Εν όψει της εντός λίγων ημερών εκλογικής αναμέτρησης για την ανάδειξη των νέων μελών του Ευρωκοινοβουλίου το ερώτημα που τίθεται μετ΄επιτάσεως είναι το εξής: «Τι Ευρώπη θέλουμε?»
Σίγουρα η απάντηση είναι ότι θέλουμε μια Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης, της ισότητας μιας δημοκρατικά ενωμένης Ευρώπης.
Είναι όμως έτσι?
Η εικόνα της σημερινής Ευρώπης αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Έχουμε μια Ευρώπη που υπερισχύει και επιβάλει τις πολιτικές του το διευθυντήριο των ισχυρών κρατών μελών της. Μια Ευρώπη που στέκεται στο πλευρό των λόμπι, των πολυεθνικών και των τραπεζών. Η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει η ολιγαρχία των ισχυρών κρατών έφτασε στα ύψη την ανεργία και ιδιαίτερα τους νέους, την φτώχεια, την εξαθλίωση και τις κοινωνικές ανισότητες.
[quote text_size=”small”]
Τα θεσμικά της όργανα όπως η Ευρωβουλή και η Επιτροπή υπολειτουργούν και τα πάντα αποφασίζονται σε διμερείς συναντήσεις των ισχυρών σε κλειστά δωμάτια, ενισχύοντας έτσι την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Ο πλούσιος Βορράς και ο φτωχός Νότος. Τα πάντα υποτάσσονται στη λογική των αριθμών και του κέρδους.
[/quote]
Αλλά και σε κορυφαία διεθνή ζητήματα η Ευρωπαϊκή διπλωματία επέδειξε άβουλη και φοβική στάση που οι συνέπειές της είναι καταστροφικές.
Η κρίση στην Ουκρανία το αποδεικνύει περίτρανα. Αντί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Ουκρανικού λαού προέταξε πάλι τα συμφέροντα των ισχυρών που νομιμοποιούν με τη στάση τους μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν νεοναζί και φασίστες.
Αλλά και στην περίπτωση της καταστροφής του χημικού οπλοστασίου στη Συρία είδαμε την Ευρωπαϊκή διπλωματία να παρατηρεί άπρακτη αυτή την εξόχως επικίνδυνη εξέλιξη και να αρκείται μόνο σε κάποιες ανακοινώσεις.
Η εικόνα λοιπόν της σημερινής Ευρώπης καταδεικνύει ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων και σε επίπεδο θεσμών και σε επίπεδο ηγετών.
Σίγουρα δεν είναι η Ευρώπη που οραματίζεται ο κάθε ευρωπαίος πολίτης.
Η Ευρώπη των «ΕΛΙΤ» που υπηρετεί συμφέροντα πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει αν αναδείξουμε εκείνες τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις που θα βάλουν φρένο στη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της κας Μέρκελ και της παρέας της.
Να δοθεί τέλος στις πολιτικές της σκληρής λιτότητας που είναι και η βασική αιτία ανόδου του ευρωσκεπτικισμού και της ξενοφοβίας. Η ενίσχυση αυτών των προοδευτικών δυνάμεων θα αλλάξει τους υφιστάμενους συσχετισμούς, θα προκύψουν νέες συμμαχίες που θα επιφέρουν και τη μεγάλη αλλαγή.
Μόνο έτσι θα διαμορφωθεί η Ευρώπη της Ανάπτυξης των ίσων ευκαιριών, της Αλληλεγγύης, της συνεργασίας, η Ευρώπη των λαών και όχι των Τραπεζιτών.
Για όλους αυτούς του λόγους το μήνυμα που θα δοθεί θα πρέπει να είναι σαφές και ηχηρό, να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών και να σηματοδοτεί αλλαγή στην υφιστάμενη σκληρή πολιτική της Ευρώπης.