Ο Δημοσθένης Δαββέτας αναλύει τις πρόσφατες κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με το Ιράν σε ένα σκληρό γεωπολιτικό παιχνίδι που εμπλέκεται κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει και η Ρωσία. Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ θωρακίζει την εξωτερική πολιτική του, με βάση τα κέρδη που θα έχει σε σχέση με την εσωτερική του εικόνα.
Παρακολουθώντας τις συνεχείς αλλαγές των ΗΠΑ σε σχέση με την πολιτική τους στο Ιράν, μοιάζει σαν να εγκατέλειψαν κάθε διπλωματικό διάλογο με το καθεστώς των μουλάδων. Ενώ όλοι περίμεναν η πυρηνική συμφωνία της 14ης Ιουλίου του 2015 να οδηγήσει στην επανέναρξη των διπλωματικών σχέσεων ΗΠΑ – Ιράν, ο Ντόναλντ Τραμπ ακύρωσε μονομερώς την συμφωνία. (Σημ: είχε υπογραψει με τα πέντε μέλη του Συμβουλίου Σσφαλείας συν της Γερμανία και το Ιράν).
Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έμεινε μόνο εκεί. Κατηγόρησε τον Ομπάμα για κακή συμφωνία. Απείλησε όλες τις δυτικές επιχειρήσεις που θα αγόραζαν πετρέλαιο από το Ιράν. Έκτισε ένα μπλόκο εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Μάικ Πομπέο μιλώντας πρόσφατα στην Καλιφόρνια απεκάλεσε την ιρανική κυβέρνηση “μαφία”. Ανακοίνωσε το άνοιγμα ενός τηλεοπτικού μέσου στα Περσικά, χρηματοδοτούμενου από την Αμερικανική κυβέρνηση. Κάτι που μας θυμίζει δράσεις όπως αυτές του ψυχρού πολέμου με την ΕΣΣΔ.
Ο Τραμπ αποφάσισε πολιτική αλλαγή στο Ιράν;
Τι σημαίνει αυτό; Μήπως οι ΗΠΑ “αποφάσισαν” την πολιτική αλλαγή του συστήματος στο Ιράν; Μήπως είναι και πάλι μια από τις συνήθεις τακτικές του Τραμπ να μπλοφάρει; Ή να πιέζει ψυχολογικά πριν καταλήξει σε μια νέα συμφωνία που θα μοιάζει με αυτήν της Βόρειας Κορέας;
Αν συμβαίνει το δεύτερο θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Ιράν δεν είναι στην ίδια θέση με την Βόρεια Κορέα. Γιατί αυτή έχει πολύ καλές σχέσεις με την Κίνα την οποία οι ΗΠΑ θεωρούν υπ’ αριθμόν ένα οικονομικό τους εχθρό. Και οποιαδήποτε αποδοχή αποπυρηνικοποίησης της θα γίνει με σοβαρά ανταλλάγματα από την Ουάσιγκτον. Επίσης υπάρχει και η Ρωσική στήριξη στην Βόρεια Κορέα.
Το Ιράν όμως βρίσκεται σε διαφορετική κατάσταση πιο αδύναμη. Η Ιρανική νεολαία δουλεμένη με δυτικά πρότυπα και το Ίντερνετ δείχνει να αντιδρά έντονα στην κυβέρνηση των μουλάδων. Αλλά και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής η Ρωσία προτιμά το Ισραήλ με το οποίο έχει ιστορικούς πολιτισμικούς δεσμούς. Δεσμούς καρδιάς, παρότι σε κάποιες περιπτώσεις όπως στην περίπτωση της Συρίας, Μόσχα και Τεχεράνη συνεργάστηκαν για να σώσουν τον Άσαντ. Άλλωστε η συνεχής παρουσία Ισραηλινών αξιωματούχων κι αντιστρόφως στις χώρες τους για γεωπολιτικά ζητήματα, επιβεβαιώνει και στην πράξη την Ρωσοισραηλινή Φιλία.
Ιράν και Ρωσία
Αλλά και οι στρατιωτικές συμμαχίες τους στην Μέση Ανατολή που επιβεβαιώνονται με μια ρωσική ουδετερότητα σε ισραηλινές επιθέσεις, σε ιρανικές βάσεις, σε Συριακές περιοχές επίσης το επαληθεύουν. Κι ακόμη: η Ρωσία φαίνεται να μην ενθαρρύνει τον Σιιτικό άξονα που θα πηγαίνει από Τεχεράνη ως την Μεσόγειο. Δεν θέλει να κόψει τις σχέσεις της με τους ανά τον κόσμο ισχυρούς διεθνώς Σουνιτες. Στηλιτεύοντας συχνά την φιλοιρανική Λιβανική οργάνωση Χετζμπολάχ και τους Ιρανούς συμβούλους της, ο προεδρος Πούτιν συχνά κάλεσε “όλες τις ξένες δυνάμεις” να εγκαταλείψουν το Συριακό έδαφος.
Από την πλευρά του ο Ιρανός Πρόεδρος απείλησε να απαντήσει στην οικονομική επίθεση της Αμερικής με το να κλείσει το πέρασμα του Ορμούζ, από το οποίο περνά το 30% της διακίνησης πετρελαίου. Αν κάνει κάτι τέτοιο τότε αυτό ισοδυναμεί με πράξη πολέμου. Και δεν θα μείνει αναπάντητη. Το Ναυτικο του Ιράν δεν είναι τόσο ισχυρό για να τα βάλει με το Αμερικανικό. Η δήλωση λοιπόν του Ιρανού προέδρου, όντας περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση, έδωσε μια ακόμη αφορμή στους Αμερικανούς που ψάχνουν το παραμικρό ώστε να συνεχίσουν αυτό το πολεμικό κλίμα που ξεκίνησαν.
Ας μην ξεχνάμε, με την ως τώρα διακυβέρνηση του, ότι ο Τραμπ θωρακίζει την εξωτερική του πολιτική με βάση τα κέρδη που θα έχει σε σχέση με την εσωτερική του εικόνα. Λέει ότι δεν θέλει πόλεμο με Ιράν, αλλά οποιαδήποτε εντύπωση νίκης εναντίον των μουλάδων ξέρει ότι θα ενίσχυε αποφασιστικά την θέση του για τις ενδιάμεσες βουλευτικές εκλογές που έρχονται. Όπως είχε συμβεί το 1982. Τότε η νίκη της Θάτσερ στα νησιά Μαλουίν εναντίνο της Αργεντίνικης δικτατορίας ενίσχυσε την εσωτερική της εικόνα στην Μεγάλη Βρετανία. Αναμένουμε λοιπόν στην γεωπολιτική σκακιέρα με ενδιαφέρον τις επερχόμενες εξελίξεις.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
