Ο Δημοσθένης Δαββέτας διαπιστώνει ότι ο Πάπας στο πρόσφατο κάλεσμα για τους πρόσφυγες έκλεισε ουσιαστικά το μάτι στην ξενοφοβία στην Ευρώπη. Διότι, κατήργησε το άσυλο ως έννοια και ευλόγησε τη λαθρομετανάστευση.
Πριν τον λόγο των Ευαγγελίων και του μηνύματος του Χριστιανισμού είναι ο Όμηρος που βάζει τα θεμέλια του ασύλου και της φιλόξενης υποδοχής των ναυαγών.
Το άσυλο είναι γέννημα του Ελληνικού Πολιτισμού και της Δημοκρατίας. Είναι βγαλμένο από τις ιδέες και τα σπλάχνα αυτού του πολιτισμού. Κύριο όραμα του είναι η συνειδητή αυτογνωσιακή ενδυνάμωση του ατόμου – πολίτη. Έτσι ώστε να γίνει αρωγός μιας συλλογικότητας πολιτών. Ενός λαϊκού προσώπου που θα βοηθήσει στην όλο και καλύτερη ποιότητα της Δημοκρατίας. Η αναζητούμενη αυτονομία του Πολίτη ισοδυναμεί με την Δημοκρατική λαϊκή αυτονομία αντίστοιχα. Το δικαίωμα ενός ξένου να τύχει ασύλου είναι σε σχέση με το δικαίωμα του λαού για την πορεία του.
Πως ο Πάπας κατήργησε το άσυλο
Όταν λοιπόν ο Πάπας καλεί τους πρόσφυγες στα πλαίσια της συμφωνίας του Μαρακές του ΟΗΕ, να νοιώσουν παντού σαν στο Σπίτι τους. Όταν καλεί βροντοφωνάζοντας να ανοίξουν τα σύνορα και “κατά τρόπο κανονικό ” (τα λόγια του κατά γράμμα) να μπορούν οι πρόσφυγες να μπαίνουν “όποτε θέλουν σε οποιαδήποτε πόλη”. Όταν μιλά για “φιλόξενες πόλεις ευαίσθητες στον διαπολιτισμό”, τότε βάζει τις βάσεις ουσιαστικά της κατάργησης του ασύλου με την κλασσική του έννοια. Ταυτίζει το άσυλο με το δικαίωμα μιας ελεύθερης μετανάστευσης.
Ευλογεί τον πολυπολιτισμό ως ένα είδος Πολιτικής Θρησκείας όπως λέει κι ο Mathieu Bock-Côté στο ομότιτλο βιβλίο του. Αυτή η ιδέα κρύβει δυο μεγάλες καταστροφικές απειλές.
Πρώτον στερεί από τους πρόσφυγες, π.χ. αυτούς της Αφρικής αλλά και του Μαγκρέμπ μεταξύ άλλων, να μείνουν και να εργαστούν στις χώρες τους. Να οικοδομήσουν την αναγκαία μεσαία τάξη των πατρίδων τους. Να συμβάλουν έτσι στην βελτίωση της ζωής τους. Είναι προτιμότερο να εργάζονται για την ανοικοδόμηση της πατρίδας τους, παρά να πνίγονται μαζικά στην Μεσόγειο. Είναι προτιμότερο από το να γίνονται θύματα κάποιων αδίστακτων εμπόρων διακίνησης προσφύγων. Ή κάποιων ΜΚΟ που κάνουν περιουσία στην πλάτη αυτών των δυστυχισμένων.
Δεύτερον, η Ευρώπη αποσταθεροποιείται σαν ήπειρος οικονομικά, πολιτισμικά και σε επίπεδο ταυτότητας. Η Ευρώπη δεν ξέρει πως να χειριστεί το ευαίσθητο θέμα της ανεξέλεγκτα μαζικής μετανάστευσης. Και κλείνεται στον εαυτό της.
Τροφή στην ξενοφοβία
Αντί να ανοίγεται στο διαφορετικό και στο πολιτισμικά “άλλο” κι ” ανόμοιο” ,όπως δείχνουν τα πρόσφατα πολιτικά γεγονότα, όλο και φοβάται. Γίνεται αφιλόξενη και επιθετική στο ” ξένο”. Η ξενοφοβία βρίσκει τροφή εξ αιτίας αυτής της ανορθολογικής και αντιπατριωτικής αντίληψης του γκρεμίσματος των συνόρων και των ταυτοτήτων. Και οι ευρωεκλογές που έρχονται θα δείξουν τάσεις πολύ πιο διαφορετικές από αυτές που ως τώρα γνωρίζαμε. Το λάθος αυτής της επιβαλλόμενης βάναυσα και αντιδημοκρατικά πολυπολιτισμικής πολιτικής θρησκείας είναι ότι δεν ακούει τις φωνές των λαών.
Βαφτίζει κάθε αντίθετη φωνή ως λαϊκίστικη, την γεμίζει έτσι ενοχές και νομίζει ότι βρήκε την λύση. Και όμως όχι δεν την βρήκε. Ξαναζούμε την ανελέητη σήμερα σύγκρουση Βολτέρου με το Ρουσό.
Ο Βολτέρος και ο Ρουσό
Ο πρώτος ήθελε τους λαούς με σκυμμένο το κεφάλι μπροστά στην εξουσία. Ήθελε τον πολίτη να διασκεδάζει με πιστότητα την υποταγή του. Ο δεύτερος ήθελε τον πολίτη και τον λαό στο έργο του “κοινωνικό συμβόλαιο” να αντιδρά. Να παίρνει την Ζωή του στα χέρια του. Να αναζητά την αυτονομία μέχρι του σημείου να ζει από το έργο του.Και να μην πληρώνει ακόμα και φόρους.
Δυο σπουδαίοι άνθρωποι δυο άκρως αντίθετες φιλοσοφίες. Η διαμάχη τους δεν τελείωσε.
Σήμερα την βιώνουμε στα δικά μας σύγχρονα δεδομένα. Γιατί πάνω από όλα, όποιος κάνει κριτική στην ανορθολογικά υποχρεωτική αντεθνικότητα, δεν αρνείται το δικαίωμα ασύλου. Δεν αρνείται τον μετανάστη ή τον ξένο.
Άλλωστε η Ζωή η ίδια φτιάχνεται από τα διαφορετικά υλικά που διαλεκτικά συνεργούν και συμβιώνουν. Αρνείται αυτή την βίαιη άρνηση της πολιτισμικής μνήμης και ταυτότητας. Αυτή την καταστροφή της ιστορίας μέσα από την οικονομική εκμετάλλευση που επιβάλλει η αλόγιστη παγκοσμιοποίηση. Αρνείται να γίνει ένα εξειδικευμένο μετα-ανθρώπινο εργαλείο. Προτιμά να μείνει άνθρωπος. Άνθρωπος του λαού, των αξιών, των αρετών. Όχι εργαλείο και σύγχρονος δούλος μιας νέας χρηματοπιστωτικής ελίτ δυναστών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
