Ο πατέρας στο σπίτι

Ο Δημοσθένης Δαββέτας με αφορμή βίαια επεισόδια μαθητών στην Γαλλία βρίσκει την ευκαιρία να αναλύσει την μονογενεϊκή οικογένεια στην Δύση. Και να επισημάνει την ανάγκη ο Πατέρας να μείνει στο Σπίτι. new deal

Μοίρασε το

Ο Δημοσθένης Δαββέτας με αφορμή βίαια επεισόδια μαθητών στην Γαλλία βρίσκει την ευκαιρία να αναλύσει την μονογενεϊκή οικογένεια στην Δύση. Και να επισημάνει την ανάγκη ο Πατέρας να μείνει στο Σπίτι.


Μια σειρά από βίαια επεισόδια στην Γαλλία μεταξύ νέων μαθητών έχουν προκαλέσει εντύπωση. Το πιο πρόσφατο ήταν τραγικό. Oδήγησε στον θάνατο έναν έφηβο 13 χρόνων από συνομίληκους του στο σχολείο. Οι μάχες μεταξύ συμμοριών μέσα στα σχολεία είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο στην Γαλλία και τις ευρωπαϊκές χώρες.

Προχθές μάλιστα ένας άλλος έφηβος τράβηξε πιστόλι και απείλησε την καθηγήτρια μέσα στην τάξη στο Παρίσι. Αυτή η αγριότητα δεν είναι η καλή, η συνειδητή, η εξανθρωπισμένη που επικαλείτο ο Ρουσσώ. Αντιθέτως πρόκειται για μη εξανθρωπισμενη αγριότητα, για αγριότητα που περιμένει τον εξανθρωπισμό της. Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο τότε αυτή η αγριότητα οδηγείται φυσιολογικά προς την βαρβαρότητα. Για αυτό και δεν πρόκειται για “κακά” παιδιά που ψάχνουν τις σιδερόβεργες για να χτυπήσουν. Πρόκειται για παιδιά που δεν εξανθρωπίσαμε. Που αρνηθήκαμε να το κάνουμε, λόγω ουτοπισμού, δημαγωγίας ή δειλίας.

Στο σπίτι και οι δυο γονείς

Στην ανθρώπινη κοινωνία, η τάξη, αυτή που θα εμποδίσει την βαρβαρότητα, μπορεί να επιτευχθεί. Είτε μέσα από την αγωγή ελευθερίας που θα δεχτεί ο νέος έτσι ώστε να είναι σε διαρκή πρακτική προσωπικής υπευθυνότητας. Είτε μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την απόλυτη υποταγή στην λογική κοινωνικών συμπεριφορών ενός αυταρχικού κρατικού μηχανισμού.

Στην πρώτη περίπτωση ο νέος δεν θα ψάξει τις σιδερόβεργες. Γιατί εκπαιδεύτηκε πολιτισμικά να μην το κάνει ως κάτι μη-καλό. Στην δεύτερη περίπτωση δεν θα το κάνει γιατί φοβάται την αστυνομία.

Στον Δυτικό τρόπο σκέψης δίνεται προτεραιότητα στην εκμάθηση της ελευθερίας και της υπευθυνότητας. Η εκπαίδευση παίζει βασικό ρόλο σε αυτήν την πορεία. Απαιτεί όμως πάνω από όλα την εκπαιδευτική συνδρομή και των δυο γονέων. Δηλαδή δυο κέντρων που με το κύρος τους καταφέρνουν να μάθουν στο παιδί τους, το πώς θα ισορροπεί ανάμεσα στην συναισθηματική αντίδραση και στις ανεξέλεγκτες συνέπειες της. Όταν αυτές ξεπεράσουν τα όρια της υπευθυνότητας και του σεβασμού των κοινωνικών κανόνων.

Ο Πατέρας στο Σπίτι

Άλλωστε οι ψυχίατροι πάντα το έλεγαν και το λένε. Χρειάζεται ο πατέρας και η μητέρα από κοινού στην οικογένεια. Μια στατιστική διαπίστωση μπορεί να μας δείξει ότι σε όποιες κοινωνίες ο πατέρας είναι απών ή απομακρυσμένος (πολυγαμικές ή μητριαρχικές κοινωνίες) η κυβέρνηση κυβερνά αυταρχικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ιστορικά οι Δυτικές δημοκρατικές κοινωνίες είναι ταυτόχρονα και πατριαρχικές παρά τις όποιες προοδευτικές μεταβολές τους. Για αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Να γίνεται προσπάθεια να μεγαλώσουν τα παιδιά δίχως πατέρα.

Ειδικά οι μοντέρνοι “προοδευτικοί” σε συνεργασία με τα ελεγχόμενα μίντια, προσπαθούν να επιβάλουν τα καλά της μητριαρχίας. Θέλουν να επιβάλουν ότι οι μητριαρχικές κοινωνίες είναι το ιδανικό μοντέλο. Τεράστιο λαθος. Η ιστορία και οι στατιστικές έδειξαν ότι μια κοινωνία δίχως “πατέρα” είναι μια αυταρχική κοινωνία. Η οποία χρησιμοποιεί τον αυταρχισμό για να σταματήσει την νεανική βαρβαρότητα. Άλλωστε η μητέρα μόνη της δυσκολεύεται ανάμεσα στην εκ φύσεως συναισθηματική ροπή προς το παιδί της και την ανάγκη του φρένου που χρειάζεται ένα νέο παιδί.

Μονογενεϊκή οικογένεια μόνο με μητέρα…

Πρόσφατες κοινωνιολογικές έρευνες σε Αμερική και Νορβηγία, (δημοσιευμένες στο περιοδικό Revue éthique 1996 no 21) δείχνουν με εντυπωσιακούς αριθμούς ότι, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων που συμπεριφέρονται παράνομα, είναι μεγαλωμένος δίχως πατέρα μόνο με μητέρα. Αυτή η διαπίστωση δεν καλλιεργείται από την “προοδευτική” ελίτ (sic!) γιατί θέλουν να ενισχύσουν τις μονογονεϊκές οικογένειες. Και κλείνουν ηθελημένα τα μάτια τους στις στατιστικές και αναλύσεις που έρχονται από τις “μεγάλες” χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία, η Νορβηγία κλπ όπου δείχνουν τις σοβαρές συνέπειες της απουσίας του Πατέρα από την οικογένεια.

Αν δεν θέλουμε τον Πατέρα να είναι πια στο Σπίτι και κάνουμε τα πάντα για να τον διώξουμε, τότε είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα έχουμε την αστυνομία στα σχολεία και μια διοικητική συμπεριφορά αυταρχική και σκληρά τιμωρητική. Η σημερινή κατάσταση στον Ευρωπαϊκό κόσμο είναι λίγο σχιζοφρενική. Ζούμε σε μια κοινωνία δημοκρατική και ταυτόχρονα αρνιόμαστε όλο και περισσότερο την Πατρική μορφή. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε για πολύ καιρό ακόμα σε αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να αποφασίσουμε ποια πορεία θα πάρουμε. Γιατί αλλιώς η κατάσταση θα παραμένει εκρηκτική με κίνδυνο αύξησης των βαρβάρων πράξεων εκ μέρους των εφήβων.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου