Ο Δημοσθένης Δαββέτας γύρισε από τη Νέα Υόρκη και μεταφέρει τον ενθουσιασμό της αμερικανικής οικονομίας για την ανορθόδοξη πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος χτυπά με τα tweets του τους πολιτικούς τους αντιπάλους και μετά προχωρά σε deal
Μόλις επέστρεψα από την Νέα Υόρκη. Η αρχική μου περιέργεια πριν πάω στην εποχή Τραμπ μετατράπηκε σε μια σειρά από αποδεδειγμένες διαπιστώσεις που και σας τις παραθέτω συνοπτικά.
Όπως όλοι εξ αρχής αναρωτήθηκαν για την περίπτωση του Αμερικανού προέδρου. Μπορεί τάχα ένας ελέφαντας να κινηθεί μέσα σε ένα μαγαζί με πορσελάνες δίχως να το σπάσει;
Εδώ κι ένα χρόνο παρά την αμείλικτη (συχνά στα όρια της περιφρόνησης) κριτική και απόρριψη που δέχεται από την πλειοψηφία των σταρ του Χόλυγουντ και την επίσης πλειοψηφία διανοουμένων της Αμερικής, ο Ντόναλντ Τραμπ, οδηγεί την πολιτική του μέσα από την οικονομική του αντίληψη του deal.
Τα tweets του Ντόναλντ Τραμπ
Τα tweets του χτυπούν κατάστηθα τους πολιτικούς, διπλωματικούς ή μιντιακούς του αντιπάλους. Αναθεωρούν διεθνείς οικονομικές ή οικολογικές συμφωνίες. Απειλούν εμπορικά συμφωνηθέντα με άλλες χώρες προγράμματα. Δεν διστάζει στο Κογκρέσο να χτυπηθεί κατά μέτωπο ως τα όρια της ρήξης κάποιες φορές, με το ίδιο του το κόμμα. Δεν φοβάται να μειώσει εντυπωσιακά τους φόρους περιφρονώντας κάθε προβληματισμό περί προϋπολογισμού.
Αυτό το μίγμα “κακών” τρόπων, βιαιότητας και τυφλής ξεροκεφαλιάς, εναντίον όσοι εξ αρχής τον πολέμησαν με λύσσα, θα οδηγούσε σε παγκόσμια καταστροφή. Και αυτό με τη σειρά του στην τιμωρία της Αμερικής.
Κι όμως ακόμη κι αν σκεφτούμε οτιδήποτε για τον Ντόναλντ Τραμπ τίποτα από τα προαναφερθέντα δεν συνέβη. Η ανάπτυξη όλο και αυξάνεται. Η ανεργία όλο και μειώνεται εντυπωσιακά. Και οι αγορές του χρηματιστηρίου βρίσκονται στο ζενίθ.
Η Αμερικανική οικονομία επιδεικνύει μια σιδερένια υγεία. Σίγουρα σε αυτό βοηθούν οι διεθνείς συγκυρίες και η γενναιόδωρη οικονομική πολιτική της γενικής της τράπεζας. Αλλά και αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί και στην εντυπωσιακή εμπιστοσύνη που δείχνουν οι καταναλωτές και οι επιχειρηματίες. Αμφότεροι χειροκροτούν ασυγκράτητα τον οικονομικό Τραμπισμό.
Πιστός στην τέχνη του deal
Ο οικονομικός πόλεμος παρά τα ως τώρα λεγόμενα δεν έλαβε ως τώρα χώρα. Πιστός στην τέχνη του deal ο Ντόναλντ Τραμπ, ο πρόεδρος-επιχειρηματίας, συνοδεύει τον στρατιωτικό και απειλητικό του πολιτικό λόγο με έναν απόλυτο ρεαλισμό.
Μετά τις διαλυτικές του ενέργειες ή δηλώσεις ακολουθούν πάντα οι διαπραγματεύσεις. Η μέθοδος αυτή βεβαίως δεν είναι θεωρητικα ακίνδυνη. Και είναι πολλοί οι διανοούμενοι προφήτες της γρήγορης πτώσης του.
Όμως, είτε πρόκειται για την Κίνα, την Ευρώπη, την Βραζιλία, το Μεξικό, την Ιαπωνία ή τους Βορειοαμερικάνους γείτονες του, όλα δείχνουν να λειτουργούν.
Σε κανέναν άλλωστε δεν συμφέρει μια μετωπική σύγκρουση και όλοι συζητούν ακόμη και αν αμφισβητούν κάθε τι το προστατευτικό στην Αμερκανική οικονομία – “Πρώτα η Αμερική”, είναι το σύνθημα του Τραμπ.
Μετά πάντως από όσα διαβάζω και είδα προσωπικά στην Νέα Υόρκη, ο οικονομικός οργασμός δεν έχει όρια. Πρόκειται για την επιστροφή του Αμερικανικού ενθουσιασμού στην οικονομία και κατ’ επέκταση στην τέχνη, την πολεοδομία κλπ που επηρεάζονται άμεσα.
Οι ΗΠΑ είναι αυτές πια που επιβάλλουν στους συνομιλητές τους τις προτεραιότητες τους. Όλα ξεκινούν από την Αμερικανική ατζέντα. Ένας ιδιότυπος πατριωτικός καπιταλισμός (ως απάντηση σίγουρα της Κίνας κλπ) είναι σε εφαρμογή. Και προς το παρόν αποδίδει.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένης Δαββέτας στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
