Η έκβαση του δημοψηφίσματος στην Σκωτία παίζει πολύ δευτερεύοντα ρόλο, σε σχέση με την διενέργεια του δημοψηφίσματος, που σηματοδοτεί την αδυναμία των εθνικών κυβερνήσεων να προστατεύσουν τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των λαών τους και να διασφαλίσουν το μέλλον τους, μέσα σε ένα καθεστωτικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης.
Και έτσι η αμφισβήτηση έρχεται να τεθεί απέναντι, συνολικά προς την διοίκηση της Ευρωπαικής Ένωσης, που με πολιτικές κανιβαλιστικής λιτότητας, ακριβώς όπως ορίζουν οι αρχές του νεοφιλελευθερισμού, όχι μόνο δεν προάγει το κοινωνικό συμφέρον των λαών, παρά προάγει τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου και μάλιστα χωρών που δεν συγκαταλέγονται στο σύμφωνο της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να εισάγει από τα δυτικά ένα νεωτερικό είδος μοναρχίας, την οικονομική μοναρχία ή ολιγαρχία, όπου οι υπήκοοι θα λογίζονται δημοκρατικοί στο πολίτευμα, αλλά δουλοπάροικοι στη ζωή.
[quote text_size=”small”]
Βρισκόμαστε μπροστά στο κατώφλι μιας ιστορικής ανατροπής του ίδιου του θεσμού της Ενωμένης Ευρώπης , που έχει προκληθεί από την εκούσια αδυναμία των διοικούντων να ακολουθήσουν τις βασικές αρχές που διέπουν το θεσμό, όπως είναι οι αρχές της επικουρικότητας και αναλογικότητας.
[/quote]
Η σημασία και ο γενικός στόχος της αρχής της επικουρικότητας είναι η διασφάλιση ενός βαθμού ανεξαρτησίας σε μια ιεραρχικά κατώτερη αρχή έναντι μιας ανώτερης, και ειδικότερα σε μια τοπική αρχή έναντι της κεντρικής εξουσίας. Αφορά λοιπόν την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ των διαφόρων επιπέδων εξουσίας, αρχή που αποτελεί τη θεσμική βάση των κρατών με ομοσπονδιακή δομή.
Εφαρμοζόμενη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αρχή της επικουρικότητας λειτουργεί, ως κριτήριο που ρυθμίζει την άσκηση των μη αποκλειστικών αρμοδιοτήτων της Ένωσης. Αποκλείει την παρέμβαση της Ένωσης εφόσον ένα ζήτημα μπορεί να ρυθμιστεί αποτελεσματικά από τα κράτη μέλη σε κεντρικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο και νομιμοποιεί την Ένωση να ασκήσει τις εξουσίες της, όταν τα κράτη μέλη δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τους στόχους μιας σχεδιαζόμενης δράσης κατά τρόπο ικανοποιητικό. Τα κράτη μέλη δέχονται τη μείωση των εξουσιών τους, αν και εφόσον τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται καλύτερα με κοινή δράση παρά με εθνική δράση.
Εκείνο όμως που προέχει είναι να εξασφαλίζεται ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν επιβάλλει στις εθνικές, περιφερειακές ή τοπικές αρχές ή την κοινωνία των πολιτών παράλογες, περιττές ή υπερβολικές δυσχέρειες σε συνάρτηση με τον επιδιωκόμενο στόχο, συνθήκη που καταπατάται βάναυσα από την διοίκηση της Ευρωπαικής Ένωσης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στα περισσότερα κράτη μέλη.
[quote text_size=”small”]
Επιπλέον τα ευρωπαϊκά μέτρα θα πρέπει να αφήνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο πεδίο για εθνικές αποφάσεις, να σέβονται εδραιωμένες εθνικές πρακτικές καθώς και τη λειτουργία της έννομης τάξης των κρατών μελών.
[/quote]
Όταν διαταράσσονται οι εν προκειμένω ψηφισμένες ισορροπίες και οι εθνικές Κυβερνήσεις γίνονται έρμαια του «Κύκλωπα», και η αριστεροφοβία έχει διαχυθεί μαζικά στα εκλογικά σώματα, ο ασκός του Αιόλου επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις, όπως την ανάδυση εθνικιστικών και υπερθνικιστικών κομμάτων που διεκδικούν με σοβαρές αξιώσεις την εξουσία και την τρομοκρατία να καταλαμβάνει τον αριστερό πόλο στις χώρες που δεν νομιμοποιείται η αριστερά ως πολιτική δύναμη.
Είναι φυσιολογικό λοιπόν, σε μια διοικητικά ενωμένη επικράτεια, που δεν δίνει απολογισμό στο λαό, τα πεπραγμένα της σε εμπράγματη αξία, παρά τζογάρει σε χώρες εντός και εκτός επικράτειας με ιδιοτελείς σκοπούς που εξυπηρετούν μια φαυλοκρατική ολιγαρχία, να εμφανίζονται φαινόμενα επαναστατικής έκφρασης του λαού, μέσα από διαφορετικές κάθε φορά πρακτικές ανάλογα με την πολιτική και ιστορική κουλτούρα της κάθε περιοχής.
Το φαινόμενο της εσωτερικής απόσχισης χωρών της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά και της Ομόσπονδης Αμερικής, έρχεται να προστεθεί, ως σημείο της διατάραξης της πολιτικής και κοινωνικής ευημερίας των κρατών ,σε όφελος των ιμπεριαλιστικών και μονοπωλιακών πολιτικών διαχείρισης της εξουσίας από τα κέντρα άσκησης της Ευρωπαικής , καθώς και της διεθνούς εξουσίας.
Πιο συγκεκριμένα , μετά τη Βρετανία το παιχνίδι άνοιξε και για χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Γερμανία, ενώ στις ΗΠΑ έχει ήδη προειδοποιήσει το Τέξας για πιθανή απόσχιση.
Σύμφωνα με το defencenet.gr :
ΕΥΡΩΠΗ
-Ισπανία
• Καταλονία. Το σκωτσέζικο μοντέλο είναι ιδιαίτερα προσφιλές στους Καταλανούς αυτονομιστές, που ήδη, παρά τις αντιρρήσεις της Μαδρίτης, έχουν ορίσει δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας, το Νοέμβριο.
• Χώρα των Βάσκων. Ο βασκικός εθνικισμός και η γλώσσα είχαν γνωρίσει μεγάλη καταπίεση στα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο. Η χώρα των Βάσκων, όμως βρίσκεται σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από την Καταλονία.
-Βέλγιο
• Φλάνδρα. Η Φλάνδρα στα βόρεια του Βελγίου, αποτελεί συνιστώσα του ομόσπονδου Βελγικού κράτους. Στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές στο Βέλγιο, η νεόκοπη Συμμαχία Φλαμανδών υπό τον Bart de Wever αναδείχθηκε η ισχυρότερη πολιτική δύναμη στη Φλάνδρα.Οι Φλαμανδοί εθνικιστές, αποτελούν μία από τις συνιστώσες του Βελγίου, επειδή υπάρχουν, εκτός από τους ολλανδόφωνους της Φλάνδρας, οι Γαλλόφωνοι της Βαλονίας, οι γερμανόφωνοι και οι δίγλωσσοι των Βρυξελών.
-Ιταλία
• Παδανία. Στη βόρεια Ιταλία το αποσχιστικό κίνημα εμφορείται αποκλειστικά από οικονομικά επιχειρήματα. Ο βορράς με την Αόστη, Λομβαρδία, Πεδεμόντο, Βενετία, Λιγουρία και Εμίλια Ρομάνια, παράγει το μεγαλύτερο μέρος του ιταλικού εθνικού προϊόντος. Εκεί βρίσκονται οι μεγαλύτερες ιταλικές βιομηχανίες και οι τράπεζες.
• Νότιο Τιρόλο. Μετά την οικονομική κρίση που κατέστησε την Ελλάδα και την Ιταλία τις χώρες με το μεγαλύτερο πρόβλημα χρέους στην ευρωζώνη, οι κάτοικοι του Νότιου Τιρόλου, θέλουν πλήρη ανεξαρτητοποίηση από τη Ρώμη.
-Γαλλία
• Κορσική. Το αυτονομιστικό κίνημα FLNC ανακοίνωσε ότι αποκηρύσσει την βία, αλλά θα συνεχίσει τις προσπάθειες απόσχισης από το γαλλικό κράτος. Αν επιτευχθεί αυτονομία στην Κορσική θα ακολουθήσουν η Βρετάνη και η Αλσατία.
-Γερμανία
• Βαυαρία. Αποτελεί, ήδη «χωριστό κρατίδιο», με την ονομασία «Freistaat Bayern», διαθέτει χωριστό Κοινοβούλιο και μοιράζονται την διακυβέρνηση οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα.
ΗΠΑ
-Τέξας. Εθνικιστές Τεξανοί που θεωρούν τον εαυτό τους τελείως διαφορετικό, από τους υπόλοιπους Αμερικανούς, ζητούν να ρωτηθεί ο τεξανικός λαός, εάν θέλει να συνεχίσει να βρίσκεται υπό την εξουσία της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης στην Ουάσιγκτον, ή να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Το Τέξας είναι η κορυφαία πετρελαιοπαραγωγός Πολιτεία των ΗΠΑ, όπως επίσης και στην παραγωγή βοειδών, μια πολιτεία που εάν ήταν κράτος θα αποτελούσε την 12η οικονομία στον κόσμο.
Το μήνυμα είναι απλό : ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΣΘΕΜΟ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
