Ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών στη Γαλλία προχθές Κυριακή δεν ήταν απλά και μόνο μια ταπεινωτική ήττα για τον Ολάντ και τους Σοσιαλιστές. Ηταν και η προαναγγελία της πολιτικής τους συντριβής το βράδυ των ευρωεκλογών της 25.5.
Ετσι τίθεται το ερώτημα πώς θα κυβερνήσει ο Ολάντ μέχρι το τέλος της προεδρικής θητείας και της θητείας της Βουλής που λήγουν την άνοιξη του 2017 με παρόμοια κραυγαλέα διάσταση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με την κοινωνία.
Το ερώτημα γίνεται πιο δραματικό καθώς δεν πρόκειται για συνήθη κυβερνητική διαχείριση, για διεκπεραίωση των τρεχουσών υποθέσεων, αλλά για πρωτοφανείς και οδυνηρές δημοσιονομικές περικοπές που επιβάλλονται από το Βερολίνο και συγκρούονται μετωπικά με οικονομικές-κοινωνικές ισορροπίες δεκαετιών.
Η κεντροδεξιά αντιπολίτευση είναι συγκρατημένη, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι το βράδυ των ευρωεκλογών οι πραγματικοί νικητές θα είναι η Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο.
[quote text_size=”small”]
Η Γαλλία διαπιστώνει με δέος ότι η προσαρμογή στη γερμανική Ευρωζώνη προβάλλει πλέον ως ασύμβατη επιλογή με την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα και με την ίδια την περιφρούρηση της δημοκρατικής ομαλότητας.
[/quote]
Ηδη σήμερα, αναιμική και υποτονική, η παρουσία της Γαλλίας στους συσχετισμούς της ΕΕ-Ευρωζώνης θα είναι δραματικά ελλειμματική μετά την ολοκλήρωση της άρσης της εμπιστοσύνης της γαλλικής κοινωνίας όχι μόνο προς τον Ολάντ και το Σοσιαλιστικό Κόμμα αλλά και προς την Κεντροδεξιά.
Η ακραία απαξίωση του Ολάντ, που διέψευσε δραματικά τις προεκλογικές εξαγγελίες και υποσχέσεις για στροφή προς την ανάπτυξη, οριοθετεί και την πραγματική εμβέλεια της φιλοδοξίας του Σαρκοζί για επιστροφή στην πολιτική σκηνή.
Στα μέσα Ιανουαρίου, στη σκιά των οπερετικών αποκαλύψεων για την ιδιωτική του ζωή, ο Ολάντ επανέλαβε τη στροφή Σαρκοζί του Ιουνίου του 2010, αποδεχόμενος και αυτός με τη σειρά του ως μονόδρομη επιλογή την προσαρμογή της Γαλλίας στην ευρωπαϊκή στρατηγική της Γερμανίας.
Η αντίστιξη είναι αποκαρδιωτική για τη Γαλλία: Μεγάλος Συνασπισμός και πανίσχυρη πλειοψηφία στο Βερολίνο και ένας πρόεδρος και μια κυβέρνηση στο Παρίσι που είναι ζητούμενη η ικανότητά τους να ολοκληρώσουν τη θητεία τους
Το άρθρο του Γιώργου Καπόπουλου δημοσιεύεται στην εφημεριδα “ΕΘΝΟΣ”