Ευρωπαίοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θεωρούν ότι οι οίκοι είναι πιο αυστηροί και πιο επιθετικοί απ’ όσο ήταν σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως π.χ. στη Νότια Αμερική. Η καθημερινή ειδησεογραφία δεν παύει να «στολίζει» τους οίκους με τα χειρότερα λόγια. Οι οικονομολόγοι συνήθως προσπαθούν να τους αποφύγουν. Η μέση αντίληψη για τους αμερικανικούς αυτούς οίκους είναι ότι πρόκειται για ιδρύματα με μυστικούς και ακατάληπτους σκοπούς, που απεργάζονται το κακό της ανθρωπότητας.
Τελευταία φαίνεται ότι επιχειρείται κάποια συνεννόηση με τους οίκους σχετικά με τη συμμετοχή ιδιωτών – τραπεζών στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ώστε να μη θεωρηθεί ότι μια μερική αναδιάρθρωση ισοδυναμεί με χρεοκοπία. Ορισμένοι μιλούν για πιέσεις που αγγίζουν τα όρια του εκβιασμού, τις οποίες ασκούν οι οίκοι προς τους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας που δηλώνουν πρόθυμοι να συμμετάσχουν στο σχέδιο διάσωσης της χώρας. Επίσης θεωρείται πως η εγκατάλειψη των γερμανικών σχεδίων για επιμήκυνση του χρόνου ωρίμασης των ελληνικών ομολόγων οφείλεται και αυτή σε πιέσεις των οίκων.
Από την άλλη μεριά είναι σχιζοφρενική η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ότι θα συνεχίσει να δέχεται ως εγγυήσεις τα ελληνικά ομόλογα ακόμη κι αν οι οίκοι αξιολόγησης κηρύξουν τα ομόλογα σε καθεστώς επιλεκτικής ή περιορισμένης χρεοκοπίας.
Oπως επίσης είναι ακατάληπτη η δήλωση του Αυστριακού κεντρικού τραπεζίτη πως τον «βάζει σε σκέψεις» η αυστηρότητα που επιδεικνύουν οι οίκοι έναντι της Ευρώπης! Γιατί δεν μας λέει ακριβώς τι θέλει να πει; Το ίδιο πνεύμα έχουν πάμπολλες δηλώσεις σιβυλλικού χαρακτήρα από διάφορους τραπεζίτες και πολιτικούς, οι οποίοι χωρίς ποτέ να εξηγούν με λεπτομέρειες τι εννοούν, αφήνουν μελάνι και θολώνουν τα νερά, ώστε να αιωρείται μια καχυποψία και μια εχθρότητα προς τους οίκους. Η στήλη δεν έχει κανένα στοιχείο υπέρ ή κατά των οίκων πέραν των όσων κατά καιρούς δημοσιεύονται. Οφείλει όμως να σημειώσει προς χάριν των αναγνωστών της ότι η τακτική του ανεμιστήρα λάσπης εναντίον των οίκων δεν ωφελεί αν δεν είναι συγκεκριμένη.
Επίσης η στήλη σημειώνει πως:
(α) Eπί τρία χρόνια τώρα υβρίζουμε τους αμερικανικούς οίκους, λέμε ότι χρειαζόμαστε ευρωπαϊκούς τοιούτους, αλλά συνεχίζουμε να μη δημιουργούμε τους ευρωπαϊκούς και να στηρίζουμε τις αποφάσεις της Ευρώπης στους καθυβριζόμενους θεσμούς. Γιατί;
(β) Στις ελάχιστες «τίμιες» εξηγήσεις που κάνουν την εμφάνισή τους στην ερώτηση «γιατί οι οίκοι είναι τόσο αυστηροί με την Ευρώπη», όσοι γνωρίζουν σημειώνουν πως οι οίκοι ουσιαστικά βαθμολογούν την ολιγωρία και την αναποτελεσματικότητα των ευρωπαϊκών μέτρων. Οι οίκοι είναι αμιγείς οικονομικοί οργανισμοί, που προτάσσουν την οικονομική θεωρία στις κατευθυντήριες γραμμές τους.
Aρα η λύση που θέλουν να δουν στην Ευρώπη είναι να διατίθενται ευρωομόλογα στις διεθνείς αγορές (και όχι πακέτα σωτηρίας χρηματοδοτούμενα από φορολογουμένους) και να υπάρξει μία κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική (δηλαδή μια Fed Ευρώπης). Oσο δεν βλέπουν αυτές τις κινήσεις, θα συνεχίσουν να είναι «αυστηροί». Αλλά τότε η Ευρώπη γιατί τους δέχεται και γιατί δεν ξεκόβει, ώστε να υλοποιήσει τον δικό της δρόμο; Μήπως δεν αισθάνεται ικανή; Αν ΝΑΙ, τότε έχουν δίκιο οι οίκοι και ας μην αφήνουν υπονοούμενα οι Eυρωπαίοι αξιωματούχοι.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
