Ο Αθανάσιος Καββαδάς, βουλευτής Λευκάδας της ΝΔ, επισημαίνει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση αλλά και οι ανατιμήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο δημιούργησαν για πρώτη φορά αποχρώσες ενδείξεις ανησυχίας για το ενδεχόμενο επισιτιστικής κρίσης.
Η μέχρι σήμερα ομαλή λειτουργία της αγοράς και της εφοδιαστικής αλυσίδας δεν δικαιολογεί κλίμα πανικού και κινδυνολογίας. Η συζήτηση όμως που έχει ήδη ανοίξει, πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα εθνικό στρατηγικό στόχο: τη διατροφική ασφάλεια της χώρας.
Ο στρατηγικός αυτός στόχος υπερβαίνει το χρονικό εύρος και τη διάρκεια μιας κρίσης, όπως αυτή του πολέμου στην Ουκρανία. Η διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας για τη χώρα μας, επιβάλλεται για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες που προκαλεί η κλιματική αλλαγή αλλά και η εκδήλωση φαινομένων αστάθειας που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει για το μέλλον.
Κάποια παραδείγματα, επιβεβαιώνουν αυτή την αναγκαιότητα αφού:
Πρώτον, Η ελληνική παραγωγή σε σιτάρι καλύπτει μόλις το 10% των αναγκών της χώρας ενώ οι εισαγωγές μας σε σιτηρά από τη Ρωσία και την Ουκρανία καλύπτουν το 40% των αναγκών μας.
Αυτό σημαίνει ότι οι καλλιέργειες σε σιτάρι, που είχαν εγκαταλειφθεί από τους έλληνες αγρότες πρέπει να αναπτυχθούν με μεγαλύτερη ένταση.
Με δεδομένο ότι το πρόβλημα πλέον είναι πανευρωπαϊκό, θα πρέπει να υπάρξει και μια ειδική τροποποίηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε για να ενταχθούν οι καλλιέργειες σιτηρών στις συνδεδεμένες ενισχύσεις.
Δεύτερον, αρνητικό ισοζύγιο καταγράφεται σε κατηγορίες όπως είναι τα όσπρια που η ελληνική παραγωγή καλύπτει μόνο το 50% των αναγκών μας, στο χοιρινό κρέας όπου το ποσοστό της εγχώριας παραγωγής αντιστοιχεί στο 30% των αναγκών , στο βόειο κρέας που εισάγουμε το 90%, στο αγελαδινό γάλα που εισάγουμε το 70% των αναγκών μας.
Ακόμα και τα λεμόνια που αφθονούσε η παραγωγή τους στη χώρα μας, η εγχώρια παραγωγή έχει μειωθεί με αποτέλεσμα να είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε εισαγωγές.
Ο στρατηγικός στόχος της διατροφικής ασφάλειας της χώρας δεν συνδέεται μόνο με την θωράκιση της απέναντι στον υπαρκτό ή υποθετικό στόχο της επισιτιστικής κρίσης. Συνδέεται και με τη βελτίωση των δεικτών στο εμπορικό μας ισοζύγιο που συνιστούν οικονομική αιμορραγία για τη χώρα από τη στιγμή που δεν παράγουμε και αναγκαζόμαστε να εισάγουμε προϊόντα.
Μόνο για εισαγωγές τροφίμων, την τετραετία 2015-2019, η Ελλάδα δαπάνησε συνολικά 28 δις ευρώ σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.
Αντιλαμβάνονται συνεπώς όλοι πόσο σημαντικά θα ήταν τα οφέλη για την ελληνική οικονομία και το εμπορικό μας ισοζύγιο αν μειωθεί αυτό το υψηλό ποσό που απαιτείται για εισαγωγές τροφίμων.
Είναι δεδομένο ότι με τα νέα δεδομένα η Ευρώπη θα υιοθετήσει νέες πολιτικές στήριξης του αγροτικού και κτηνοτροφικού τομέα.
Ανάλογα μέτρα στήριξης λαμβάνει και η ελληνική κυβέρνηση.
Τρίτον, για τη διαμόρφωση των συνθηκών και των προϋποθέσεων της διατροφικής ασφάλειας της χώρας χρειάζεται εθνικό σχέδιο δράσης – και το σχέδιο αυτό η Κυβέρνηση το έχει επεξεργαστεί ήδη και περιλαμβάνει ενίσχυση και μετασχηματισμό του πρωτογενούς τομέα, στήριξη των παραγωγών και διεκδίκηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση καλύτερων όρων για την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
