Ο Κώστας Συλιγάρδος περιγράφει τη ρεαλιστική πλευρά της αντίδρασης στον θάνατο του Τζωρτζ Φλόιντ. Αντί της ουτοπικής ιδεαλιστικής καμία ασφάλιση για τους επιχειρηματίες που τους κατέστρεψε η εξέγερση στο Σικάγο, δεν προκύπτει. Με αποτέλεσμα το λουκέτο και ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Η είδηση είναι ξεκάθαρη και δυσάρεστη μέσα στις τόσες άλλες άσχημες ειδήσεις από τον θάνατο του Τζωρτζ Φλόιντ και οτιδήποτε άλλο ακολούθησε.
Ποια είναι η νέα είδηση; “Εγκαταλείπουν την πόλη τα πολυκαταστήματα που λεηλατήθηκαν στις τελευταίες ταραχές που συγκλονίζουν τις ΗΠΑ.” Η δήμαρχος του Σικάγο Lori Lightfoot εκλιπαρεί τώρα τα πολυκαταστήματα, που καταστράφηκαν ολοσχερώς και πυρπολήθηκαν, να μην εγκαταλείψουν την πόλη και να ξανανοίξουν.
Γιατί; Οι λόγοι είναι αντιληπτοί…
Δεν είναι μόνο οι ζημιές που πρέπει να αποκατασταθούν. Είναι και τα αυξημένα πλέον ασφάλιστρα που καλούνται να καταβάλλουν τουλάχιστον όσα δέχονται να καλύψουν οι ασφαλιστικές εταιρείες. Διότι πολλές από αυτές φαίνονται να αρνούνται τις ασφαλιστικές καλύψεις υπό τον φόβο νέων ταραχών στην περιοχή.
Πώς όμως έφτασαν οι ασφαλιστικές να αρνούνται την παροχή κάλυψης;
Όλα δείχνουν πως η ανοχή της Δημάρχου στην ανομία, αλλά και οι νέες προτάσεις της περί αποδυνάμωσης της αστυνομίας καθιστούν την ασφάλιση των καταστημάτων από πανάκριβη έως αδύνατη.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι καθόλου απλό. Είναι πλέον δεδομένο, πως οι ασφαλιστικές δεν βρίσκουν αντασφαλιστές, που να δέχονται να μοιρασθούν μαζί τους τον κίνδυνο. Είναι ξεκάθαρο πως η δήμαρχος επί της ουσίας θερίζει τις θύελλες των ανέμων που έσπειρε η ίδια μέσα από πολυποίκιλες επιλογές προς την ίδια πάντα κατεύθυνση.
Δηλαδή, ανεκτικότητα, χαλαρή προσέγγιση στην εγκληματικότητα, και ανοχή στην ανομία.
Βεβαίως, όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι δημότες. Κυρίως οι οικονομικά ασθενέστεροι, μέσα από τα αυξημένα τέλη αλλά και την μειωμένη ποιότητα της ζωής τους.
Καμία …ασφάλιση για την “εξέγερση” στο Σικάγο
Όλα δείχνουν ότι τα ίδια και χειρότερα αναμένεται να συμβούν και σε άλλες μεγάλες πόλεις με αντίστοιχες πολιτικές και πρακτικές. Όπου δηλαδή οι δήμαρχοι διαλύουν την αστυνομία. Όπου ανέχονται ή και συνεργάζονται σε κάποιες περιπτώσεις με τους παραβατικούς. Είτε από ιδεολογικοπολιτική αντίληψη, είτε από εκλογική σκοπιμότητα.
Το πράγμα είναι εξαιρετικά απλό. Καταστήματα που κλείνουν και φεύγουν για τέτοιους λόγους αφήνουν πίσω…
Ανεργία. Ολιγοπώλια εις βάρος των τιμών για τον καταναλωτή. Μειωμένα έσοδα που καλούνται να καλύψουν οι δημότες και οι λοιπές επιχειρήσεις. Κακό προηγούμενο για μελλοντικούς υποψήφιους επιχειρηματίες και απροθυμία επενδύσεων. Κενά στη κάλυψη αναγκών των καταναλωτών. Εσωτερική μετανάστευση για όλους όσοι θα αναγκαστούν να αναζητήσουν επαγγελματική αποκατάσταση σε άλλες πολιτείες.
Τα νέα από το Σικάγο και άλλες πόλεις με κοινά ζητήματα είναι διδακτικά.
Ας μην πετάξουμε αυτά τα μηνύματα. Ας τα αποκωδικοποιήσουμε και ας σκεφτούμε σοβαρά. Η Ελλάδα έζησε την εποχή της αποβιομηχανοποίησης της μετά από παρόμοιες κακές συνδικαλιστικές πρακτικές και βέβαια τις καταστροφικές συνέπειες των βανδάλων διαχρονικά στην Αθήνα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
