Μεταναστευτικό και δημοκρατικές αρχές

Ο Δημοσθένης Δαββέτας αναφέρεται σε δυο αποφάσεις για το μεταναστευτικό που άλλαξαν την εικόνα της Ευρώπης. Η μια ελήφθη από την Γερμανία της Μέρκελ και η άλλη από την Γαλλία του Σιράκ. Ελήφθησαν χωρίς να ερωτηθεί ο λαός παραβιάζοντας τις δημοκρατικές αρχές. new deal

Μοίρασε το

Ο Δημοσθένης Δαββέτας αναφέρεται σε δυο αποφάσεις για το μεταναστευτικό που άλλαξαν την εικόνα της Ευρώπης. Η μια ελήφθη από την Γερμανία της Μέρκελ και η άλλη από την Γαλλία του Σιράκ. Ελήφθησαν χωρίς να ερωτηθεί ο λαός παραβιάζοντας τις δημοκρατικές αρχές.


Υπάρχουν δυο αντιδημοκρατικές αποφάσεις στην μεταναστευτική πολιτική. Ελήφθησαν από την Γερμανία και την Γαλλία. Τους δυο κορυφαίους και βασικούς παράγοντες της σημερινής ευρωπαϊκής πορείας και λειτούργησαν εναντίον των δημοκρατικών αρχών. Προκάλεσαν δε, περισσότερα προβλήματα παρά προσέφεραν λύσεις.

Η πρώτη απόφαση από την Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ

Η Γερμανίδα Καγκελάριος προσέφερε δημόσια 800.000 θέσεις μεταναστών στην χώρα της. Παρέβλεψε τους Γερμανικούς νόμους, ανοίγοντας διάπλατα τα σύνορα της. Έτσι χιλιάδες βασανισμένοι από πόλεμο και κυκλώματα εμπόρων, από Μέση Ανατολή, Κεντρική Αφρική και Ασία έτρεξαν προς ένα πλούσιο κράτος. Ένα κράτος με κοινωνική και πολιτική σταθερότητα. Ένα κράτος που προσέφερε στέγη, τροφή, ιατρική φροντίδα, οικογενειακά επιδόματα. Και όσα αλλά προσφέρει συνήθως ένα σύγχρονο οργανωμένο κράτος δικαίου.
Η Μέρκελ πήρε την απόφαση μόνη της. Δεν συμβουλεύτηκε υπουργούς, βουλευτές, τους Ευρωπαίους εταίρους της, ειδικούς συμβούλους, πανεπιστημιακούς, ερευνητές. Δεν συμβουλεύτηκε ούτε την γνώμη του λαού που πρέπει να έχει βαρύνουσα θέση σε τέτοια ζητήματα. Αυτοθαυμαζόμενη υπό την επήρεια βεβαίως των ΜΜΕ που την γέμιζαν μόνιμα τα τελευταία χρόνια με διθυράμβους και κολακείες, η Γερμανίδα Καγκελάριος, δεν έλαβε υπόψη της ότι εκβιαστικά, ο πολυπολιτισμός δεν λειτουργεί εύκολα στην Ευρώπη της πλούσιας Ιστορίας. Σκέφτηκε μόνον ότι η δυσανάλογη αύξηση των μεταναστών θα βοηθούσε την δημογραφικά αδύναμη Γερμανία. Ότι θα έδινε μεγαλύτερη δύναμη με εργατικά χέρια στην βιομηχανία της. Αν και υπάρχει δόση αλήθειας σε αυτά, εντούτοις τέτοιες αποφάσεις είναι καλύτερα να παίρνονται με την γνώμη του λαού. Είτε το θέλουμε, είτε όχι αυτή είναι η ουσία της Δημοκρατίας που έλεγε και ο Ρουσώ. Ο λαός δεν είναι άβουλη μάζα. Είναι πιο ισχυρή μια Δημοκρατία όταν ισορροπεί με την βούληση του λαού.

Η δεύτερη απόφαση από την Γαλλία του Σιράκ

Στην Γαλλία η απόφαση του 1976 με ένα απλό διάταγμα του Σιράκ περί νομιμοποίησης της εγκατάστασης των πολυπληθών οικογενειών των μεταναστών, άλλαξε το πρόσωπο της γαλλικής κοινωνίας. Είναι εντυπωσιακό το πως μια τέτοια απόφαση ελήφθη χωρίς καμμία ενημέρωση του Γαλλικού λαού. Οι Γάλλοι δεν κατάλαβαν τι έγινε. Ξαφνικά είδαν την μαζική άφιξη νέων ανθρώπων από τις παλιές Γαλλικές αποικίες της Βόρειας Αφρικής. Ανθρώπων απογοητευμένων από την κατάχρηση της εξουσίας που είχαν διαπράξει οι “ήρωες” των δικών τους επαναστάσεων (σε χώρες όπως η Αλγερία, η Τυνησία κλπ).
Όταν έγινε αντιληπτό το πρόβλημα πολλοί πολιτικοί ηγέτες προσπάθησαν με δελεαστικές προτάσεις να στείλουν πίσω τους μετανάστες. Ειδικά όσους δεν είχαν τα αναγκαία χαρτιά. Όμως η προσπάθεια αυτή δεν λειτούργησε τόσο αποτελεσματικά όσο θα έπρεπε. Έτσι φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση που είναι πια ευρωπαϊκή. Θα πούνε κάποιοι ότι αυτή είναι η μοίρα των μοντέρνων και σύγχρονων κοινωνιών. Γιατί όχι; θα τους απαντήσω. Φτάνει να το θέλουν οι λαοί που ζουν σε αυτά τα μέρη και πιστεύουν (πια;) στις Δημοκρατικές αρχές.
Μπορεί ακόμη κάποιος να υποστηρίξει ότι αυτή η μεταναστομανία εμπλουτίζει τις σύγχρονες κοινωνίες. Και πάλι θα τους απαντήσω: γιατί όχι; Αρκει να το θέλει ο λαός. Κι εδώ διαχωρίζω τον ενήμερο λαό από τον καθοδηγούμενο όχλο όπως μας έμαθε ο Βίκτωρ Ουγκώ.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου