Πέρασε ένας χρόνος που ο Εμανουελ Μακρόν έγινε προεδρος της Γαλλίας. Και αυτή η αρχή της θητείας του παρά τις όποιες δυσκολίες μοιάζει να έχει ξεκινήσει με ένα πολιτικό σχέδιο. Ποιο είναι αυτό;
Ανατρέποντας πολλές θέσεις από αυτές που είχε προεκλογικά (σε Ευρώπη και Γαλλία), ο Γάλλος πρόεδρος μοιάζει να έχει βάλει νερό στο κρασί του σε σχέση με την ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση και να εφαρμόζει μια πολιτική που θέλει να συνδυάσει με μέτρο φιλελεύθερες αρχές και κλασσική αντίληψη οργάνωσης της κοινωνίας. Η σοσιαλδημοκρατική παράδοση με την από-δομητικη της διάθεση και πρακτική είχε φτάσει στα όρια τού να διαλύσει ό,τι ιστορικά καλό υπήρχε στην Γαλλία. Οι αριστερίζουσες εμμονές απειλούσαν διαχρονικές αρχές του ανθρωπισμού και του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η αποκορύφωση αυτής της διαλυτικής πορείας ήταν η περίοδος του Φρανσουά Ολάντ: η γαλλική γλώσσα απειλείτο από την “προοδευτική” αντίληψη, η γραμματική το ίδιο, τα μαθηματικά. Τα Αριστεία ήταν ρετσινιά και μομφή.
Στην οικονομία ο ελλειμματικός προϋπολογισμός ήταν κάτι το αναπόφευκτο ως μοιραίο. Ο κώδικας εργασίας ήταν δόγμα. Οι φόροι στην περιουσία ήταν αιώνιος νόμος. Και η θέση των εργατών στους σιδηροδρόμους ήταν “θεμέλιο “της Δημοκρατίας. Αλλά και η Διπλωματία ήταν ηθικολογούσα.
Όλα αυτά ήταν για δεκαετίες “ιερά” και συνεπώς απείραχτα. Η ίδια δε η άσκηση εξουσίας ήταν η ενσάρκωση της ηδονής σε όλα τα επίπεδα. Όταν ο Φρανσουα Ολάντ μιλούσε με τους δημοσιογραφους ανάμεσα σε αστεία κι “ευφυείς” εξυπνάδες, ισχυριζόταν ότι αντιπροσώπευε την Γαλλία.
Ο ΜΑΚΡΌΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Αυτή η κατάσταση δείχνει να αλλάζει με την ως τώρα πορεία του Μακρόν.
Στην εκπαίδευση άλλαξαν οι νόμοι και οι κλασσικές γλώσσες (Ελληνικά και Λατινικά ) επανήλθαν δυναμικά. Οι μαθητές στο σχολείο πρέπει εκ νέου να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν σωστά γαλλικά με την ορθη, που για αιώνες υπήρχε, γραμματική. Πρέπει να μάθουν αριθμητική και τα αριστεία να επιβραβεύονται.
Στην εξωτερική πολιτική η διπλωματία ειναι λιγότερο ηθικολόγα και ιδεολογίζουσα.
Στην οικονομία οι φόροι μπορούν να μειωθούν και γενικώς η οικονομία να μην είναι αναπότρεπτα ελλειματική .
Η εξουσία επί Μακρόν περνά από το στάδιο της “ηδονής” σε αυτό των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων. Ο Γάλλος πρόεδρος θα ήθελε να επαναφέρει το λειτουργικό κι αξιοπρεπές της εξουσίας, ως κυβερνητική πραγματικότητα. Κι όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα γεγονότα η κατάσταση τον ευνοεί.
Η ΓΑΛΛΊΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΌΔΑ
Η Γαλλία είναι εκ νέου στην μόδα. Ένας άνεμος εμπιστοσύνης επιστρέφει. Το επιχειρηματικό και καινοτομικό πνεύμα ενισχύεται. Κάτι το καινούργιο κι ενθουσιώδες αναδύεται από την οικονομία της χώρας. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο Μακρόν δεν βολεύεται με αυτό το κλίμα. Δεν κλείνεται στον ναρκισσισμό παρότι συμπεριφέρεται “μοναρχικά”. Δεν φαίνεται (τουλάχιστον προς το παρόν στα λόγια) να ξεχνά τον “παλιό” κόσμο.
Δεν ξεχνά την μεσαία τάξη που τόσα υπέφερε με την κρίση και συνεχίζει να υφίσταται ακόμα τις συνέπειες της.
Δεν ξεχνά την ανασφάλεια που υπάρχει στην χώρα (επιστροφή φυσικής βίας και πολιτιστικής).
Δεν ξεχνά την ανεξέλεγκτη μετανάστευση (βάζει τις βάσεις για τον έλεγχο της με μια σειρά συχνά σκληρά νομοθετήματα).
Δεν ξεχνά την τρομοκρατία (μια σειρά από νέα μέτρα ενισχύουν περισσότερο την εσωτερική ασφάλεια).
Όλες αυτές τις πραγματικές ανησυχίες ο Γάλλος πρόεδρος δείχνει να θέλει να τις βάλει σε τάξη. Έχει μπροστά του την πιο μεγάλη ευκαιρία για εδραίωση των αρχών της Δημοκρατίας. Για οικονομική μεταρρύθμιση της χώρας σε συνδυασμό με την Γαλλική ιστορία και παράδοση. Για επαναφορά του κρατικού κύρους αλλά και για την θεμελίωση της γεωγραφίας σε σχέση με τον πολιτισμό.
Δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει σε αυτήν την πορεία. Του το ευχόμαστε σαν Ευρωπαίοι πολίτες που έχουμε ανάγκη μια ισχυρή Γαλλία στην οικονομία, την Παιδεία , την άμυνα και τον πολιτισμό.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
