Η σταδιακή κλιμάκωση της έντασης πριν από κάθε κρίσιμη ευρωπαϊκή συνάντηση είναι κάτι το επαναλαμβανόμενο, εντάσσεται δε στη διαπραγματευτική τακτική που έχουν επιλέξει οι δανειστές (ας τους πούμε και εταίρους για χάρη της συζητήσεως).
Ως προς την ουσία του πράγματος, το πρόβλημα με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ήταν ότι εμείς κι αυτοί την ερμηνεύαμε με τελείως διαφορετικό τρόπο.
Η ελληνική ερμηνεία ήταν ότι τα μνημόνια ήταν παρελθόν και ότι η συζήτηση θα γινόταν στο εξής πάνω στη βάση των ελληνικών προτάσεων και μεταρρυθμίσεων, όχι αυτών που μας επέβαλαν οι δανειστές. Αυτή η ερμηνεία ενισχύεται και από το γεγονός ότι η Ελλάδα έστειλε, πράγματι, μια πρώτη λίστα με μεταρρυθμίσεις, η οποία έγινε δεκτή από τους θεσμούς. Όμως, γρήγορα έγινε φανερό ότι η άλλη πλευρά, ιδίως οι Γερμανοί, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με αυτήν την ερμηνεία. Για αυτό είχαν εξ αρχής φροντίσει να τονίσουν ότι μέχρι να δουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, δεν θα έδιναν πρόσθετη χρηματοδότηση.
Όμως, ποιες μεταρρυθμίσεις; Αυτές που προτείνει η νέα ελληνική κυβέρνηση, ή αυτές που είχε επιβάλει η τρόικα στις προηγούμενες; Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο. Ο κ. Σόιμπλε ήταν σαφής: ολοκλήρωση του μνημονίου 2, πλήρης εφαρμογή του email Χαρδούβελη, αξιολόγηση από την τρόικα (χρησιμοποιούσε μάλιστα αυτήν ειδικά τη λέξη) και μετά βλέπουμε.
[quote text_size=”small”]
Προφανώς, ήταν μια απόπειρα να επανέλθει το πλήρες πακέτο των σκληρών μνημονιακών μέτρων στο τραπέζι από το παράθυρο και μάλιστα υπό το διαρκή εκβιασμό της χρηματοδοτικής ασφυξίας.
[/quote]
Η πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών είναι καλή, γιατί ξεκαθαρίζει αρκετά το τοπίο. Η γραμμή Σόιμπλε δεν φαίνεται να περνάει. Καμία αναφορά δεν γίνεται σε τήρηση των συμφωνηθέντων (codeword για εφαρμογή των μνημονίων), αντιθέτως τονίζεται ότι την ευθύνη για την επεξεργασία των μεταρρυθμίσεων την έχει η Ελλάδα, η οποία καλείται να τις συγκεκριμενοποιήσει. Και ότι δεν θα είναι υφεσιακές πολιτικές λιτότητας. Επίσης, έγινε ένα πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της ρευστότητας.
Ένα άλλο σημείο είναι τι εννοούμε όταν λέμε “μονομερής ενέργεια”. Μην ξεχνάμε ότι ώρες πριν τη Σύνοδο των Βρυξελλών, οι δανειστές απαιτούσαν να αποσυρθεί ακόμα και το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, ως μονομερής ενέργεια. Και αυτό, όπως φαίνεται, φεύγει από τη μέση. Και είναι σημαντικό ότι ακόμα και ο κ. Σουλτς αναγνώρισε ότι υπάρχει στην Ελλάδα ανθρωπιστική κρίση και καλά κάνει η κυβέρνηση και παίρνει μέτρα για να την αντιμετωπίσει. Μάλιστα, υπάρχει πρόβλεψη ακόμα και για πρόσθετη χρηματοδότηση από την Κομισιόν για αυτόν το σκοπό. Τέλος, το σενάριο του Grexit αποσύρεται, ας ελπίσουμε οριστικά, ως μέθοδος πίεσης (και εκβιασμού).
[quote text_size=”small”]
Αυτές είναι χειροπιαστές επιτυχίες μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης και η απάντηση στους εν Ελλάδι θιασώτες της άποψης ότι δεν αλλάζει τίποτα, ότι “αυτή είναι η Ευρώπη κι αν σας αρέσει” και ότι ή θα υποταχτείς ή θα πέσεις στα βράχια (ή και τα δύο).
[/quote]
Κάπως έτσι θα πορευθούμε. Το έχω ξαναγράψει, είναι μια αργόσυρτη και κάπως άχαρη διαδικασία, αλλά αυτό είναι η διαπραγμάτευση. Δεν έχουμε επιλέξει τη ρήξη. Φαίνεται ότι και η άλλη πλευρά αντιλαμβάνεται, σιγά – σιγά και απρόθυμα, ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να μείνουν ως είχαν και ότι και οι ίδιοι δεν έχουν την πολυτέλεια να ωθούν τα πράγματα σε ρήξη. Ότι το ρίσκο για την ευρωζώνη και την ίδια την Ένωση είναι υπερβολικά μεγάλο. Αλλά θα δούμε. Θα υπάρξουν ακόμα πολλά επεισόδια σε αυτό το έργο.
Και πάντα να έχουμε κατά νου ότι δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αυτή η υπόθεση. Αφορά το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
