Ένα παιδί 12 χρονών βγήκε από έναν παιδότοπο στο Κλήβελαντ του Οχάιο, κρατώντας ένα ψεύτικο όπλο. Οι κάτοικοι της περιοχής ανησύχησαν, δεν καταλάβαιναν αν το όπλο ήταν αληθινό ή όχι. Κάποιος ειδοποίησε την αστυνομία. Η αστυνομία έφτασε και ένας αστυνομικός που «έκανε τη δουλειά του», διέταξε το παιδί να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Εκείνο δεν τα σήκωσε, λέει ο αστυνομικός. Κι έτσι αναγκάστηκε, «κάνοντας τη δουλειά του», να πυροβολήσει. Πυροβόλησε δύο φορές, η μία σφαίρα βρήκε το παιδί στην κοιλιακή χώρα και το παιδί πέθανε…
Όλα αυτά συνέβησαν το Σάββατο 22 Νοεμβρίου και ο 12χρονος Ταμίρ Ράις πέθανε τελικά την Κυριακή 23 Νοεμβρίου.
Την ίδια ημέρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian, ο Αλ Σάρπτον «φακελωμένος» από χρόνια ακτιβιστής στις Η.Π.Α., μιλούσε στο Χάρλεμ καλώντας τις αρχές να προχωρήσουν στη διαλεύκανση της υπόθεσης του Γκάρλεϊ, υπόθεση που δεν έχει ακόμα καταδικάσει τον ένοχο αστυνομικό, που σκότωσε τον 28χρονο Ακάι Γκάρλεϊ την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. «Ατυχή τραγωδία», ονόμασαν τη δολοφονία οι επικεφαλής του NYPD. Το ίδιο συνέβηκε και στο Staten Island το καλοκαίρι, όπου αστυνομικός σκότωσε τον Έρικ Γκάρνερ, σφίγγοντάς τον από τον λαιμό, μέχρι να τον αφήσει νεκρό. Το ίδιο συνέβηκε και με τον Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον, στις 9 Αυγούστου 2014.
Το 2012, μετά τη δολοφονία του μαύρου εφήβου Τρέιβορ Μάρτιν στη Φλόριντα, μια μελέτη του Λαϊκού Κινήματος «Μάλκολμ Χ» έδειχνε ότι ένας αφροαμερικανός δολοφονείται κάθε 28 ώρες από αστυνομικό, σεκιουριτά ή «εθελοντή πολιτοφύλακα». Έτσι δεν ήταν καθόλου έκπληξη ότι υπήρξαν ακόμα περισσότερα άοπλα θύματα της αστυνομίας, μαύροι, τις μέρες που ο κόσμος σε όλη τη χώρα περίμενε με αγωνία τη δικαστική απόφαση στο Φέργκιουσον.
Και μπουμ, μετά από τρεις ολόκληρους μήνες, έρχεται η «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» να αποφανθεί μέσω του σώματος των ενόρκων, στην πλειοψηφία τους λευκοί, σε μια πολιτεία με πλειοψηφία μαύρους κάτοικους… ότι ο αστυνομικός που σκότωσε τον Μάικλ Μπράουν δεν θα παραπεμφθεί σε δίκη !!! Όπως το θέτει κι ένα πολυδιαβασμένο μήνυμα στο Τουίτερ «δεν παίρνει 100 μέρες να αποφασίσεις αν ο φόνος είναι έγκλημα, 100 μέρες παίρνει να βρεις τον τρόπο να πείσεις τους ανθρώπους ότι δεν είναι»…»
Αυτή είναι λοιπόν η απονομή της «δικαιοσύνης», σε μια χώρα, που οι άνθρωποι σε θέσεις πολιτικής εξουσίας μιλάνε ασταμάτητα για τη σημασία της ειρήνης και το κράτος δικαίου, ενώ οι ίδιοι έχουν επινοήσει την βία, ως την επίσημη οδό για να καθυποτάσσουν τον κόσμο, εντός και εκτός της χώρας τους.
Ο Ρόμπερτ Μακ Κάλοκ, ο εισαγγελέας της περιφέρειας Σεντ Λιούις, και το εγκληματικό δικαστικό σύστημα στο Μιζούρι, δεν είχαν εξαρχής καμία πρόθεση να παραπέμψουν σε δίκη τον αστυνομικό που σκότωσε τον Μάικλ Μπράουν. Η σκοπιμότητα της χρονοβόρας δικαστικής διαβούλευσης, είχε στόχο να εκτονώσει τις διαμαρτυρίες για τα εγκλήματα που διαπράττονται εις βάρος των κατώτερων τάξεων, γιατί το πρόβλημα δεν είναι το χρώμα, είναι η άσκηση εξουσίας πάνω στους οικονομικά και κοινωνικά αδύναμους. Ζούμε σε εποχές, στις οποίες η καταστολή του κράτους εξυπηρετεί τον ταξικό πόλεμο, που συντηρεί το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο σε όλη την υφήλιο.
[quote text_size=”small”]
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ένα από τα πιο συνεπή μπλοκ στις διαδηλώσεις του Φέργκιουσον τους τελευταίους δυο μήνες, ήταν οι χαμηλόμισθοι εργάτες που κινητοποιούνταν με το συνδικάτο τους ‘Fight for 15’ , βλέποντας τον αγώνα τους για οικονομική δικαιοσύνη απόλυτα αλληλέγγυο με την πάλη για φυλετική δικαιοσύνη.
[/quote]
Όταν ανακοινώθηκε η δικαστική απόφαση, χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν να διαδηλώσουν στους δρόμους για την ανυπαρξία του κράτους δικαίου με το χαρακτηριστικό σύνθημα: «NO PEACE NO JUSTICE – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ».
Ο κυβερνήτης του Μιζούρι Τζέι Νίξον, κήρυξε την Τρίτη 25 Νοεμβρίου, την πολιτεία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για 30 ημέρες. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας εξέδωσε προσωρινή απαγόρευση πτήσεων επάνω από την περιοχή του Φέργκιουσον, ενώ η εθνοφρουρά ενισχύθηκε με περισσότερα μέλη για να αντιμετωπίσουν τη βία …με περισσότερη βία…
Την ίδια στιγμή ο Μακ Κάλοκ είχε το θράσος να μιλήσει για δημιουργικό διάλογο μεταξύ αστυνομίας και κοινοτήτων μαύρων κατοίκων, την ώρα που οι διαδηλωτές στους δρόμους του Φέργκιουσον αντιμετωπίζονταν από την αστυνομία με εξοπλισμό καταστολής πλήθους και τανκς με στρατιώτες από την Εθνική Φρουρά του Μιζούρι.
Την επόμενη μέρα, παρά την επιβολή του ΣΟΚ, που επιχειρούσαν όλα τα ΜΜΕ προπαγανδίζοντας για την βία των διαδηλωτών, οι διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της χώρας γίνονταν ακόμη μεγαλύτερες και πιο αποφασισμένες .
[quote text_size=”small”]
Σε όλη τη χώρα, οι άνθρωποι πάλευαν να στείλουν το ίδιο μήνυμα ξανά και ξανά, ότι δεν θα τους αναγκάσει η τρομοκρατία των ΜΜΕ και των αρχών να σωπάσουν…
[/quote]
Έξω από το Μιζούρι, οι κινητοποιήσεις ήταν μεν οργισμένες αλλά το κλίμα παρέμεινε σε γενικές γραμμές ειρηνικό. Δεν έλειψε ωστόσο ένταση μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στο Όκλαντ. Στη Νέα Υόρκη, διαδηλωτές με πανό και συνθήματα «Οι ζωές των μαύρων μετρούν» κατέβηκαν στην Τάιμς Σκουεάρ και μπλόκαραν αυτοκίνητα και ταξί κυκλοφορώντας ανάμεσά τους. Πεζοί διαδηλωτές κατέλαβαν επίσης για λίγη ώρα τη γέφυρα του Μπρούκλιν και τη γέφυρα του Μανχάταν.
Στην Ουάσινγκτον, τα πλακάτ με συνθήματα, που στηλίτευαν τη «ρατσιστική τρομοκρατίας της αστυνομίας», εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μπροστά από τον Λευκό Οίκο. Ανάλογη συγκέντρωση έγινε και μπροστά στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Στο Σικάγο, πολίτες έκαναν πορεία στην κεντρική Lake Shore Drive, με πλακάτ «Δικαιοσύνη για τον Μάικλ Μπράουν», ενώ στο Σιάτλ διαδηλωτές κατέλαβαν κεντρικό δρόμο με καθιστική διαμαρτυρία.
Στη Βοστώνη, συγκεντρωμένοι διαδηλωτές τήρησαν σιγή 4,5 λεπτών στη μνήμη του Μάικλ Μπράουν, όπως είχε ζητήσει η οικογένειά του, πριν ξεκινήσουν πορεία στο κέντρο της πόλης.
Στο Λος Άντζελες, οι αντιδράσεις ξεκίνησαν στο Λέιμερτ Παρκ, περιοχή με κυρίως αφροαμερικανούς κατοίκους. Σε άλλο σημείο, δύο ξεχωριστές ομάδες μερικών δεκάδων διαδηλωτών προσπάθησαν να μπλοκάρουν την κίνηση σε αυτοκινητόδρομο υψηλής ταχύτητας, προκαλώντας μία σύντομη αναταραχή πριν τελικά αποχωρήσουν, χωρίς να τραυματιστεί κανείς.
Τη στιγμή, που το Κογκρέσο το κορυφαίο όργανο της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, έχει μόλις 10% αποδοχή στις μετρήσεις, εκπροσωπεί δηλαδή ουσιαστικά μόλις το 10% των Αμερικανών, που είναι ακόμα πιο πλούσιοι σήμερα από ότι πριν την κρίση, που η πλειοψηφία του Αμερικάνικου λαού έχει μείνει χωρίς φωνή, χωρίς περίθαλψη και χωρίς εισοδηματική δύναμη, με κλονισμένη εμπιστοσύνη στους αλλοιωμένους θεσμούς και που η ταξική εκκαθάριση ασκείται από τα όργανα τις τάξης…, οι διαδηλώσεις θα δώσουν τη θέση τους στις εξεγέρσεις και δεν θα μπορούν να αναχαιτιστούν ούτε με την εκλογή μαύρου προέδρου στο αξίωμα του Προέδρου της χώρας, ούτε με τον ιό του Έμπολα, γιατί πολύ απλά όταν σπέρνεις τη βία θα θερίζεις «τρομοκρατία» εντός και εκτός συνόρων…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
