Η κυριαρχία του νεανισμού 

Ο Δημοσθένης Δαββέτας αναδεικνύει την λογική του “νεανισμού” που έχει τάση να κυριαρχεί προς το παρόν και να επιβάλλεται, έστω και με δυσκολίες. new deal

Μοίρασε το

Ο Δημοσθένης Δαββέτας αναδεικνύει την λογική του “νεανισμού” που έχει τάση να κυριαρχεί προς το παρόν και να επιβάλλεται, έστω και με δυσκολίες.


 

Πολύ συχνά σε συζητήσεις που έχω με φοιτητές μου σε διάφορα πολιτικά ή κοινωνικά ζητήματα, όταν δυσκολεύονται απαντούν κάπως έτσι: “είναι θέμα γενιάς κύριε. Εμείς οι νεότεροι είμαστε πιο ανοιχτοί σε αυτά τα θέματα”.

Αυτό συμβαδίζει με μια γενικότερη αντίληψη της Δυτικής κυρίως κοινωνίας περί “ιεροποίησης” του νεανισμού, την οποία και στηρίζει επίσης η μεγαλύτερη μερίδα  των ΜΜΕ, αλλά και του οικονομικού συστήματος. 

Όλο και περισσότερο, νέοι γύρω στα σαράντα βρίσκονται στην πρώτη θέση πολιτικών αποφάσεων. Ενώ συχνά ώριμα στελέχη, ικανότατα μπαίνουν στο περιθώριο με το απλό επιχείρημα της ηλικίας κι ας είναι άριστα στην υγεία τους. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Ας δούμε τους λόγους που στηρίζουν κι ενισχύουν μια τέτοια λογική.

Αρχικά, η αντίθεση παραδοσιακών και νεοτερικών κοινωνιών βρίσκεται στην μεγαλύτερη όξυνση της λόγω της παγκοσμιοποίησης. 

Οι πρώτες, οργανωμένες γύρω από τον σεβασμό και την συντήρηση ιστορικών αξιών ή νόμων που έρχονται από το βαθύ παρελθόν και την “σοφία” της φύσης, αλλά και παραδόσεων που μεταδίδουν διαχρονικές αλήθειες συχνά δύσπιστες στην διαρκή καινοτομία και στην τάση των νέων για αμφισβήτηση, αντιδρούν σε οτιδήποτε τις απειλεί και θέλει να τις απογυμνώσει από την “αλήθεια” της καταγωγής του κόσμου και των πραγμάτων (λόγω της ηλικιακής σοφίας της εμπειρίας). 

Αντιδρούν σε κάθε διάθεση σχετικοποίησης των παραδοσιακών αξιών και των πολιτισμικών μνημών, σε κάθε συμπεριφορά που ζητά να τους αφαιρέσει το δικαίωμα να έχουν τον πρώτο λόγο (λόγω πλησιέστερης χρονικά σχέσης με τα θεμέλια ενός βιωμένου και κριθέντος παρελθόντος) σε αποφάσεις ζωής και αξιακό κώδικα της κοινωνίας.

Οι δεύτερες, οι νεωτερικές ή αλλιώς γνωστές ως “μοντέρνες” κοινωνίες, βασισμένες στην γαλλική επανάσταση, προσανατολίζονται μόνον προς το μέλλον και φτιάχνουν νόμους στο πλαίσιο του γενικού ενδιαφέροντος, θέλοντας να ξεριζώσουν παρελθόν, παραδόσεις, να αλλάξουν ή να αποτελειώσουν την Ιστορία (μιλούν για το τέλος της Ιστορίας), δίνοντας ώθηση σε επαναστατικές ή μεταρρυθμιστικές ιδέες. Θεωρούν ως οξυγόνο τους την διαρκή καινοτομία, στηρίζουν την οποιαδήποτε, έστω κι άνευ κριτηρίων, έκφραση στην τέχνη, τρέφονται από την θεοποίηση της τεχνολογίας, της επιστήμης και της οικονομίας.

Αντικατέστησαν μάλιστα την παραδοσιακή πολιτική με τη συναλλαγή με τραπεζίτες. Κι όμως, το γεγονός ότι μιλούν μόνιμα για μέλλον και νεανισμό, αλλά και για πρόοδο και εξέλιξη, γοητεύουν ένα μεγάλο μέρος των παλαιών οι οποίοι βλέπουν στους “νέους” ως και την διατήρηση των δικών τους αξιών με άλλη μορφή. 

Το πνεύμα αυτό πρωτοφάνηκε στην δεκαετία του ’50 με τη γέννηση της ροκ και των μαυροντυμένων με τα πέτσινα νέων (που κορυφώθηκε τον Μάη του ’68). Από τότε, η “νεανικότητα” γίνεται βασικός πρωταγωνιστής πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών ζητημάτων. Σε αυτό το πνεύμα, η παραδοσιακή οικογένεια άνοιξε και οι νέοι αναζητούν την αυτοπλήρωσή τους, πέρα από έννοιες όπως πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. 

Με  κορύφωση τη νίκη του καπιταλισμού μέσω της παγκοσμιοποίησης και της ήττας του κομμουνισμού, το  πάθος της διαρκούς αλλαγής που θρέφει την οικονομία της αγοράς, το πάθος του νέου για το νέο, το πάθος του να ακυρώσει την προηγούμενη μόδα και να επιβάλλει τη νέα (κι είναι ατέλειωτη αυτή η πορεία) κυριαρχούν παντού. Τα ανωτέρω συνθέτουν την λογική του “νεανισμού” που έχει τάση να κυριαρχεί προς το παρόν και να επιβάλλεται, έστω και με δυσκολίες. 

Βέβαια πολλά παλαιά πράγματα επιστρέφουν διαρκώς. Θα επιστρέψω όμως σε αυτό με άλλο πιο ειδικό άρθρο.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου