Στην Ελλάδα του μνημονίου, της περικοπής των μισθών, των “μεταρρυθμίσεων”, του φόβου της χρεοκοπίας, της αβεβαιότητας για το αύριο, της πλήρους σύγχυσης και της ελλιπούς (τελικά) πληροφόρησης συνυπάρχουν (ακόμα) το ακραίο και το υπερβολικό.
Συνηθίσαμε να ακούμε ότι “ανυπάκουοι” είναι οι “αναρχικοί” και οι “περιθωριακοί” που απειλούν την ασφάλεια και την ευημερία της κοινωνίας. Ξέραμε ότι οι ανυπάκουοι είναι όλοι εκείνοι που αρνούνται να πληρώσουν την εφορία, που αδιαφορούν για ηθικές αξίες και “σπρώχνουν με λίγο …λάδι” τα προσωπικά τους ζητήματα-αιτήματα, που παραβιάζουν συστηματικά νόμους και κανόνες κτίζοντας αυθαίρετα, μολύνοντας το περιβάλλον, κλέβοντας επιδοτήσεις, τιμολόγια, ΦΠΑ. Μαθαίνουμε πως “ανυπάκουοι” είναι όσοι αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο και διόδια.
Την ίδια στιγμή μαθαίνουμε ότι η Ευρώπη θέλει (και πάλι;) να μας “σώσει”! Υπό την προϋπόθεση να αποδεχθούμε νέους (σκληρότερους) κανόνες, συνταγματικά θεσμοθετημένους. Διαφορετικά, το χάος και ο εναγκαλισμός μας με την …Αίγυπτο και την Τυνησία. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή. Από το χειρότερο, διαλέγεις το κακό! Κάπως έτσι κτίζεται η έννοια του “μονόδρομου” ή του “ευρωμονόδρομου”, όπως λένε οι …σύντροφοι.
Η …άκρη του νήματος δεν είναι εδώ! Κουβάρι έχουν γίνει τα πάντα. Ποιος φταίει για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας; “Οι πολιτικοί” προκύπτει αβίαστα η απάντηση. Που δεν ενημέρωσαν τους πολίτες για τα θετικά και τα αρνητικά της ένταξης της χώρας στην Ευρώπη, την ΟΝΕ. Που δεν ενημερώνουν για τη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική που διαμορφώνεται τώρα. “Οι πολιτικοί που τα φάγανε”, που τα “κλέψανε”, που είναι “εντολοδόχοι” μεγάλων συμφερόντων. Φταίνε, δηλαδή, όλοι αυτοί που με τον α ή τον β τρόπο βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν διότι κάποιοι “ανυπάκουοι” τους πίστεψαν, τους αγκάλιασαν, τους χειροκρότησαν, τους ψήφισαν…
Φταίνε κι οι τραπεζίτες. Και οι επιχειρηματίες. Και οι εφοπλιστές. Και οι βιομήχανοι. Που δεν πληρώνουν φόρους, που απομυζούν τους εργαζομένους, το κράτος, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Φταίνε δηλαδή όλοι αυτοί που μέχρι πρότινος έδιναν αφειδώς δάνεια (από επιχειρηματικά μέχρι διακοπών…) που οι “ανυπάκουοι” ευχαρίστως κατανάλωναν. Φταίνε κι όσοι αναλαμβάνουν ρίσκα, δημιουργούν πλούτο, δίνουν δουλειές και που για ακόμα μια φορά φροντίζουν για το συμφέρον τους. Λες και υπάρχει κάποιος που δεν κοιτά το συμφέρον του.
Στη σημερινή Ελλάδα της αναδυόμενης κοινωνικής ανυπακοής και του νέου μονοδρόμου, ένα συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Ουδείς δείχνει διάθεση να ακούσει κανένα. Κι έτσι κουφοί και ανυπάκουοι βαδίζουμε στο ..άγνωστο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
