Ένα από τα λογικοφανή επιχειρήματα των υποστηρικτών της αφαίρεσης των αρχαίων κειμένων από τα σχολεία είναι ότι, έτσι κι αλλιώς κανείς πια δεν τα καταλαβαίνει στην πρωτότυπη μορφή τους. Κι ο μαθητές ζαλισμένοι χρησιμοποιούν μεταφράσεις για Πλάτωνα, Αριστοτέλη κ.λ.π.
Το άλλο επιχείρημα είναι πολιτικό:
Το πάθος για τα Αρχαία Ελληνικά υποθάλπει κι υποκρύπτει Εθνικισμό. Ας τα δούμε.
Πάμε πρώτα στο πρώτο.
Το ότι η γλώσσα ως φραστική χρήση μεταβάλλεται στον χρόνο είναι κατανοητό. Παρά την οποία όμως μεταβολή της ,το θεμέλιο της, οι λέξεις, παραμένουν αναλλοίωτες στην πλειοψηφία τους. Το να μελετήσει λοιπόν ένας μαθητής, έστω και με βοήθεια μετάφρασης, το πρωτότυπο κείμενο, τον βοηθά να έρθει σε άμεση ή έμμεση επαφή με έννοιες, με ιστορία ή νοήματα που κατοικούν επί αιώνες σ’ αυτήν την γλώσσα. Και η οποία, όπως είπε κι η Ζακλίν ντε Ρομιγή, είναι δομημένη στην αναζήτησή του καλού, του ωραίου και του αληθούς. Στερώντας λοιπόν αυτή την αμεσότητα με τις πηγές της γλώσσας μας από τους νέους ,τους στερούμε την επαφή με τις ρίζες και την μνήμη του πολιτισμού μας. Τους στερούμε δηλαδή την ταυτότητα τους, που στην σημερινή οικονομική κι ηθική μιζέρια, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο γι’ αυτογνωσία και δημιουργικότητα. Έτσι οι νέοι γίνονται , χωρίς υγιή αντίσταση , υποχείρια της εμπορευματοποιημένης ζωής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας, η οποία όμως φροντίζει μέσω των σπουδών να βάλει τα παιδιά της σε καλά σχολεία που διδάσκονται Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά.
Πάμε στο δεύτερο τώρα επιχείρημα.
Από πότε, όποιος αγαπά τις ρίζες του, την γλώσσα και την πολιτισμική του μνήμη είναι εθνικιστής; Εθνικισμός σημαίνει όταν κάποιος χρησιμοποιεί ως ναρκισσιστικο άλλοθι την Ιστορία του για να επιβληθεί πολεμώντας τους άλλους. Ωθεί σε τέτοια συμπεριφορά η Αρχαία Ελληνική γλώσσα; Μια γλώσσα που πάντα στοχεύει την πνευματική, ψυχική κι επιστημονική ή ηθική ενδυνάμωση των πολιτών; Μια γλώσσα που ωθούσε στην αυτονομία; Τότε γιατί επιχειρείται κλίμα τέτοιας κατηγορίας;
Στόχος της είναι η ενοχοποίηση όσων πιστεύουν στην ιστορική ταυτότητα. Η νεοφιλελεύθερη κι Αριστερή λιτότητα συμμαχούν σ αυτό και θέλουν το τέλος των εθνικών και πολιτισμικών ταυτοτήτων. Στόχος τους; Να φτιάξουν τους νέους παγκοσμιοποιημένους πολίτες του μέλλοντος. Δηλαδή άτομα δίχως παραδόσεις, ιστορική και πολιτισμική μνήμη, προσαρμοσμένα και εύκολα λειτουργικά στο υπερεθνικό έθνος της Τεχνικής όπου ο άνθρωπος, ως άριστη μηχανή είναι χρήσιμος στο οικονομικό σύστημα και στις παγκοσμιοποιημένες εργασιακές του ανάγκες.