Ο Λουκάς Γεωργιάδης διαπιστώνει πως η κυβέρνηση είναι ο ληστής που αφού πήρε ό,τι πήρε από το θύμα του, στο τέλος του αφήνει κάτι ψιλά για μπουρμπουάρ. Μήπως όμως το θύμα θέλει και τα παθαίνει; Μήπως ήταν αυτό που αφελώς άνοιξε την πόρτα;
Στις χώρες που δεν σέβονται το δημόσιο χρήμα υπάρχουν ποινές. Τα όρια ανάμεσα στις ανάγκες μιας χώρας και στις ανάγκες ενός κομματικού κατεστημένου είναι πιο ευδιάκριτα και πιο συγκεκριμένα. Καταστάσεις όπως αυτές του 2015, θα είχαν οδηγήσει τους πρωταίτιους στη Δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο ληστής και το μπουρμπουάρ
Εδώ, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκάλεσαν μια άνευ προηγουμένου ζημία. Έχουν το θράσος να υποκρίνονται. Και αφού λεηλάτησαν τη μεσαία τάξη και τους αδύναμους, τώρα τους επιστρέφουν ένα μικρό… μπουρμπουάρ! Είναι σαν έναν ληστή που μπαίνει μέσα σε ένα σπίτι. Και αφού αδειάζει τα πάντα, αφήνει στον ιδιοκτήτη 10 ευρώ και ένα μπουκάλι γάλα υποκύπτοντας στις αγωνιώδεις εκκλήσεις του. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λεηλατεί το δημόσιο χρήμα. Έχει ανεβάσει το κόστος λειτουργίας του δημόσιου τομέα κατά 2 δισ. ευρώ ετησίως. Έχει ρημάξει τη μεσαία τάξη και τους αδύναμους μέσω της φορομπηχτικής πολιτικής. Και δεν αισχύνεται όταν μιλάει για έξοδο από το τρίτο (αποκλειστικά δικό της) μνημόνιο. Οι ανοησίες και οι λαθροχειρίες στον προϋπολογισμό έχουν γίνει αντιληπτές από τις αγορές και τους επενδυτές. Για αυτό και μας τιμολογούν ανάλογα. Δηλαδή, όπως αρμόζει σε μια χώρα που κυβερνάται από ένα καρκίνωμα, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από ένα κράμα αμετανόητων κρατικιστών, αριστεροκομμουνιστών, χυδαίων λαϊκιστών, “ψεκασμένων” λαϊκοδεξιών και τυχοδιωκτών.
Το θύμα θέλει και τα παθαίνει
Σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων αδρανών πολιτών καλά κάνει η κυβέρνηση και συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται. Και λίγα κάνουν. Καλά μας κάνουν. Η ψήφος του 2015 ευθύνεται για τα σημερινά χάλια. Και όσοι τους υποστηρίζουν είτε είναι βολεμένοι, είτε παράσιτα, είτε αφελείς, είτε έχουν… χαλαρή σχέση με τη νομιμότητα. “Διεκδικούν” τον… δικαιωματισμό της λαμογιάς και της απάτης. Αυτό το έκτρωμα που μας κυβερνά σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τους τυχοδιώτες που άρχισαν να ξεφυτρώνουν τη δεκαετία του ΄80. Και στη συνέχεια εκφράστηκαν μέσω διαφόρων πολιτικών σχηματισμών.
Η Ελλάδα είναι μια περήφανη χώρα, η οποία στηρίχθηκε σε νοικοκυραίους. Αυτοί και προσπάθησαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους για να πάνε ένα βήμα παραπέρα από αυτό που ονομάζουμε “Ψωροκώσταινα”. Αυτή η γενιά δεν γνώρισε πολέμους. Βολεύτηκε όμως με διάφορες παρασιτικές καταστάσεις. Η Ελλάδα από μια χώρα δημιουργικών ανθρώπων άρχισε να διολισθαίνει σε νοοτροπίες, οι οποίες παραπέμπουν στο νόμο της αδράνειας. Όλα τα θεωρούσαμε δεδομένα. Και στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος υπήρχε το βόλεμα στον δημόσιο τομέα.
Ως εκ τούτων, ολοένα και περισσότεροι δεν έβρισκαν λόγους για να παράξουν ιδέες. Ούτε να …πρήξουν το συκώτι τους μέσα από περισσότερη δουλειά και περισσότερες ευθύνες!
Ελλάδα χώρα σε παρακμή
Σήμερα η Ελλάδα είναι μια χώρα σε βαθιά παρακμή. Επηρεάστηκε από συγκεκριμένες καταστάσεις λόγω της κατάρρευσης του μοντέλου της πλασματικής ευημερίας. Το θράσος, ο δικαιωματισμός, η νεοελληνική ψευτομαγκιά και άλλες παρόμοιες καταστάσεις ήρθαν στην πρώτη γραμμή. Οι πολίτες αισθάνθηκαν να χάνουν τα “κεκτημένα” της εποχής της πλασματικής ευημερίας. Ως εκ τούτου, αισθάνθηκαν ότι είναι εκτεθειμένοι. Έγιναν έρμαια του κάθε λαϊκιστή και τυχάρπαστου απατεώνα. Καθένα που υπόσχεται προστασία. Που τάζει “λαγούς με πετραχήλια”. Η σχέση του λαϊκιστή με τους πελάτες του είναι σαν τη σχέση του εκβιαστή με τους εκβιαζόμενους. Ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον, αλλά ο εκβιαζόμενος είναι το θύμα.
Οι εκλογές που έρχονται πρέπει να αποτελέσουν ένα παραδειγματικό μάθημα στη σημερινή συγκυβέρνηση και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Μια αχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας για τους νέους ανθρώπους και τις επόμενες γενιές. Αυτό που θα παραλάβει η νέα κυβέρνηση από τη σημερινή θα είναι κάτι εξαιρετικά προβληματικό. Το εκλογικό σώμα πρέπει να δει το μέλλον και τις επόμενες γενιές. Με τους σημερινούς πειρατές της εξουσίας δεν υπάρχει μέλλον. Εξ ορισμού, άνθρωποι που προέρχονται από τη μήτρα του σταλινοκομμουνισμού, δεν αλλάζουν. Δεν τους ενδιαφέρει η ομαλή συνέχεια του κράτους. Θέλουν να βάλουν νάρκες στους επόμενους. Επί της ουσίας θυσιάζουν τις προοπτικές ενός λαού. Δεν τους ενδιαφέρει το μέλλον της χώρας, ούτε οι υγιείς βάσεις για την προκοπή της. Τους ενδιαφέρει η δική τους καρέκλα γιατί είναι τυχοδιώκτες και καιροσκόποι.
Η ζημιά που έχουν προκαλέσει στη χώρα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι τεράστια. Και ας πουλάνε αριστερό πρόσημο και ευαισθησία! Αυτό είναι το σανό για να “τσιμπήσουν” και πάλι κάποιοι αφελείς, ώστε να τους ξαναψηφίσουν. Φαίνεται ότι όλοι αυτοί που τους ψήφισαν δεν έβαλαν μυαλό από την τιμωρία που τους επεφύλαξαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και εν τέλει εξελίχθηκαν στην αυτοτιμωρία τους…
* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
