Ο Δημοσθένης Δαββέτας διαπιστώνει ότι τα κίτρινα γιλέκα συνιστούν αυτόκλητη και όχι πολιτικά κατευθυνόμενη αντίδραση των Γάλλων για την οικονομία και τη λαθρομετανάστευση. Το να τους αποκαλεί ακροδεξιούς ο Μονάρχης Μακρόν θα τον οδηγήσει σε κακό πολιτικό τέλος.
Οι βιαιότητες πο διαπράχθηκαν στα Ηλίσια Πεδία πριν λίγες μέρες στο Παρίσι κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων των “κίτρινων γιλέκων” αντιμετωπίζονται με την ίδια καραμέλα της καθόλα “προοδευτικής” πολιτικής ανωριμότητας που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση του Μακρόν και αυτόν τον ίδιον.
Οι υπουργοί του Γάλλου Προέδρου αλλά κια ο ίδιος δεν χρειάστηκαν καθόλου σκέψη η αναμονή για να χαρακτηρίσουν τους διαδηλωτές “φασιστοειδή”, “χολέρα”, και αλλά διάφορα του ίδιου νοήματος. Ο υπουργός Εσωτερικών μάλιστα κατηγόρησε τα “κίτρινα γιλέκα” ότι υπακούουν στις διαταγές της Λεπέν. Άλλο που δεν ήθελε αυτή. Βρήκε την ευκαιρία στα πλαίσια της αντιμετώπισης των κατηγοριών εναντίον της να αυτοκληθεί για μια ακόμη φορά στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σκηνής της χώρας της. Κι όπως μάλιστα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις προηγείται σταθερά και με αρκετή διαφορά στις προθέσεις ψήφου στις Ευρωεκλογές.
Τα κίτρινα γιλέκα διαδηλώνουν χωρίς πολιτικούς
Αλλά ας μην ξεχνάμε. Το κίνημα αυτό των “κίτρινων γιλέκων” δεν καθοδηγείται από κανέναν πολιτικό ή κόμμα αποδεδειγμένα. Οι ίδιοι μάλιστα οι διαδηλωτές αρνήθηκαν στους πολιτικούς να παρευρεθούν στις διαδηλώσεις τους.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί ο Μακρόν κρατά την ίδια “προοδευτική” ρητορική που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Και όλα το επιβεβαιώνουν. Ο κόσμος που διαδηλώνει είναι ανάλογος σε σύνθεση αυτού που διαδήλωνε παθιασμένα εναντίον του Ολάντ και όλου του πολιτικού συστήματος πριν λίγα χρόνια. Όλοι πια το βλέπουν αυτό: δεν είναι “φασιστοειδή, Ακροδεξιά στοιχεία”. Η εξήγηση είναι η εξής:
Πρώτον, η Γαλλική κυβέρνηση ρίχνει επίτηδες (από στρατηγική επιλογή) λάδι στην φωτιά για να αποδομήσει κάθε νόμιμο αίτημα των διαδηλωτών. Βασίζεται στην αηδία που μπορεί να προκαλέσει στον κόσμο η βία.
Δεύτερον, πρόκειται για πολιτική ανικανότητα και έλλειψη ανάγνωσης της παγκόσμιας οικονομικής δυσκολίας.
Τρίτον, μπορεί ακόμα να ονειρεύεται πολιτικάντικα να ξαναφέρει αντιπάλους στα μάτια του λαού Λε Πέν – Μακρόν ,θυμίζοντας τους ότι ψήφισαν τον δεύτερο εναντίον της επικίνδυνης για την Δημοκρατία και την Οικονομία, πρώτης. Και όμως το πρόβλημα είναι προφανές. Είναι οικονομικό βασικά. Οι Γάλλοι δεν αντέχουν άλλους φόρους, αυξήσεις εξόδων και συνέβη μείωση της αγοραστικής δύναμης της τσέπης τους. Επίσης είναι ταυτοτικό. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση έχει ξεσηκώσει τους Γάλλους που δεν ξέρουν πια ποιοι είναι. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι το κίνημα θα ξεφουσκώσει.
Ακούει ο μονάρχης Μακρόν;
Όμως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων στηρίζει τους διαδηλωτές. Το να καταγγέλει με λέξεις όπως “ντροπή” ή να επισείει τον κίνδυνο “των χρόνων του ’30” και τις μνήμες του Μεσοπολέμου, αλλά και άλλα ανάλογα, ο Μακρόν, δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα. Δεν θα σβήσει την φωτιά. Η όποια τεχνοκρατική βοήθεια έρθει για να δώσει όποιες λύσεις στην εξέγερση, δεν θα βρει την ανταπόκριση που πρέπει αν δεν συμβαδίσει με τα πραγματικά αιτήματα του λαού.
“Φτάνει πια” φωνάζει ο κόσμος. Και θα πρέπει η φωνή αυτή να φτάσει στα αυτιά του Μακρόν και των χρηματοπιστωτικών “φίλων” του που τον στηρίζουν. Ας ακούσει την οργή των διαδηλωτών ο “Μονάρχης” Μακρόν, γιατί αλλιώς η συνέχεια της πολιτικής του πορείας δεν θα έχει καλό τέλος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
