Ο Κώστας Αγγελάκης εκτιμά ότι η συνταγματική αναθεώρηση που προωθεί η κυβέρνηση έχει ορίζοντα τις επόμενες εκλογές και όχι μέριμνα για τις επόμενες γενιές. Θρησκευτική ουδετερότητα και απλή αναλογική, όπως και η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ευνοούν τους εκλογικούς σχεδιασμούς της.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την αναθεώρηση του συντάγματος. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι το Σύνταγμα είναι “ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας όσον αφορά τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών”.
Τα συντάγματα, κατά καιρούς αναθεωρούνται, για να καλύψουν τις απαιτήσεις των καιρών. Ειδικά δε, όταν το περιβάλλον είναι τόσο ευμετάβλητο, απαιτούνται συχνές αλλαγές. Έτσι ώστε τα συντάγματα να προσαρμόζονται με τις απαιτήσεις της κοινωνίας, και όχι το αντίθετο.
Κατά γενική ομολογία το Ελληνικό Σύνταγμα είναι από τα πιο παλαιά, αλλά και από τα πιο ολοκληρωμένα συντάγματα στον κόσμο. Με εξαίρεση το σύνταγμα των Άγγλων “προσκυνητών” του 1620 σε σχέση με τις αποικίες τους. Και το ελλιπές σύνταγμα της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης του 1791.
Το παλαιότερο Σύνταγμα στον κόσμο
Για την ιστορία το πρώτο Ελληνικό σύνταγμα ψηφίστηκε από την εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, την 1η Ιανουαρίου του 1822 και μέχρι το 2008 είχε 15 αναθεωρήσεις.
Αυτό το σύνταγμα, σε αντίθεση με τα άλλα δυτικά συντάγματα της εποχής ήταν πιο ολοκληρωμένο. Τουλάχιστον όσον αφορούσε τις εκλεκτικές διαδικασίες και τα εκλεκτικά δικαιώματα του πολίτη. Αρκεί να πούμε ότι ενώ στην Γαλλία και στην Αγγλία την εποχή εκείνη είχε δικαίωμα ψήφου το 10% των ενήλικων ανδρών περίπου, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό ήταν περίπου 90%.
Το τελευταίο εν ισχύ Σύνταγμα είναι αυτό του 1975. Σε αυτό καθιερώθηκε ως πολίτευμα η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Έκτοτε αναθεωρήθηκε τρεις φορές. Με τελευταία φορά αναθεώρηση το Ψήφισμα της 27 Μαΐου 2008 της Η’ Αναθεωρητικής Bουλής των Ελλήνων.
Αρκετά όμως για την ιστορία.
Στις ημέρες μας η συγκυβέρνηση Σύριζα Ανέλ, εκμεταλλευόμενη την αναγκαιότητα αναθεώρησης του συντάγματος, θέλει να πετύχει, κατ’ εμέ, τρία διαφορετικά πράγματα.
Θρησκευτική ουδετερότητα
Πρώτον θέλει να βάλει και το τελευταίο ιδεολογικό στίγμα της διακυβέρνησης της σε θέματα όπως είναι ο διαχωρισμός κράτους εκκλησίας και η συνταγματική εξασφάλιση της θρησκευτικής ουδετερότητας της χώρας.
Επίσης προς την ίδια κατεύθυνση είναι και η παρεμπόδιση επιλογής μεταξύ Δημόσιας και Ιδιωτικής παιδείας, όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για να εξασφαλίσει έτσι την μονοπώληση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας. Αυτό επιτυγχάνεται με την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 που αφορά την ύπαρξη τριτοβάθμιας ιδιωτικής παιδείας.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι αφενός μεν ήμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με αδυνατότητα τριτοβάθμιας ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αφετέρου δε, στερούμε την οικονομία μας από ένα σοβαρό έσοδο λαμβάνοντας υπόψη ότι στην γειτονική μας Κύπρο αυτό το έσοδο είναι σχεδόν το 3% του ΑΕΠ της.
Η ανάπτυξη που ποτέ δεν ήρθε
Δεύτερον προσπαθεί, έστω και στο τέλος της θητείας του, να δείξει κάποιου είδους κυβερνητικό έργο. Η υποσχόμενη ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ. Και η βελτίωση της οικονομίας, αν υπάρχει κάπου, είναι τόσο αναιμική που δεν είναι αρκετή με τίποτα για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του μέλλοντος.
Εδώ θα θυμίσω ότι η προβλεπόμενη ανάπτυξη στο τέλος του 2014 ήταν για την επερχόμενη τριετία μεγαλύτερη από 10%, από ΟΛΟΥΣ τους έγκριτους οικονομικούς φορείς του πλανήτη. Και στην πραγματικότητα είχαμε, στην τριετία που μας πέρασε, λιγότερο από 1%. Αυτό μεταφράζεται σε μερικά δισεκατομμύρια ΑΕΠ που η έλλειψή τους μάλλον θα είναι καθοριστική για τις απαιτήσεις του μέλλοντος.
Ναρκοθέτηση με απλή αναλογική
Τρίτον, διακρίνοντας την άδοξη κατάληξη της διακυβέρνησης τους να έρχεται προσπαθούν να ναρκοθετήσουν την επόμενη διακυβέρνηση. Κατοχυρώνοντας συνταγματικά την απλή αναλογική σαν το εκλογικό σύστημα του μέλλοντος, προεξοφλούν είτε την ακυβερνησία της χώρας, είτε την δικιά τους συμμετοχή.
Επίσης προς την ίδια κατεύθυνση είναι και η αντιφατική και υποκριτική πρόταση περί εξασφάλισης του δημόσιου χαρακτήρα της ύδρευσης και της ενέργειας. Και αυτό όταν πρόσφατα κιόλας υπέγραψαν για την ιδιωτικοποίησή τους και συγκεκριμένα στο τελευταίο μνημόνιο.
Αυτές οι πρακτικές προκαλούν και υποδεικνύουν σε εμένα ότι η συγκυβέρνηση Σύριζα Ανέλ ενδιαφέρεται μόνο για τις επόμενες εκλογές. Και όχι για τις επόμενες γενεές.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
