Από ότι φαίνεται το κινεζικό μοντέλο της κομματικής δημοκρατίας της κάθετης διακυβέρνησης κάτι σαν προεδρικός κομμουνιστικός καπιταλισμός, όχι μόνο λειτουργεί αποτελεσματικά στην Κίνα. Τείνει να επηρεάσει και την Δυτική Δημοκρατία. Πως; Με έμμεσο τρόπο. Ας το δούμε λοιπόν συγκεκριμένα και μέσα από την λειτουργία του Μακρόν.
ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ως τώρα είχαμε δείγματα ηγεμονικής Δημοκρατίας στην Ρωσία με τον Πούτιν να εκλέγεται αιωνίως δημοκρατικά ή αντίστοιχα τον Ερντογάν στην Τουρκία κλπ.
Πρόκειται για ένα μοντέλο διακυβέρνησης, όπου ο ηγέτης εκλέγεται μεν με την δημοκρατική διαδικασία των εκλογών, όμως το αποτέλεσμα μοιάζει να είναι μέσα από ένα είδος ηγεμονικού ελέγχου του μηχανισμού εκλογών προκαθορισμένο.
Φαινομενικά αυτό το είδος διακυβέρνησης στηρίζει και στηρίζεται στην ελεύθερη αγορά.
Όμως σε αλλά πολιτικά ζητήματα είναι γόνος ενός μόνο ισχυρού ανδρός, ο οποίος καταφέρνει με τον α ή β τρόπο να είναι αιώνιος ηγέτης – πρόεδρος. Αυτό είναι ένα σύστημα πολιτικής λειτουργίας που στηρίζεται στο δόγμα της σταθερότητας.
Εφόσον η χώρα έχει ησυχία (δεν έχει σημασία αν χρησιμοποιούνται φανερά η κρυφά αντιδημοκρατικά μέτρα εξουσίας) αυτό φτάνει για να διαιωνίζεται. Είναι η σίγουρη δοκιμασμένη συνταγή.
Κι έτσι γεννιέται ένα τερατούργημα πολιτικής διακυβέρνησης, όπου το κράτος – πρόεδρος υποκαθιστά την γόνιμη φαντασία κι ελευθερία των πολιτών. Κάτι τέτοιο πάει να γίνει και στην Γαλλία.
ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ
Ο Μακρόν μοιάζει να έχει γοητευτεί από το κινεζικό μοντέλο. Δηλώνοντας πάντα “ούτε δεξιά ούτε αριστερά” προεκλογικά, έδωσε την αίσθηση ότι θα δημιουργούσε κάτι νέο. Να όμως που αμέσως μετά την εκλογή του έδειξε το άλλο του πρόσωπο. Και δεν μιλώ εδώ για τα τόσα σκληρά αντικοινωνικά μέτρα που παίρνει. Ή την “γερμανική” γραμμή που ακολουθεί στην Ευρώπη. Μιλώ για τον τρόπο χειραγώγησης που εφαρμόζει στο υποτιθέμενο νέο κόμμα του. Η εκλογή των εκπροσώπων του κόμματος είναι σκανδαλώδης καθότι σε όλα παρεμβαίνει. Αποφασίζει και επιλέγει ο πρόεδρος.
Η εξουσία του προέδρου, μοιάζει να ακολουθεί τα ίχνη αυτής των Πούτιν ή του Κινέζου προέδρου.
Αυτή η διαπίστωση δείχνει το πόσο τα κόμματα σήμερα έχουν χάσει την παλιά δημοκρατική τους αίγλη. Ο κόσμος δεν τα εμπιστεύεται στην Γαλλία (αλλά κι άλλου) και τα θεωρεί επικερδής μηχανισμούς μόνο.
Πάνω σε αυτήν την αδιαφορία των πολιτών για τα πολιτικά κόμματα ο Μακρόν επιβάλλει το δίπολο της διακυβέρνησης του. Κάθετη διακυβέρνηση – άκρως φιλελεύθερη οικονομική πολιτική.
Μιμείται με γαλλικό τρόπο το πνεύμα της εποχής μας που τείνει να γίνει μόδα. Εξουσία ενός ανδρός που ταυτίζεται με τις, κατ’ απόλυτη βούληση του, κρατικές αποφάσεις σε συνδυασμό με μια φιλελεύθερη αγορά.
ΜΑΚΡΌΝ: Ο ΜΟΝΑΡΧΙΚΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ
Αυτός ο ηγεμονικός καπιταλισμός μοιάζει να τον γοητεύει.
Ο μοναρχικός δημοκράτης Μακρόν μοιάζει να βαδίζει σε μια πορεία που, ενώ δεν αρέσει στους Γάλλους εντούτοις, δεν φαίνεται να μπορούν προς το παρόν να τον ανατρέψουν. Κι αυτό γιατί τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα έχασαν την επαφή κι εμπιστοσύνη τους με τον λαό. Έχασαν την επαφή τους με την κοινωνία. Δεν είναι πια χώροι μιας “affecto societatis”.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
