Ο Δημοσθένης Δαββέτας υπενθυμίζει ότι η ελληνική εδαφική υπόσταση συνιστά ευρωπαϊκή εδαφική υπόσταση ως ενιαίο ευρωπαϊκό έδαφος, πλην όμως έως ότου η ΕΕ λύσει το πρόβλημα της ταυτότητας, οι Έλληνες θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε να υπερασπιστούμε μόνοι μας την εδαφική μας ακεραιότητα.
Ένα από τα συχνά παράπονα των Ελλήνων είναι ότι η Ευρώπη δείχνει, άβουλη κι αναποφάσιστη στο να στηρίξει την Ελλάδα στην κρίση της με την Τουρκία.
Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, ακόμη κι αν λεκτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει, έστω και με προσεκτική φρασεολογία την Ελλάδα κάνοντας κριτική στην Τουρκία, εν τούτοις, οι Έλληνες πιστεύουν ότι, την στιγμή μηδέν θα ναι μόνοι τους, για να τα βάλουν με τους Τούρκους.
Που οφείλεται αυτή η δυσπιστία ή αν θέλετε απαισιοδοξία προς μια Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία από άποψη Πολιτικής Ηθικής, έπρεπε να εγγυάται, την δεδομένη παντοιοτρόπως στήριξη των χωρών-μελών, δηλαδή του ίδιου του εδάφους της, μιας και όλα μαζί τα κράτη, αποτελούν, θεωρητικά και καταστατικά, ενιαίο Ευρωπαϊκό έδαφος;
Το πρόβλημα βρίσκεται στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από την αρχή της οικονομικής ένωσης των χωρών-μελών της ως την Ευρωπαϊκή της “ένωση” με διεύρυνση των μελών της, είχε και έχει ένα κυρίως βασικό, ουσιαστικό ζήτημα να λύσει: αυτό της ταυτότητας της.
Η σημερινή Ευρώπη παραμένει μια γραφειοκρατική πραγματικότητα των Βρυξελλών κι όχι ένα ενιαίο πολιτικό πρόσωπο.
Αρχικά, για όλα αυτά τα χρόνια υπό την οικονομική “δικτατορία” των Γερμανών και της πολιτικής Μέρκελ, ακολούθησε ένα δρόμο μιας αλόγιστης πορείας η οποία προσαρτήθηκε στην παγκοσμιοποιημένη πολιτική των ΗΠΑ.
Αντί να ακολουθήσει ένα οικονομικό μοντέλο προσαρμοσμένο στην Ευρωπαϊκή πολιτιστική πραγματικότητα, ακολούθησε αυτό των Αμερικανών και της παγκοσμιοποίησης. Αποτέλεσμα, να μην έχει βρει ως τώρα την δική της Πολιτική ταυτότητα.
Εκτός από δυσάρεστες οικονομικές συνέπειες (διάλυση της Ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης κι ακραία, δυσανάλογη όξυνση των διαφορών πλουσίων-φτωχών), η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση σύρεται στο άρμα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής (στο όνομα της Δυτικής ταυτότητας) και δεν μπορεί να παίξει κανένα ουσιαστικό ρόλο, σε Μέση Ανατολή, στο Ουκρανικό (κι ας τηλεφωνά μόνιμα ο Μακρόν στον Πούτιν), στην Ανατολική Μεσόγειο κλπ.
Διχασμένη ανάμεσα στο τι ονειρευόταν να είναι και στο τι είναι, παραμένει αναποφάσιστη, άτολμη, δίχως περιθώρια μεγάλων πρωτοβουλιών έξω από το Αμερικανικό πλαίσιο.
Είναι λογικό λοιπόν οι Έλληνες, που απειλούνται καθημερινά από τον Τουρκικό ιμπεριαλισμό, να μην έχουν εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή βοήθεια σε μια στιγμή κρίσης.
Κι ορθά δυσπιστούν. Έχουν μεγάλη εμπειρία “πουλημάτων” από τις μεγάλες δυνάμεις στην ιστορία τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει αξιόπιστη κι αποτελεσματική, μόνον όταν λύσει το δικό της πρόβλημα ταυτότητας και ξεκαθαρίσει ποια είναι, άρα και ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσει.
Με την αληθινή αυτογνωσία της η Ευρώπη θα μπορεί αποφασίσει για την οικονομική κι εξωτερική της πολιτική και θα ναι ικανή και ξεκάθαρη στο να βοηθήσει στην πράξη τα κράτη-μέλη της όταν αυτά έχουν σοβαρά προβλήματα κι απειλείται η εδαφική τους ανεξαρτησία κι υπόσταση. Η οποία, να το ξαναπώ, είναι ταυτόχρονα και δική της εδαφική ανεξαρτησία κι υπόσταση, μιας κι όλες οι χώρες που είναι μέλη της, αποτελούν ενιαίο Ευρωπαϊκό έδαφος.
Ως τότε κι αν αυτό γίνει ποτέ οι Έλληνες ας προετοιμάζουν τον εαυτό τους για έναν ακόμη πιο μακρύ μοναχικό δρόμο στην Ιστορία τους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
