Τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα (Παρίσι, Καναδάς, Αμερική, Μασσαλία μεταξύ άλλων) επιβεβαιώνουν αυτό που μια λογική ανάλυση μπορεί να θέσει: ο πόλεμος πολιτισμών είναι εδώ και τον ζούμε εδώ και καιρό.
Γιατί ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από προσεγμένες ωραιοποιημένες λέξεις που μας υποχρεώνει το “πολιτικά ορθόν”. Οι ισλαμιστές χτυπούν μέσα από επιλεγμένους στόχους και τον απλό κόσμο και τα πολιτισμικά σύμβολα την Δύσης. Κι εμείς; Οι Δυτικοί, οι γόνοι της κουλτούρας των ατομικών δικαιωμάτων, της Δημοκρατίας και της αναζήτησης Αυτονομίας, πως αντιδρούμε; Ή για να το πω αλλιώς: εκτός από στρατιωτικά μέτρα εκτός Δύσης, πως αντιμετωπίζουμε τον εσωτερικό εχθρό, τον τζιχαντισμό που είναι εγκαταστημένος μέσα στις κοινωνίες μας;
ΠΌΛΕΜΟΣ ΣΚΙΩΝ
Πρόκειται για μια μάχη εναντίον ίσκιων. Δεν μπορεί να έχει επιτυχές σίγουρα αποτέλεσμα ούτε κανείς μπορεί να προβλέψει τα χτυπήματα του.
Οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν προγράμματα προστασίας, αλλά η γαγρενα του ισλαμισμού προχωρά αργά σταθερά κι ανεπίστρεπτα προς το παρόν.
Δεν επιτρέπεται πια ερασιτεχνισμός και προχειρολογία σ’ αυτό το ζήτημα. Πρέπει να καταγραφούν όσοι από τους ισλαμιστές έφυγαν και πήγαν να πολεμήσουν στο πλευρό ότι ISIS. Επίσης να ελεγχθεί η δράση των οικογενειών τους και των κοντινών τους προσώπων.
Η ιδεολογία αυτή όμως, η ιδεολογία του θανάτου έχει εκτός από φανερούς και κρυφούς στρατιώτες. Γιατί εκτός των γνωστών και εκδηλωμένων τζιχαντιστων , υπάρχουν κι εκείνοι που κρύβονται στην ανωνυμία της οικογένειας, του σχολείου ή της γειτονιάς.
Αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν μεν πάει στην γη του ιερού πολέμου για να πολεμήσουν, αλλά οδηγούνται προς τα εκεί μυστικά, μέσω Ίντερνετ η μέσω επαφών με αφανείς καθοδηγητές. Κι ας μην ξεχνάμε βέβαια τις φυλακές όπου το Ισλάμ είναι η κυριαρχούσα θρησκεία μεταξύ των φυλακισμένων ειδικά στην Γαλλία όπως λένε οι στατιστικές.
ΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΝΑΡΚΕΣ
Όλοι αυτοί οι παραπάνω παράγοντες είναι εν δυνάμει νάρκες. Που σημαίνει ότι η προσοχή μας πρέπει να ναι στραμμένη προς όλες τις γωνιές της κοινωνίας κι οι δυνατότητες πρόληψης να ναι ενεργοποιημένες ανά πάσα στιγμή. Καμία ενέργεια δήθεν ιδεολογική η δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν πρέπει να εμποδίσει την προστασία των πολιτών ακόμη κι αν σε κάποιες περιπτώσεις τα όρια προστασίας της δημοκρατίας και οι ατομικές ελευθερίες (πχ η διακίνηση Σένγκεν) μπορούν να μπερδευτούν προκαλώντας (δικαιολογημένα κάποιες φορές) παρεξηγήσεις.
Το μάτι να ναι ξάγρυπνο συνδυάζοντας ασφάλεια και δημοκρατικά δικαιώματα. Και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται μια κουλτούρα προστασίας.
Χρειάζεται ενημέρωση στα σχολεία. Εκπαιδευτικά προγράμματα που θα ενισχύουν τις δημοκρατικές αρχές εναντίον του ιδεολογικού φανατισμού. Και κυρίως πολιτικούς έτοιμους να στηρίξουν αυτή την πολιτική. Η οποιαδήποτε αναβολή η ανοχή οδηγεί σε αποθράσυνση των τζιχαντιστων. Το “κακό ” που πρεσβεύουν είναι ισχυρό κι είναι ριζωμένο για τα καλά στις δυτικές κοινωνίες.
Με το να ηττηθεί το ισλαμικό κράτος δεν σημαίνει και ήττα της τρομοκρατίας. Χρειάζεται διαρκής διοικητική, νομική, στρατιωτική και κυρίως πολιτισμική επαγρύπνηση. Αλλιώς δεν θα αλλάξει τίποτα. Κι αυτή η αλλαγή που εδώ μιλώ κι αυτή έχει χρόνο μπροστά της και θέλει μέθοδο και στρατηγική για να αποδωσει. Η μάχη με τις σκιές κι ο πόλεμος εναντίον τους δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
