Ο Δημοσθένης Δαββέτας σημειώνει ότι ο Τραμπ κέρδισε πάλι. Διεύρυνε την επιρροή του στην Γερουσία. Κι αυτό γιατί κατάφερε να ενώσει την εργατική τάξη με την θρησκευτική Αμερική, ταυτόχρονα με την άνθηση της οικονομίας. Οι αντίπαλοι του, Δημοκρατικοί, αντιλαμβάνονται πως ο Τραμπισμός είναι τρόπος σκέψης και η αντι-τραμπ πολιτική τους αδιέξοδη.
Όταν κέρδισε ο Τραμπ τις εκλογές πολλοί μίλησαν για ατύχημα της Αμερικανικής και εν γενει Ιστορίας. Το 2016, κατά αυτούς, Ο Αμερικανός Πρόεδρος νίκησε ως “διαρρήκτης”. Εκμεταλλεύτηκε πονηρά την οργή του κόσμου και την γενική απόρριψη της Χιλαρυ Κλίντον. Όσοι τον ψήφισαν δεν το έκαναν, πάντα κατά τους αντιπάλους του, παρά παρακινούμενοι από ένα μείγμα ανοησίας και άγνοιας κινδύνου.
Κι όμως παρά τα όσα λέχθηκαν και λέγονται η πραγματικότητα δείχνει ότι ο Τραμπ ριζωσε για τα καλά στο πολιτικό τοπίο. Σίγουρα ταλαντούχος στην δημαγωγία, κατάφερε να επιβληθεί εναντίον των ελίτ, οι οποίες και κατηγορήθηκαν από παντού ότι έχουν ανοίξει διάπλατα, αλόγιστα και ασύμφορα προς την χώρα, όλες τις πόρτες διόδου προς την Αμερική.
Ο Τραμπισμός είναι τρόπος σκέψης
Τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων Αμερικανικών εκλογών αναμένονταν ως μια καταδίκη του Τραμπ και του συστήματος διακυβέρνησης του. Πολλοί μιλούσαν για δημοκρατικό τσουνάμι που θα σάρωνε τον Τραμπισμό. Οι λιγότερο αισιόδοξοι ήλπιζαν ότι η αναμενόμενη ήττα του Τραμπ δεν θα οδηγούσε την χώρα στην καταστροφή. Και όμως τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Η νίκη των Δημοκρατικών στην Βουλή των Αντιπροσώπων δεν είχε τίποτα που να θύμιζε τσουνάμι. Όπως οι περισσότεροι ως τώρα Αμερικανοί Πρόεδροι έτσι και ο Τραμπ έχασε. Γιατί παραδοσιακά χάνουν στην Βουλή των αντιπροσώπων. Στην Γερουσία όμως κέρδισε και αύξησε τις ψήφους του.
Το επιχείρημα του Αμερικάνου Προέδρου ότι η οικονομία πάει καλά ,άρα αυτό φέρνει σταθερότητα στην χώρα, το ενστερνίστηκαν ένας στους δυο τουλάχιστον Αμερικανοί πολιτες. Κι ακόμη:
Γιατί κατάφερε να ενώσει τις δυο ζώνες: Την εργατική με αυτήν της Βίβλου. Η Αμερική των εργατών και η Θρησκευτική Αμερική συνενώθηκαν στηρίζοντας παθιασμένα τον Αμερικανό πρόεδρο. Η απώλεια κάποιων σημαντικών προεδρικών στελεχών δεν επηρέασε την πορεία νίκης του Αμερικάνου προέδρου.
Βέβαια θα πει κάποιος αντικειμενικός αναλυτής, και πολύ σωστά, η Αμερική μετά την ψηφοφορία των ενδιάμεσων εκλογών είναι περισσότερο από ποτέ διχασμένη. Σωστά. Υπάρχει τεράστιος διχασμός ανάμεσα στις ζώνες των πόλεων και αυτών της περιφέρειας. Και ο Τραμπ παίζει πολιτικά εκμεταλλευόμενος αυτές τις ρήξεις. Αλλά είναι και αυτό μέρος του πολιτικού παιχνιδιού.
Τέλος με την αντι-Τραμπ πολιτική
Πάντως τώρα, ο Αμερικανός Πρόεδρος ξέρει ότι απέναντι του θα έχει τον νούμερο ένα εχθρό του την δημοκρατική Νανσυ Πελοζι. Αυτή η τελευταία ενσαρκώνει ότι μισεί η Τραμπιανη βάση: την λευκή ελίτ της Δυτικής Αμερικής. Η οποία μιλά “δημοκρατικά” αλλά στην πράξη κάνει τα πάντα για την εξουσία αναμεμειγμένη σε πολλά σκάνδαλα. Και αυτή η πραγματικότητα βοηθά τον Τραμπ.
Ο Τραμπ δεν έχασε την μάχη. Δεν βγαίνει χαμένος και αυτό λόγω της καλής προς το παρόν οικονομικής του πολιτικής. Όμως αν θέλει να ξαναβγεί, θα πρέπει να διευρύνει περισσότερο τον χώρο των υποστηρικτών του. Να βρει στοιχεία και επιχειρήματα που θα απευθύνονται και στην αντίπαλη πλευρά. Όσα του καταμαρτυρούν μπορεί να μετατραπούν σε δικό του όπλο νίκης. Γιατί θα κατηγορήσει τους αντιπάλους του σίγουρα ότι θέλουν να μπλοκάρουν την μείωση της φορολογίας που εφαρμόζει επιτυχώς ως τώρα.
Και αν χειροτερέψει ξαφνικά η οικονομία της αγοραστικής δύναμης των πολιτών θα φταίνε οι πολιτικοί του αντίπαλοι Για αυτό και οι πιο σώφρονες δημοκρατικοί θέλουν να αλλάξουν την ως τώρα πολιτική τους: να μην είναι πια μια αντί-Τραμπ πολιτική αλλά κάτι άλλο πιο κοντινό στην πραγματική καθημερινότητα. Αποδέχονται έτσι ως δεδομένο την για τα καλά εγκατάσταση του Αμερικάνου προέδρου στην πολιτική σκηνή. Ο Τραμπ και ο Τραμπισμος δεν είναι πια ατύχημα αλλά τρόπος πολιτικής σκέψης και δράσης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
