Σε εξέλιξη βρίσκεται δριμύτατη επίθεση στο ευρωπαϊκό κεκτημένο από το Βερολίνο με βάση σχέδια που εξυπηρετούν στρατηγικούς του στόχους που αποβλέπουν στον ανομολόγητο έλεγχο της Ευρώπης. Μετά την κατασκευή της συμφωνίας του Μάαστριχτ στα πλαίσια της γερμανικής αντίληψης για την οικονομία, μετά το δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας που αποτελεί διακρατικές συμφωνίες και όχι ευρωπαϊκή συνθήκη, μετά την επιβολή της καταστροφικής πολιτικής λιτότητας στο πλαίσιο της κρίσης του ευρώ, μετά την μετατροπή της Τραπεζικής Ενοποίησης στα μέτρα της Budensbank, τώρα το Βερολίνο προετοιμάζει το έδαφος για την διαμόρφωση μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης, μέσω της οποίας θα επιτευχθεί η νέα κατανομή των έργων και η οποία θα λειτουργήσει για την εδραίωση και την κατοχύρωση της «γερμανικής Ευρώπης».
Γερμανία επιδιώκει να τεθεί η ολοκλήρωση της ευρωζώνης σε μια «συνταγματικά και πολιτικά ορθή βάση», εξ ου και η Bundestag μελετά «λύσεις» για το πώς να υπάρξουν «λογικοί κανόνες για την πρόσβαση στις παροχές με την ελεύθερη κίνηση των ευρωπαίων πολιτών».
[quote text_size=”small”]
Το Βερολίνο εξακολουθεί να προβάλει την ισχύ του ως μείζονα γεωοικονομική δύναμη, αλλά αδυνατώντας να ελέγξει την έξη του για αναγνώριση και επιβολή, υποκύπτει για μία ακόμη φορά στo δόγμα της Machtpolitik, που σχετίζεται με την προβολή στρατιωτικοπολιτικής ισχύος, σε αντίθεση με την διπλωματία και την πολιτική κατευνασμού.
[/quote]
Δεν είναι τυχαίο που ανακοίνωσε την πρόθεση της Γερμανίας να εμπλέκεται στο εξής συστηματικά και δυναμικά στις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ. Ας δούμε όμως τις «μάχες» που διεξάγονται στο κεντρικό ευρωπαϊκό μέτωπο…
Διασώσεις με κούρεμα περιουσιών και καταθέσεων:
Τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας Bundensbank δημοσιοποίησε έκθεσή της με την οποία ζητά, επικαλούμενη την αρχή της εθνικής ευθύνης, οι πολίτες μιας χώρας που αιτούνται διάσωση να πληρώνουν μια σημαντική εφάπαξ εισφορά περιουσίας και να κουρεύονται οι καταθέσεις τους, πριν απαιτηθεί η αλληλεγγύη άλλων χωρών. Η θέση αυτή υποστηρίχθηκε έμμεσα από συστημικά μέσα, όπως το Reuters, που επεσήμανε ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης υπήρξαν παρεμβάσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε χώρες όπως η Ιταλία, όπου η μέση περιουσία των νοικοκυριών είναι υψηλότερη από ότι στη Γερμανία. Το ίδιο έγραψε η Bild τις προάλλες για την Ελλάδα, αποσιωπώντας την διαφορετική δομή των οικονομιών. Η αλήθεια είναι ότι οι Γερμανοί είναι οι πιο πλούσιοι από όλους με κάθε επίσημο δείκτη, πέρα από το εύρημα της περιουσίας.
Η αποβολή του ΔΝΤ από την Ευρώπη:
Συστηματικές κινήσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βολφγκανγκ Σόιμπλε αποβλέπουν στην εξώθηση του ΔΝΤ να αποχωρήσει από τις ευρωπαϊκές διασώσεις και στην υποκατάστασή του από ένα ευρωπαϊκό όργανο που θα παίζει τον ρόλο της τρόικας υπό τον έλεγχο του Βερολίνου και με την σύμπραξη της Γαλλίας, αφού ο Γάλλος ομόλογός του Πιερ Μοσκοβισί συνυπογράφει την «πρωτοβουλία». Στόχος είναι να αποτραπεί η απαίτηση του ΔΝΤ που βάζει τα 3/8 των κεφαλαίων διάσωσης στο ελληνικό πρόγραμμα, να ξεκαθαρίσει το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και του «κουρέματος» των διακρατικών δανείων μέσω OSI. Οι Σόιμπλε-Μοσκοβισί έδωσαν εντολή στην Τρόικα να κρατήσει σκληρή γραμμή έναντι της Αθήνας και να συνδυάσει στην αποδέσμευση των καθυστερημένων δόσεων της χρηματοδότησης, με τη λήξη των ελληνικών ομολόγων 9,2 δισ. ευρώ του Μαΐου. Εξ ου και οι διαρροές σχεδίων για νέο δάνειο 20 δισ. ευρώ σε συνδυασμό με επιμήκυνση τμήματος του ελληνικού χρέους. Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε με ένα επικείμενο «πλεόνασμα-έκπληξη» που όμως αμφισβητεί ο προϊστάμενος της Eurostat. Οι Σαμαράς και Στουρνάρας επιμένουν πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλο δάνειο…
Επιβάλουν Γερμανό πρόεδρο της Κομισιόν:
Η αποτροπή της πολιτικής αμφισβήτησης του Βερολίνου μέσα από την αλλαγή συσχετισμών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από την αριστερά ή τους ευρωσκεπτικιστές, έχει κινητοποιήσει το γερμανικό Επιτελείο. Η επιτροπή Οτμάρ για τα πεπραγμένα της τρόικας στις χώρες υπό διάσωση απέβλεπε ακριβώς στον έλεγχο των αντιδράσεων στην πολιτική λιτότητας και επιβολής της βούλησης της καγκελαρίου Μέρκελ. Το Βερολίνο επιδιώκει τον έλεγχο της προεδρίας της Κομισιόν δια του σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς, όπως άλλωστε συμφωνήθηκε με τους σοσιαλδημοκράτες εταίρους της. Όμως, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που θέλει να αποφύγει την παντοκρατορία της Μέρκελ, επέλεξε τον καταδιωκόμενο από τη Γερμανία πρώην πρόεδρο του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ως υποψήφιο του ΕΛΚ. Γράφεται από τους Financial Times πως η Μέρκελ θα αντιπροτείνει την υποψηφιότητα της Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ναι μεν αποτελεί γνήσιο εκπρόσωπο της νεοφιλελεύθερης διεθνούς, αλλά είναι εν δυνάμει η αντίπαλός της, στον «θρόνο της Ευρώπης».
Πριν μερικούς μήνες το Time την είχε εξώφυλλο με τίτλο «Μπορεί αυτή η γυναίκα να σώσει την Ευρώπη;» Δηλαδή, η Άγκελα Μέρκελ με ένα σμπάρο θέλει να σκοτώσει δύο τρυγόνια… Εννοείται ότι η μετά Ολάντ Γαλλία θα ξανασκεφτεί τα πάντα και θα επιδιώξει να επαναπροσδιορίσει την σχέση της με το Βερολίνο. Πάντως, ανεξάρτητα του τι θα πει η κα Μέρκελ δημοσίως, το βέβαιο είναι ότι οι Γερμανοί θα δώσουν βάρος στην γερμανική υποψηφιότητα του κ. Σουλτς. Κομισιόν που να μιλάει γερμανικά: Μια άλλη έκφανση του γερμανικού imperium και της ακατάσχετης βούλησης για επιβολή, είναι και η εξαγγελία του Μάρτιν Σουλτς, πως αν γίνει πρόεδρος της Κομισιόν θα κάνει τα γερμανικά επίσημη γλώσσα της ΕΕ, καθώς οι τέσσερις γλώσσες εργασίας (ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά) δεν χρησιμοποιούνται ισομερώς. Το 80% όλων των εγγράφων υποβάλλονται στα αγγλικά, το 15% στα γαλλικά και μόλις το 5% στα γερμανικά. «Δεν υπάρχει κανένα αλαζονικό ή εθνικιστικό στοιχείο στο να λες ότι θες να ενισχύσεις τη γερμανική γλώσσα στην Ευρώπη», διαβεβαίωσε ο κ. Σουλτς.
Το άδειασμα του Όλι Ρεν:
Ο Φινλανδός Όλι Ρεν υποστήριξε πρόσφατα ότι ο πληθωρισμός στην ΕΕ που είναι στο 0,8% μπορεί να ανέβει στο 2%, δηλαδή στο όριο που έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ώστε να γίνει πιο εύκολη η απαραίτητη δημοσιονομική προσαρμογή, ενώ ένας παρατεταμένος χαμηλός πληθωρισμός στην ευρωζώνη θα καταστήσει την αναγκαία την επανεξισορρόπηση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Μέσα σε ένα κλίμα αυξανόμενης πολιτικής πίεσης, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απέρριψε ως «ανοησία» αυτές τις αιτιάσεις και είπε πως δεν είναι πλέον σίγουρος εάν «ο Ρεν μιλάει με την ιδιότητα του Επιτρόπου ή κάποιου ο οποίος κάνει προεκλογική εκστρατεία. Εάν μίλαγε ως επίτροπος, θα έπαιρνα σαφώς τις αποστάσεις μου. Εάν λέει ανοησίες στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας, πρέπει να πω: “είναι καλύτερα να ψηφίσετε το δικό μου κόμμα”». Ο Ρεν διεκδικεί τη θέση του Μπαρόζο ως υποψήφιος πρόεδρος της ALDE, της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη.
Άλλος στρατηγικός στόχος είναι η διαχείριση της Βρετανίας, η οποία απειλείται με καταστροφή του City, του εναπομείναντα χρηματο-οικονομικού τομέα. Έτσι, πρόσφατα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ Στάινμάγιερ, επισκέφθηκε τον Βρετανό ομόλογό του στο Λονδίνο με στόχο να τον πείσει πως το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στο να καταστεί η ΕΕ περισσότερο αποτελεσματική και ανταγωνιστική. Οι Βρετανοί θέλουν όμως την αλλαγή της συνθήκης στη λογική μιας πιο ευέλικτης ενοποίησης, με «λιγότερη Ευρώπη». Φαίνεται πάντως ότι συμφώνησαν οι να εργαστούν από κοινού για να διασφαλίσουν ένα δικαιότερο σύστημα για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Το Βερολίνο θέλει ξεχωριστό κοινοβούλιο για την ευρωζώνη:
Η αλλαγή της συνθήκης της ΕΕ κατά το Βερολίνο είναι απαραίτητη για μια ισχυρή τραπεζική ένωση και την ενίσχυση του ευρώ. Γι΄ αυτό και τάσσεται υπέρ της απευθείας εκλογής του Προέδρου της Κομισιόν και της μετεξέλιξής της σε «ευρωπαϊκή κυβέρνηση». Όχημα για τα γερμανικά σχέδια είναι η ευρωζώνη, η οποία κατά τον κ. Σόιμπλε θα μπορούσε να αποκτήσει ένα ξεχωριστό κοινοβούλιο! Πρόκειται για μια ανισόρροπη ιδέα διότι αμφισβητεί ευθέως τα θεμελιώδη της ΕΕ.«Πρέπει να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με έξυπνο τρόπο και να την κατοχυρώσουμε κάνοντας αλλαγές στις ευρωπαϊκές συνθήκες», θεωρεί ο κ. Σόιμπλε, έτσι ώστε να νομιμοποιήσει νομικά τις πολιτικές και τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί το Βερολίνο. Οι Βρετανοί και οι Σουηδοί που είναι εκτός ευρώ αντέδρασαν έντονα στην διασπαστική και αντιπαραγωγική αυτή ιδέα. Οι υπόλοιποι ποιούν τη νύσσα.
Πάνε τον Ντράγκι στο Ευρωδικαστήριο:
Καθώς η αμερικανική Fed μείωσε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης επιπλέον κατά 10 δισ. δολάρια και ταυτόχρονα αγοράζει κρατικά ομόλογα και χρεόγραφα στεγαστικής πίστης 65 δισ. δολαρίων, και επειδή η ευρωπαϊκή ανάκαμψη προχωρά με τον αραμπά, ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι ζήτησε από τη Γερμανία στήριξη για να καταργηθεί η πρακτική της «αποστείρωσης», ώστε να ρίξει ρευστότητα 180 δισ. ευρώ στο τραπεζικό σύστημα. Οι Γερμανοί αρνήθηκαν και ο Ντράγκι κράτησε μεν σταθερό το επιτόκιο στο 0,25%, αλλά ότι η ΕΚΤ θα διατηρήσει την επεκτατική νομισματική πολιτική για όσο καιρό χρειαστεί και ότι τα επιτόκια θα παραμείνουν στα σημερινά χαμηλά ή και χαμηλότερα επίπεδα για παρατεταμένη χρονική περίοδο.
[quote text_size=”small”]
Οι Γερμανοί φοβούνται ότι ο Ντράγκι περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εφαρμόσει το σχέδιό του, κάτι που ακυρώνει την στρατηγική λιτότητας του Βερολίνου. Γι΄ αυτό και επανέφεραν το ζήτημα της πολιτικής ΟΜΤ, δυναμιτίζοντας την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και απειλώντας ευθέως να παραπέμψουν τον Ντράγκι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μετά από σχετική απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης.
[/quote]
Το πρόγραμμα ΟΜΤ ανακοινώθηκε από τον Μάριο Ντράγκι τον Σεπτέμβριο του 2012, και παρότι δεν έχει αξιοποιηθεί, συνέβαλε καθοριστικά στην σταθεροποίηση του ευρώ. Η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι λαμβάνει υπόψη την κρίση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, αλλά τόνισε ότι το πρόγραμμα ΟΜΤ εμπίπτει στη δικαιοδοσία της. Στο πλευρό της ΕΚΤ στάθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχολιάζοντας πως «καλωσορίζει το γεγονός ότι το δικαστήριο παρέπεμψε την ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μια απόφαση που λαμβάνεται για πρώτη φορά», καθώς εκεί ο Ντράγκι θα δικαιωθεί. Παρενθετικά σημειώνεται ότι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο θα αποφανθεί επίσης στις 18 Μαρτίου
Το Βερολίνο χάνει συνέχεια έδαφος στο ηθικό πεδίο, όχι μόνο γιατί αποκαλύπτεται η βουλιμία του να εξουσιάσει τα πάντα στην Ευρώπη, φάνηκε άλλωστε και στην Ουκρανία αυτό, αλλά και γιατί είναι πια ξεκάθαρο ότι η λεοντή της προτεσταντικής ηθικής δεν μπορεί να καλύψει την διαφθορά του που είναι εφάμιλλη με όλων των άλλων. Δεν είναι μόνο τα διεθνή σκάνδαλα της Siemens, της Deutschebank και των άλλων μεγάλων γερμανικών κολοσσών, αλλά και η διαφθορά της πολιτικής ελίτ. Υπενθυμίζεται ότι δύο πρόεδροι της Γερμανίας παραιτήθηκαν λόγω σκανδάλων, η υπουργός Παιδείας και επιστήθια φίλη της κας Μέρκελ πιάστηκε με μαϊμού διδακτορικό, ενώ τελευταία, υποχρεώθηκε σε παραίτηση ο ταμίας του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών, 71χρονος Χέλμουτ Λίνσεν, μετά τις αποκαλύψεις ότι τη δεκαετία του 1990 επένδυσε μεγάλα χρηματικά ποσά σε φορολογικούς παράδεισους στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Είναι προφανές ότι σε αυτές τις ευρωεκλογές παίζονται πολλά, καθώς η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης δεν πρέπει να γίνει με γερμανικούς όρους, ούτε τραπεζικούς, ούτε αυταρχικούς, αλλά με βάση τις πραγματικές διαθέσεις των λαών της που είναι η δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος, η ισοτιμία, ο αλληλοσεβασμός και η ευρωπαϊκή ιδέα, την οποία το Βερολίνο αδυνατεί να κατανοήσει.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.makisandronopoulos.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
