Το κλίμα άλλαξε στην Ευρώπη. Αυτή είναι η φράση που ακούγεται με μία συγκρατημένη, αλλά πάντως ευχαρίστηση, από τα χείλη των Γερμανών. Τι άλλαξε όμως ώστε να σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής κατά την οποία η Γερμανία έλεγε μόνιμα όχι στους Ευρωπαίους εταίρους και ενδιαφερόταν κυρίως για τους κοινούς κανόνες; Τις παραμονές του συμβουλίου της Ευρώπης, η Άνγκελα Μέρκελ δήλωνε ότι «αφού η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει, τότε γιατί να μην προχωρήσουμε σε ουσιαστική ευρωπαϊκή ένωση;». Μπροστά δε στους ισχυρούς οικονομικά Γερμανούς επιχειρηματίες, άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός «ευρωπαϊκού υπουργείου οικονομικών», αλλά και ενός «προϋπολογισμού της ζώνης του ευρώ» αν βέβαια «έχουμε ξεκάθαρες πολιτικές». Αυτές οι φράσεις ουσιαστικά επικροτούν τις προτάσεις του Μακρόν: χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών επενδύσεων κι όχι των υπαρχόντων χρεών, αλλά και πολιτική καθοδήγηση της οικονομικής ένωσης.
Η γαλλογερμανική σχέση μοιάζει περισσότερο από ποτέ ισχυρή. Η Μέρκελ εκμεταλλευόμενη την ηρεμία που επήλθε μετά την αρχική κρίση, θέλει να βρει την ευκαιρία να ενισχύσει κι άλλο την Ε.Ε. Ακόμα κι αν οι μεταρρυθμίσεις που θέλει να φέρει στη Γαλλία ο Μακρόν δεν έχουν ξεκινήσει, εντούτοις η Γερμανία μοιάζει να θέλει να βάλει νερό στο κρασί της, εγκαταλείποντας την ισχυρή λιτότητα και δίνοντας χώρο στις επενδύσεις. Η ήττα των ευρωσκεπτιστικών κομμάτων ενισχύει την θέση της. Βέβαια, η αλλαγή της στάσης της έχει να κάνει και με τις επικείμενες γερμανικές εκλογές. Η αλλαγή της στάσης της στερεί από τον αντίπαλό της Μάρτιν Σουλτς το επιχείρημα ότι αυτός ο τελευταίος θα ήταν προσκείμενος στις θέσεις Μακρόν.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι παραδίδει τα κλειδιά της στον Μακρόν. Η περίφημη γερμανική διγλωσσία είναι παρούσα. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, λέει το Βερολίνο. Κι οι προτάσεις του Γάλλου προέδρου προϋποθέτουν αλλαγές στα σύμφωνα της Ε.Ε. Και κυρίως αυτού του είδους οι αλλαγές θα οδηγήσουν, με πρώτη την Γαλλία, σε νέα υποχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Γιατί ποια η σημασία ενός Ευρωπαίου υπουργού οικονομίας αν δεν μπορεί να επέμβει με βέτο στους εθνικούς προϋπολογισμούς; Κι αυτό είναι καθοριστικό κατά τους Γερμανούς για την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση.
Η Μέρκελ συνεχίζει να παραμένει ο οδηγός της Ε.Ε. Ξέρει όμως ότι η εξουσία ευθραυστοποιείται απέναντι στους Τραμπ, Πούτιν ή Ερντογάν. Γι αυτό και χρειάζεται την Γαλλία. Και γι αυτό επίσης θα κάνει κάποιες, τις όποιες, υποχωρήσεις χρειαστούν. Όσο πλησιάζουν οι γερμανικές εκλογές, η Γερμανίδα καγκελάριος θα βρίσκεται όλο και πιο άμεσα αντιμέτωπη μ’ αυτά τα δομικά και ταυτοτικά ευρωπαϊκά ζητήματα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
