Ο Δημοσθένης Δαββέτας περιγράφει πως γεννιέται μια αντικοινωνία μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία. Πρόκειται για τη σταδιακή και μεθοδική διείσδυση του πολιτικού Ισλάμ στη Δύση. Ενδεικτική η πρόσφατη διαφήμιση της GAP με ένα κορίτσι καλυμμένο με μαντίλα.
Έγινε πρόσφατα γνωστό ότι η μάρκα ρούχων GAP στο πλαίσιο της νέας της διαφημιστικής καμπάνιας της με αφορμή την καινούργια σχολική περίοδο, διάλεξε την εικόνα μιας κοπελίτσας όχι πάνω από 10 χρόνων καλυμμένης με την ισλαμική μαντίλα. Απευθυνόμενη κυρίως στο Αμερικανικό και Βρετανικό κοινό αυτή η διαφήμιση, δικαιολόγησε την πράξη της ως μάρκετινγκ της διαφορετικότητας. Είναι αποτέλεσμα της πολυπολιτισμικής πολιτικής που θέλει να εφαρμόσει η εταιρία. Μιας πολιτικής που πέρα από τις “καλές” προθέσεις κρύβει και έναν εμπορικό οπορτουνισμό και κυνισμό.
Το πολιτικό Ισλάμ
Όμως πέρα από αυτά, φανερώνει επίσης και την τάση του “θετικού αποκλεισμού”, αλλά και την εισαγωγή πρωτόγνωρων ως τώρα κοινωνικών συμπεριφορών. Υποχώρησε στην ισλαμική προπαγάνδα. Η οποία όχι μόνο κατάφερε να “νομιμοποιήσει” την ισλαμική μαντίλα στις δυτικές κοινωνίες, παρά τις όποιες πάντα αντιδράσεις τις οποιες σβήνει αμέσως ο μηχανισμός του “πολιτικά ορθόν”. Αλλά ακόμη έντυσε ένα μικρό κοριτσάκι αφαιρώντας του το δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει ή όχι να φορέσει την μαντίλα.
Η διαφημιστική καμπάνια της GAP μοιάζει να διαφημίζει την καμπάνια του πολιτικού Ισλάμ. Αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο επιλογής στις γυναίκες. Από την πολύ μικρή ηλικία τους η μαντίλα είναι ιδεολογική υποχρέωση. Υποχρέωση που στις Δυτικές χώρες παίρνει τις διαστάσεις μιας αγωγής αντιδυτικών αξιών. Πρόκειται για μια τυχοδιωκτική υποχώρηση της εταιρίας. Η οποία μπροστά στο χρήμα και στον φόβο υποχωρεί. Δίνει πρόσβαση στο πολιτικό Ισλάμ μέσα από τους δυτικούς κώδικες πολιτισμικών αξιών και την λογική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αντικοινωνία μέσα στην κοινωνία
Ταυτόχρονα δείχνει το πόσο έξυπνα το πολιτικό Ισλάμ κατάφερε να χρησιμοποιήσει το άνοιγμα στο “Άλλο” (ως διαφορετικού και μειονοτικού). Το “άλλο” που τόσο αυτοτιμωρητικά και αυτοκαταστροφικά συχνά χρησιμοποιεί ο Δυτικός πολιτισμός. Στο πλαίσιο μιας αυτοτιμωρητικής ενοχής, η Δυτική κουλτούρα, δείχνει συχνά ανοχή στην όλο και μεγαλύτερη διείσδυση του πολιτικού Ισλάμ στις κοινωνίες της. Στο όνομα έτσι μιας αφηρημένης έννοιας της διεύρυνσης στα πλαίσια της ανθρώπινης ανοχής, δημιουργείται σιγά σιγά μια αντί-κοινωνία μέσα στην ήδη υπάρχουσα κοινωνία.
Η Δυτικών αξιών κοινωνία της υποδοχής απειλείται πια αν δεν προσέξει έγκαιρα. Απειλείται από μια άλλη αντί-δυτική κουλτούρα που όλο και μεγαλώνει. Που όλο και θέλει να επιβάλλει τους δικούς της αξιακούς κανόνες. Χρησιμοποιώντας έξυπνα την ταυτότητα του “θύματος” αυτή η “αντικοινωνία” οδηγεί την ως τώρα γνωστή δυτική κοινωνία σε μια συνολική πολιτισμική αναισθησία. Εκμεταλλεύεται επίσης πονηρά τις ακροδεξιές λαϊκιστικές ακρότητες κάποιων πολιτικών κομμάτων. Βασίζεται στον φόβο που προκαλεί ο ακροδεξιός λαϊκισμός. Επεμβαίνει αργά αλλά σταθερά και μετατρέπει προς όφελος της την ως τώρα θετική διάσταση της νεωτερικής αντίληψης.
Μαντίλα και μπούργκα θεωρούνται φυσιολογικές
Και έχουμε το παράδοξο να θεωρείται η μαντίλα, ή η μπούργκα (σύμβολα μιας παραδοσιακής άκαμπτης θεολογικής συμβολικότητας) φυσιολογικά πλέον στοιχεία σε μια μοντέρνα κοινωνία που η ίδια ως τέτοια, διεκδικούσε τον εκσυγχρονισμό της θρησκείας και των παραδόσεων.
Τι ευτράπελο! Τι αντιφατικό και στείρα παράδοξο! Είναι όμως και επικίνδυνο!
Γιατί αν έμενε μόνο στον θρησκευτικό τομέα της προσωπικής επιλογής μπορεί να γίνει κατανοητό. Δεν γίνεται όμως έτσι. Παίρνει όλο και μεγαλύτερη θέση στην δημόσια ζωή και το δημόσιο χώρο. Έχουμε φτάσει στο σημείο, εμείς οι Δυτικοί, να μην χρησιμοποιούμε τα σύμβολα μας (χριστιανικά, ιστορικά, ανθρωπιστικά κλπ) για να μην θιχτούν οι “πιστοί” του Ισλάμ και εξαγριωθούν. Και ακόμη: η ανεξέλεγκτη δημογραφική έκρηξη και ο μη- έλεγχος στο μεταναστευτικό οδηγεί σε αλλοίωση της ως τώρα έννοιας ενός έθνους και ενός λαού όπως τον είχανε μάθει ιστορικά και πολιτισμικά.
Οι οπαδοί του πολύ-πολιτισμικού φανατισμού συμβάλλουν καθοριστικά στο να φοβίζουν μέσα από μίντια ή πολιτικές αποφάσεις τους λαούς που θέλουν ακόμη και πιστεύουν στην αξία των συνόρων ως στοιχείο της ταυτότητας τους. Ο πολυπολιτισμικός φανατισμός αδρανοποιεί και αναισθητοποιεί τις ενστικτώδεις λαϊκές ταυτοτικές αντιδράσεις.
Βέβαια οι ηγέτες αυτού του φανατισμού έχουν όλα τα οικονομικά μέσα να στείλουν τα παιδιά τους σε καλά σχολεία και να τα προστατέψουν. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί είναι οικονομικά ισχυροί. Και έχουν φτιάξει μια διεθνή ελίτ του χρήματος που εξυπηρετεί στο όνομα των “ωραίων” ιδεών τα δικά τους συμφέροντα.
Η μεταμόρφωση ενός μικρού κοριτσιού σε πολιτικό θεολογικό σύμβολο μέσα σε μια ιστορικά κοσμική δημοκρατική κοινωνία δεν είναι πρόοδος. Είναι ήττα και υποχώρηση. Είναι εμπορικός τυχοδιωκτισμός που απειλεί τις αξίες που ως τώρα δομήθηκε η νεολαία μας, ο πολιτισμός μας και η εθνική μας ταυτότητα. Το επισημαίνω για να μην ξεχνιόμαστε μέσα στο φόβο, στις ενοχές και τον υλικό κυνικό μηδενισμό που κυριαρχεί σήμερα γύρω μας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
