αλλά το βλέπεις ότι είναι σαν να έκλαιγες μέρες και νύχτες ολόκληρες. Πάντα θλίψη, πάντα λύπη.
Και εκεί που λες ότι είσαι δυνατός και ότι τώρα μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου. Εκεί μαθαίνεις για άλλους ανθρώπους που έφυγαν. Και σκέφτεσαι τι θα περάσουν οι δικοί του άνθρωποι. Άθελα σου ξανά νιώθεις έναν πόνο στην καρδιά. Όχι μόνο για αυτούς αλλά και για σένα. Γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί να πρέπει να νιώθεις όλον αυτόν τον πόνο, γιατί πρέπει να τον νιώθει κάποιος άλλος. Τι φταίξαμε για να μας αξίζει να πρέπει αν αποχωριστούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε; Όποια ηλικία και να έχει κάποιος άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχτεί την έννοια του θανάτου ακόμα και όταν απαντάει «έτσι είναι ο κύκλος της ζωής. Ένα παιδί γεννιέται, ένας άλλος άνθρωπος πεθαίνει. Ο κύκλος της ζωής έτσι είναι».
Δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν. Δεν θέλεις να φορτώνεις τους δικούς σου με αυτά γιατί ξέρεις ότι περνάνε τα ίδια. Έτσι σιωπηλά προσποιείστε όλοι ότι όλα πάνε τέλεια. Δίνετε κουράγιο ο ένας στον άλλον. Το παίζετε δυνατοί και λέτε « τα έχει αυτά η ζωή.» Αλλά δεν καταλαβαίνετε γιατί πρέπει να τα έχει αυτά. Πού και πού στον δρόμο σε τυχαίες στιγμές θα μοιραστείτε τον πόνο σας με αγνώστους και θα σας καταλάβουν, θα έχουν περάσει τα ίδια ή παρόμοια.
Είμαι βέβαιη ότι οι περισσότεροι δεν φοβούνται τον δικό τους θάνατο, αλλά φοβούνται τον θάνατο τον αγαπημένων τους προσώπων. Τρέμουν και μόνο στην ιδέα. Σε όλους εσάς λοιπόν που χάσατε έναν αγαπημένο σας άνθρωπο, έναν άνθρωπο που αγαπήσατε με όλη σας την καρδιά θέλω να σας πω κάποια πράγματα. Δεν είστε μόνοι, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο αλλά είστε και μόνοι γιατί ακόμα δεν έχει εφευρεθεί ο τρόπος να κλείνει αυτή η πληγή. Ξέρω είναι δύσκολη η συνειδητοποίηση αυτής της καινούργιας κατάστασης που ήρθε στην ζωή σας. Γνωρίζω ότι πονάει πολύ αλλά ορίστε μερικά μαθήματα που πήρα και έμαθα:
- Ο θυμός σου είναι απολύτως λογικός. Δεν πρέπει να τον καταπιέζεις. Αυτοί που σε αγαπάνε θα καταλάβουν, αυτοί που δεν θα καταλάβουν δεν σε αγαπάνε. Δεν τους χρειάζεσαι στην ζωή σου.
- Η θλίψη σου είναι πανέμορφη. Δείχνει ότι είσαι ακόμα άνθρωπος και έχεις καταφέρει να ζήσεις. Μην την καμουφλάρεις. Άφησε την να ξεχειλιθεί από μέσα σου για να φύγει γρηγορότερα.
- Μην παρατήσεις τον εαυτό σου μόνο του στην θλίψη. Προσπάθησε να απασχολείς τον εαυτό σου με άλλα πράγματα.
- Κανένας δεν μπορεί να σε παρηγορήσει. Δεν φταίει όμως αυτός. Κανένας δεν έχει βρει τα σωστά λόγια που πρέπει να πει.
- Ξέρω ότι το συλλυπητήρια σε εκνευρίζει και σου έρχεται η σκέψη: «τι συλλυπητήρια; Δεν ξέρεις τι νιώθω.» Οι άνθρωποι προσπαθούν πάντα να πουν κάτι και στις στιγμές αμηχανίας λένε τα τυπικά. Μην τους λογαριάζει, μην τους κακοχαρακτηρίζεις.
- Αυτοί που σε αγαπάνε όντως δεν θα σου πουν συλλυπητήρια, θα σε πάρουν μια αγκαλιά. Αυτοί που σε αγαπάνε θα είναι δίπλα σου χωρίς να βγάλουν άχνα. Με αληθινό και τρυφερό ενδιαφέρον.
- Είναι λογικό να θες να μένεις μόνος σου. Αλλά ξέρω θα εκτιμήσεις περισσότερο το να είσαι με κάποιον δικό σου άνθρωπο και απλά να κάθεστε. Χωρίς να μιλάτε, χωρίς τίποτα. Απαλύνει τον πόνο της σιωπής.
- Τους ανθρώπους που αγαπήσαμε με όλη μας την καρδιά δεν μπορούμε ποτέ να τους χάσουμε. Θα είναι πάντα δίπλα μας. Όλη αυτή η αγάπη γίνεται ασπίδα και μας προστατεύει από ότι αρνητικό υπάρχει γύρω μας.
- Είσαι ευλογημένος που μπόρεσες να νιώσεις σε μία εποχή που όλοι φοβούνται το συναίσθημα. Είσαι τυχερός άκου με. Διδάχτηκες τι θα πει απεριόριστη αγάπη. Πόσοι είναι οι τυχεροί που το έχουν βιώσει αυτό;
- Όταν θα νιώθεις μοναξιά και θλίψη κοίτα τον ουρανό και χαμογέλα. Είμαι βέβαιη ότι θα είναι εκεί. Όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά επειδή οι άνθρωποι που αγαπάμε έχουν μόνο μια θέση. Και αυτή είναι ψηλά.
- Κράτα στην καρδιά σου όσο μπορείς όλες τις αναμνήσεις. Να τις θυμάσαι με χαμόγελο. Και αυτό θα σου φτιάχνει την διάθεση.
- Αφού καταφέρεις να ξεπεράσεις αυτό τι θα υπάρξει που θα μπορέσει να σε ρίξει στο δάπεδο. Έγινες υπό μία έννοια άτρωτος.
- Βρήκες την ουσία της ζωής. Η ζωή τρέχει όπως και ο χρόνος. Μην βιάζεσαι δείξε τι νιώθεις, πες πώς νιώθεις. Μην τα κρατάς μέσα σου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο για αυτό δεν πρέπει να καταπιέζεσαι.
- Ένα είναι το μόνο σίγουρο οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν πεθαίνουν τα όνειρά τους. Ονειρέψου. Μην αφήνεις την ζωή να φεύγει από τα χέρια σου. Δεν θα είσαι για πάντα σε αυτόν τον κόσμο.
- Πολέμα για τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε. Κάνε τους περήφανους και αποδείκνυε καθημερινά ότι αξίζεις την αγάπη τους.
- Ζήσε με χαμόγελο και αγάπη στην καρδιά. Σε βλέπουν από κάπου και σίγουρα δεν θες να τους απογοητεύσεις.
Για αυτούς λοιπόν που έχουν φύγει. Για όλους αυτούς τους ωραίους ανθρώπους που έφυγαν είτε νωρίς είτε στην ώρα τους. Να είστε χαρούμενοι που τους γνωρίσατε και που τους είχατε στην ζωή σας. Θα περάσει ο πόνος; Όχι. Θα συνηθιστεί όμως και Θα είστε πιο δυνατοί όταν ξεπεράσετε αυτή την κατάσταση. Και αν είστε τυχεροί και έχετε πολλούς ανθρώπους να σας αγαπάνε αληθινά να τους το λέτε συνέχεια και ανελλιπώς. Μην ασχολείστε με τα μικρά, ανούσια πράγματα ασχοληθείτε με τα μεγάλα όπως είναι η γνώση και η αγάπη. Είδατε ότι όλα είναι στιγμιαία και προσωρινά.
Αυτά τα ολίγα. Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται. Για αυτό το λόγο πρέπει να την ζήσουμε. Ένα πράγμα είναι το μόνο σίγουρο ότι όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή αλλά το αληθινό ερώτημα είναι πόσοι από εμάς θα έχουμε προλάβει να ζήσει. Κράτα την ευτυχία και την αγάπη που σου έδωσαν και θα σου δίνουν με έναν μαγικό τρόπο και συνέχισε να πορεύεσαι μαζί με αυτά τα εφόδια. Ζήσε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
