Η Ready made Πολιτική του σήμερα

Ο Δημοσθένης Δαββέτας επανέρχεται με νέο άρθρο για τη ready made Πολιτική. new deal

Μοίρασε το

Ο Δημοσθένης Δαββέτας επανέρχεται με νέο άρθρο για τη ready made Πολιτική.


 

Όταν κάποιος ακούει τον όρο ready made κι είναι λίγο γνώστης περί Τέχνης σκέφτεται αμέσως τον Μαρσελ Ντουσαμπ έναν από τους ιστορικά πρωταγωνιστές αυτού που ονομάζουμε σύγχρονη Τέχνη.

Τι θα πει με λίγα λόγια ready made ;

Η μετάφραση σημαίνει: κάτι το ήδη, δηλαδή από πριν, φτιαγμένο. Δεν το δημιουργούμε εμείς, με τα χέρια μας. Είναι βιομηχανικό προϊόν και παράγεται από τις βιομηχανίες. Απευθύνεται, αλλά κι η ύπαρξη του καθορίζεται από την ζήτηση των αγορών, οι οποίες επιβάλλουν τις ανάγκες τους στους βιομήχανους που ενδιαφέρονται για κέρδος.

Ο Ντουσαμπ βέβαια με μια σειρά από κινήσεις μετέτρεψε το ready made προιόν σε Τέχνη, η οποία αρχικά τουλάχιστον ήταν δημιουργικά  ανατρεπτική. Αν ο όρος αυτός εφαρμοστεί στην σημερινή πολιτική, τότε έχουμε κάποια σημεία που πρέπει να γίνει λόγος. Ας τα δούμε λοιπόν.

Ξεκινώ από μια αποδεδειγμένη παρατήρηση: η Πολιτική έχει αλλάξει σήμερα. 

Οι κυβερνώντες Πολιτικοί είναι άλλου τύπου με τους παλιούς, όσους για δεκαετίες ονομάζαμε Πολιτικούς. Πρακτικά αυτό σημαίνει. Δεν χαράσσουν πλέον οι Πολιτικοί πολιτική με βάση τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά με βάση την σχέση αγορά – ζήτηση. Οι αγορές αποφασίζουν για το τι Πολιτική θα αποφασιστεί. Κι αγορές σημαίνει προϊόν πώλησης – αγοράς. Ό,τι αγοράζεται πουλιέται ή προσφέρεται προς αγοράν. Η ακόμη: επιχειρείται γοητεία (περιλαμβάνεται σε αυτήν την λέξη κι η αποπλάνηση) των αγορών, ο επηρεασμός τους. 

Πρόκειται για μια παγκόσμια σημερινή, νεοκαπιταλιστική αντίληψη (βλέπε παγκοσμιοποίηση) που στόχο έχει κυρίως το κέρδος και την χρηματοπιστωτική κηδεμονία.

Μπροστά σε αυτήν την βιωμένη αποδεδειγμένα κατάσταση η παραδοσιακή πολιτική κι οι Πολιτικοί που χάραζαν στρατηγική κι έπαιρναν αποφάσεις δεν χρειάζονται.

Η νέα πραγματικότητα απαιτεί πολιτικούς στα πλαίσια αυτής της προαναφερθείσας σχέσης: αγοράς – διακυβέρνησης. Που σημαίνει ότι όποιος ελέγχει τις αγορές βάζει και τους “δικούς” του πολιτικούς να διοικήσουν. 

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι από κάποιο ή κάποια κέντρα αγοραστικής δύναμης κι εξουσίας, από κάποια κέντρα που επηρεάζουν, ακούν κι ελέγχουν τις αγορές, παράγεται κι υποδεικνύεται, άμεσα η έμμεσα, πολιτική, η οποία κι εφαρμόζεται υποχρεωτικά (εξ ανάγκης τουλάχιστον λόγω του παγκοσμιοποιημένου συστήματος) στις υφιστάμενες χώρες.  

Η τέτοιου είδους πολιτική, μοιάζει με βιομηχανικό προϊόν που παράγεται π.χ. πρωτογενώς σε μια μεγάλη, ισχυρή βιομηχανική οικονομικά χώρα (π.χ. Γερμανία, Αμερική κλπ) και στην συνέχεια προωθείται με επιτυχημένη επιβολή και οργανωμένη επικοινωνιακά στρατηγική γούστου, στις παγκόσμιες αγορές (π.χ. κοκα κολα, μπλου τζινς, χάμπουργκερ, κατσαρόλες, ψυγεία, καρέκλες κλπ) . Είναι ready made προϊόντα.

Αυτή είναι κι η Πολιτική σήμερα κι οι αποφάσεις της.  Παράγεται στα μεγάλα παγκόσμια κέντρα που ελέγχουν (με εκβιασμό αναγκών μέσω του “νόμιμου” συστήματος οικονομικής οργάνωσης) και προωθείται ως ready made Πολιτική στα υφιστάμενα κράτη. Αυτό συμβαίνει στην οικονομία, στην υγεία, στην Παιδεία, στην αποθέωση του δικαιωματισμού κλπ.

Τι ελπίδες υπάρχουν να αλλάξει η κατάσταση; Με αυτά τα δεδομένα καμμία.Εκτός κι αν υπάρξουν Πολιτικοί που εκπλήξουν και με την λαϊκή στήριξη λειτουργήσουν όπως ο Μαρσελ Ντουσαμπ.

Δηλαδή όπως αυτός μετέτρεψε το ready made αντικείμενο σε Τέχνη, έτσι κι οι Πολιτικοί αυτοί, μπορέσουν να μετατρέψουν την ready made Πολιτική σε Πολιτική Τέχνη, ανατρέποντας την δυσάρεστη κι αντιπολιτιστικά παραγωγική κατάσταση. 

Και γι’αυτο χρειάζονται Πολιτικοί που να συμβαδίζουν με τον λαό, να γνωρίζουν και να υπηρετούν τις ανάγκες του και να μην εκδίδουν στον λαϊκισμό και σε κάθε μορφής δημαγωγία. Π.χ., ένας τέτοιος Ευρωπαίος ήταν ο ντε Γκωλ. Ας το ελπίσουμε να συμβεί. 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου