ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο ή μνημόνιο ΙΙ (όπως και το μνημόνιο Ι) αναρωτιέται κανείς ποια είναι η θεσπισμένη μεθοδολογία κατανόησής του από τους βουλευτές που θα κληθούν να εκφράσουν άποψη επ’ αυτού και τελικά να το ψηφίσουν.
Χιλιάδες νούμερα, άλλα συσχετισμένα μεταξύ τους και άλλα φαίνονται ξεκάρφωτα. Η αιτιολογική έκθεση είναι 123 σελίδες (συν άλλες 25 με σχόλια) γεμάτη πολιτικούς στόχους, και πιο κάτω νούμερα και ποσά που προσπαθεί ο αναγνώστης να τα συνδέσει μεταξύ τους και να καταλάβει αν πράγματι οι στόχοι είναι σωστοί και αν πράγματι τα νούμερα θα επιτευχθούν ως στόχοι. Ηλεκτρονικός υπολογιστής θα είχε δυσκολία να τα συσχετίσει και να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα.
Για να συνταχθεί το μνημόνιο ΙΙ, εργάσθηκαν δεκάδες άνθρωποι από κάθε υπουργείο. Συγκέντρωσαν στοιχεία προηγούμενων ετών και τα πρόβαλαν στον μέλλον, μέχρι το έτος 2015. Στηρίχθηκαν σε συστήματα που υπάρχουν σε κάθε υπουργείο και σε πρόσθετες ανθρώπινες παρεμβάσεις. Στηρίχθηκαν επίσης και σε πάρα πολλές παραδοχές, οι οποίες μερικές φορές δεν είναι προφανείς.
Πώς είναι δυνατόν να μελετηθεί ένα τέτοιο κείμενο από έναν έκαστο των βουλευτών, δικηγόρο, γιατρό, μηχανικό, κ.ά.; Καλούνται να κατανοήσουν το πόνημα εκατοντάδων ανθρώπων μέσα σε μερικές μέρες ασφυκτικής προθεσμίας. Ακόμη και επί της αρχής να συζητηθεί ένα τέτοιο έγγραφο, δεδομένων των κρίσιμων στιγμών, δεν είναι δυνατόν να αναμένεται σοβαρή συμμετοχή, αν προηγουμένως δεν έχει στοιχειωδώς κατανοηθεί το περιεχόμενο. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, καθ’ όσον κάποιοι βουλευτές ομολόγησαν πως το προηγούμενο μνημόνιο δεν το είχαν διαβάσει, ή το είχαν λάβει την τελευταία στιγμή, ώστε να μην προλάβουν να το μελετήσουν.
Για να αποφευχθούν λοιπόν τα ίδια φαινόμενα στο μέλλον, για να βεβαιωθεί ο λαός ότι οι εκπρόσωποί του καταλαβαίνουν τι ψηφίζουν, για να σταθούν οι βουλευτές στο ύψος των περιστάσεων, πρέπει να γίνει κάτι ξεχωριστό αυτή τη φορά. Πρέπει να υποστηριχθεί το βουλευτικό σώμα με κατάλληλη μεθοδολογία παρουσίασης, επεξήγησης και υποστήριξης των αριθμών και των μέτρων που διαλαμβάνει το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο.
Στην ουσία των θεμάτων οι βουλευτές καλούνται να ψηφίσουν αν οι στόχοι που τίθενται είναι εφικτοί και αν τα μέτρα που λαμβάνονται για την επίτευξή τους είναι λογικά και προσιτά στις σημερινές συνθήκες των δημόσιων οικονομικών. Στο θέμα αυτό έχει ήδη παρατηρηθεί πως υπάρχουν πολλές ασάφειες και γενικεύσεις. Oπως λ.χ. η επίτευξη της σύνδεσης των οικιακών καταναλωτών με οπτικές ίνες, που αναφέρεται ως στόχος για το έτος 2015, αν και όλοι γνωρίζουμε πως το χρονικό διάστημα αυτό είναι απίθανο να «χωρέσει» τον στόχο. Επίσης ένας τέτοιος στόχος αναμένεται να επιτευχθεί από τον ΟΤΕ, ο οποίος όμως προβλέπεται να ιδιωτικοποιηθεί περαιτέρω, άρα προς τι η αναφορά του στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο; Τέτοια παραδείγματα είναι αρκετά.
Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί πως η στοχοθεσία στο Δημόσιο είναι ένας διαρκής πονοκέφαλος. Από το 2004 πασχίζει η κάθε κυβέρνηση να υλοποιήσει ένα αναλυτικό μηνανογραφικό σύστημα, που να ξεκινά από τους «μεγάλους» στόχους, να τους μοιράζει σε κατώτερα επίπεδα και να μετρά σε τακτά διαστήματα την πορεία επίτευξής τους. Πώς θα χρεωθεί η υλοποίησης του μεσοπρόθεσμου πλαισίου, όταν ακόμη δεν έχει καν υλοποιηθεί καμία μορφή επιμέρους στοχοθεσίας και παρακολούθησης προόδου;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
