Ένα από τα πιο βασικά ζητήματα του τζιχαντισμου σήμερα είναι αυτό της επιστροφής των Ευρωπαίων τζιχαντιστών στις ευρωπαϊκές τους πατρίδες. Είναι Ευρωπαίοι πολίτες, γεννημένοι και μεγαλωμένοι σε ευρωπαϊκές χώρες, συνήθως παιδιά πρώτης, δεύτερης ή και τρίτης ακόμη γενιάς μεταναστών, που πήγαν στο Ιράκ και την Συρία να πολεμήσουν στις τάξεις του ισλαμικού κράτους, όταν αυτό αρχικά απλωνόταν κι είχε αέρα νίκης. Είναι “στρατιώτες” του ισλαμικού εξτρεμισμού που ονειρεύτηκαν την γέννηση και ανάπτυξη ενός χαλιφάτου.
Σήμερα που το όνειρο τους διαλύθηκε και το ισλαμικό κράτος χάνει όλα του τα εδάφη ηττημένο στις μάχες, όλοι αυτοί οι τζιχαντιστές που επέστρεψαν ή θα επιστρέψουν πως αντιμετωπίζονται; Γιατί θα είμαστε επικίνδυνα αφελείς να πιστεύουμε ότι θα ξεχάσουν τον θρησκευτικό τους πόλεμο και θα επανέλθουν ως φυσιολογικοί πολίτες στην χώρα τους! Ειδικά μάλιστα οι πιο νέοι που μεγάλωσαν εκεί από παιδιά κι ανδρώθηκαν μέσα στις σφαγές εναντίον των αλλοθρήσκων μοιάζει γόρδιος δεσμός η περίπτωση τους.
Στην Γαλλία π.χ. επισήμως γύρισαν πίσω 250 Γάλλοι μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται ήδη στις γαλλικές φυλακές. Περιμένοντας την δίκη τους το κράτος άλλαξε την νομοθεσία: οι περισσότεροι θα δικαστούν για κακούργημα. Οι εικόνες τρόμου κι οι μαρτυρίες συνοδεύουν τις κατηγορίες εναντίον τους. Θα τιμωρηθούν και θα φυλακιστούν σίγουρα για πολύ καιρό.
Το ερώτημα όμως παραμένει: όταν κάποιος έχει μεγαλώσει και εκπαιδευτεί να σκοτώνει “άπιστους” μπορεί να αλλάξει ή να διώξει αυτή την συμπεριφορά μέσα από μια νέα δημοκρατική εκπαίδευση; Δεν φαντάζει πολύ ενθαρρυντική μια θετική απάντηση. Αυτό όμως που προέχει είναι η προστασία των πολιτών. Επειδή δεν έχουμε ακόμη παραδείγματα ριζοσπαστικοποίησης τζιχαντιστών, καλό θα ήταν να μην εγκλωβιστούμε στην πολιτική κομψότητα της σημερινής αντίληψης της εξουσίας και να παρθούν μέτρα όπως μεταξύ άλλων η αφαίρεση της εθνικότητας όσων συμμετείχαν ενεργά στις τάξεις του ISIS. Είναι μια συμβολική χειρονομία γιατί οι δολοφόνοι μπορούν να επιστρέψουν παράνομα ως γνωστόν. Τα ανοιχτά ευρωπαϊκά σύνορα τους βοηθούν.
Όμως πρέπει να υπάρξει κοινό μέτωπο συνεργασίας των κρατών με τις πληροφορίες αλλά και προληπτικά μέτρα. Να γίνεται έλεγχος και στο Ίντερνετ. Δεν μπορεί να μένει η Ευρώπη με σταυρωμένα χέρια. Πρέπει να αντιμετωπιστεί η επιστροφή των Ευρωπαίων τζιχαντιστών ως μια ιδιαίτερα επικίνδυνη παράμετρος τού εν γενεί πολύπλευρου ζητήματος της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
