Λέμε συχνά ότι κάποια θέματα επανέρχονται στην επικαιρότητα σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες. Ή ακόμη ότι τα επαναφέρουν ιδιοτελώς όσοι επιδιώκουν οφέλη. Κι έτσι μπορεί να γίνει λόγος για μόδες ή ακόμη για οργανωμένα συμφέροντα. Υπάρχει όμως κι η περίπτωση που ένα θέμα μπορεί να επανέλθει στην επικαιρότητα ως ζωτικό και αναγκαίο συμφέρον που αγγίζει κυριολεκτικά υπαρξιακά όρια.
Αν εφαρμόσουμε αυτή την εμπειρικά αποδεδειγμένη συλλογιστική ειδικά σε ζητήματα Ευρωπαϊκής Πολιτικής, θα δούμε αμέσως να αναδύεται μπροστά μας το κυρίως θέμα που χρήζει άμεσης κατεύθυνσης το 2018. Πρόκειται για το που πρέπει να στραφεί η ευρωπαϊκή πορεία. Και έτσι μοιραία για το ποια θα είναι η ταυτότητα της.
Όσο κάποιες φορές πληκτικό, δεδομένο, ξεχασμένο στις σκόνες της αρχικής χαράς της πρωτοδημιουργίας του και συχνά άνευ ιδιαίτερου ενδιαφέροντος υπήρξε εδώ και δεκαετίες το ευρωπαϊκό ζήτημα, άλλο τόσο τώρα ξανάγινε ένα ζήτημα άκρως Πολιτικό.
Είναι το κυρίως θέμα κι από τις δυο πλευρές του Ρήνου.
Στην Γερμανία η Ευρώπη είναι το κέντρο των συζητήσεων μεταξύ της Άνγκελα Μέρκελ και του σοσιαλδημοκρατικού SPD, με αυτό το τελευταίο να ανεβάζει συνεχεία τον πήχη των απαιτήσεων του σε περίπτωση συγκυβέρνησης, συμφωνώντας όλο και περισσότερο με τις Ευρωπαϊκές θέσεις του Μακρόν. Στην Γαλλία οι συγκρούσεις για την Ευρωπαϊκή ταυτότητα προσανατολίζονται κι αναμένονται ισχυρές εν όψει Ευρωεκλογών 2019.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΉ ΜΑΚΡΌΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ ΖΉΤΗΜΑ
Ο Γάλλος πρόεδρος δείχνει να μαθαίνει όλο και καλύτερα το Ευρωπαϊκό τοπίο. Κυρίως διαπιστώνει ότι παντού στις χώρες της Ευρώπης τα παραδοσιακά κόμματα χάνουν έδαφος. Τα δυο μεγάλα γνωστά στρατόπεδα, το συντηρητικό και το σοσιαλδημοκρατικό, που εδώ και δεκαετίες ηγεμονεύουν την πολιτική ζωή, έχουν για τα καλά ταρακουνηθεί.
Ονειρεύεται έτσι μια γηραιά ήπειρο που θα πορεύεται πολιτικά ούτε δεξιά ούτε αριστερά, αλλά στο κέντρο. Κάτω από την σημαία του κέντρου οραματίζεται να συνεργαστούν όλοι οι φίλο ευρωπαϊστές.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί για να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος χρειάζεται συμμάχους, υποχωρήσεις και διαρκείς δύσκολες διαπραγματεύσεις. Κι επίσης πολλά θα εξαρτηθούν από το ποια θα είναι η θέση της Μέρκελ στην αναμενόμενη νέα Γερμανική κυβέρνηση. Διπλός λοιπόν ο στρατηγικός στόχος του Γάλλου προέδρου. Στο εσωτερικό μέτωπο της χώρας του και στην Ευρώπη. Στην πρώτη περίπτωση θέλει να δυναμιτίσει κυριολεκτικά την ισχύ των άλλοτε παραδοσιακών Γαλλικών κομμάτων. Στην δεύτερη να επηρεάσει καθοριστικά την Ευρωπαϊκή κατεύθυνση και μοίρα. Και στις δυο περιπτώσεις βασιζόμενος στην λογική του κέντρου, του ούτε δεξιά ούτε αριστερά.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
