Ο Νίκος Χιδίρογλου μας προτρέπει, με αφορμή και τα τεκταινόμενα στη Λιβύη, να μη χάσουμε τη μεγάλη εικόνα. Κι αυτή είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει για την ελευθερία μας την ώρα που η Δύση παραμερίζει τις αξίες της και εστιάζουμε στη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων.
Τα όσα συμβαίνουν στη Λιβύη, τα οποία για λόγους που άπτονται συστημικών προτεραιοτήτων ο δυτικός Τύπος εν πολλοίς τα «αγνοεί», είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας.
Η ενότητα του ΝΑΤΟ απειλείται ελέω της τουρκικής συμπεριφοράς. Και αυτή τη φορά δεν είναι μια ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας. Και το ΝΑΤΟ, είναι ό,τι έχει και δεν έχει η Γηραιά Ήπειρος όσον αφορά στην άμυνά της. Κακώς μεν, αλλά έτσι είναι.
Τα τεκταινόμενα στη Λιβύη είναι στην «περίμετρο» της Δύσης. Στη χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής ο Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε προ ετών να δώσει την εξουσία σε ριζοσπάστες ισλαμιστές. Η Ευρώπη χειροκροτούσε τότε την εξόντωση του Μουαμάρ Καντάφι, χωρίς όμως να σκέπτεται το μετά. Στο Παρίσι μπορεί πλέον να ανησυχούν, αλλού στη Δύση όμως φαίνεται πως όχι. Γενικότερα, οι πολιτικοί στην Ευρώπη τρέμουν τους σαματάδες. Αλλά, χωρίς ασφάλεια και αποφασιστική παρέμβαση όπου απαιτείται, δεν υπάρχει ευημερία.
Defund the police και μετά τι;
Χαώδης είναι η κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους των αμερικανικών μεγαλουπόλεων. Αυτό, ακολουθεί την υιοθέτηση του αριστερού και προφανώς εξωφρενικού αιτήματος «defund the police» από το Δημοκρατικό Κόμμα. Η εγκληματικότητα στα αμερικανικά αστικά κέντρα έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Αλλά η ελευθεριακή αριστερά (βλ. Δημοκρατικό Κόμμα) δεν δίνει δεκάρα γι’ αυτό.
Άλλωστε, ποτέ δεν ήταν προτεραιότητά της η προστασία της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας. Και φυσικά, η αριστερά κάνει τα πάντα προκειμένου να ρίξει τον Ντόναλντ Τραμπ. Και να εκλέξει τον παραπαίοντα Τζο Μπάιντεν. Και δεν αντιλαμβάνεται το Δημοκρατικό Κόμμα τη ζημιά που προκαλεί στην εικόνα των ΗΠΑ όλο αυτό το χάος.
Όμως, οι ταραχές έπληξαν και την Ευρώπη. Στο Λονδίνο αλλά και σε άλλες βρετανικές πόλεις, επί ημέρες η κατάσταση ήταν έκρυθμη. Προβλήματα παρατηρήθηκαν και στην ηπειρωτική Ευρώπη. Με το Βερολίνο αλλά και άλλες πόλεις να βιώνουν επίσης ταραχές. Η ανεμπόδιστη εξτρεμιστική δράση εδώ της ακροαριστερής οργάνωσης antifa, δεν προμηνύει τίποτα καλό.
Η Δύση έβαλε στην άκρη τις αξίες της
Πάμε όμως πίσω στο δάσος. Το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, από την εποχή των Κλίντον έχει διαβρωθεί από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν έκρυβε τη συμπάθεια του για την ισλαμική οργάνωση. Προσπάθησε μάλιστα, μαζί με την Τουρκία, να τη βοηθήσει – ανεπιτυχώς – να κρατήσει τα ηνία της εξουσίας στην Αίγυπτο. Έθεσε έτσι σε κίνδυνο εκεί την κοινότητα των Κοπτών.
Αλλά, πριν την έλευση του Ντόναλντ Τραμπ και επί δεκαετίες, ουδείς στην εκκοσμικευμένη Δύση ασχολήθηκε με τις διώξεις κατά των χριστιανών. Και αυτό αναδεικνύει το μεγάλο πρόβλημα, που συνδέεται άμεσα και με την άμυνά της…
Η Δύση έχει βάλει στην άκρη τις αξίες της, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης. Προσπαθούν να την επιβάλουν κάποιοι ακριβοπληρωμένοι γραφειοκράτες διεθνών οργανισμών, σε συνεργασία με αριστερούς και νεοφιλελεύθερους πολιτικούς.
Αυτό γίνεται δια της τροτσκιστικής μεθοδολογίας. Της «διαρκούς επανάστασης» δηλαδή, που ροκανίζει το παραδοσιακό αξιακό πλαίσιο των κοινωνιών των εθνικών κρατών. Η απόπειρα «διαγραφής» της ιστορίας και η συνεχής έλευση μεταναστών, καθιστούν ευάλωτες τις χώρες της Δύσης. Θυμηθείτε: οι αμέτρητες και πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στο Παρίσι και αλλού. Τα όσα συνέβησαν διαχρονικά στο Ροτσντέιλ της Βρετανίας και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2016, στην Κολονία. Τα όσα συμβαίνουν εδώ και καιρό στις σουηδικές πόλεις. Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν τους εσωτερικούς – πλέον – κινδύνους για την ασφάλεια των δυτικών κοινωνιών.
Ο Ντόναλντ Τραμπ τήρησε τις υποσχέσεις του
Οι ισλαμιστές παρακολουθούν και συνεχίζουν να στέλνουν κόσμο στη Δύση. Ανάμεσά τους και «βετεράνους» του Ισλαμικού Κράτους. Για αυτούς, όπως και για τους Κινέζους, ο όρος «ελευθερία» δεν σημαίνει τίποτα. Οι Κινέζοι, βλέποντας την αναταραχή στη Δύση, μιλούν πλέον ανοικτά για την ανωτερότητα του δικού τους πολιτικού – ολοκληρωτικού συστήματος.
Το δε ΝΑΤΟ, έχει ξεχαστεί κάπου στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Έχει ακόμα στραμμένη την προσοχή του στη Ρωσία. Και αυτό, παρά και την απειλή που θέτει για το Ισραήλ και τη Δύση το πολύ επικίνδυνο καθεστώς του Ιράν. Μήπως έχουν κάποιοι στις ΗΠΑ βάλει στο μάτι τα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα της Σιβηρίας;
Το σύστημα στη Δύση λοιπόν, αντί να κοιτά τα παραπάνω, τα έχει με τον Ντόναλντ Τραμπ! Τον Πρόεδρο των ΗΠΑ που για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δεν ενέπλεξε τη χώρα του σε πολεμικές περιπέτειες. Τον Πρόεδρο που τήρησε τις υποσχέσεις του για απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τα πεδία των συγκρούσεων. Τον Πρόεδρο που απογείωσε την οικονομία της χώρας του. Τον Πρόεδρο που τήρησε την υπόσχεσή του για την κατασκευή τείχους στο νότιο σύνορο των ΗΠΑ.
Χαλάει την πιάτσα ο Τραμπ. Θεωρείται ύβρις από την αμερικανική ελίτ το ότι τήρησε τις υποσχέσεις του. Εξ ου και το ότι η εκλογή του αποκλήθηκε από τον συστημικό Τύπο «disruption» (διακοπή, αναστάτωση). Είχαν συνηθίσει αλλιώς κάποιοι στις ΗΠΑ. Με προέδρους – ανδρείκελα ενός ενισχυμένου όσο και ανεξέλεγκτου μηχανισμού ασφάλειας.
Κινδυνεύει η ελευθερία μας
Η Κίνα κινείται επιθετικά. Μπήκε στη λογική ένοπλων συγκρούσεων με τους Ινδούς. Τα έβαλε με τους Αυστραλούς. Έχει διαχρονικά μέτωπα με το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες. Και δεν σέβεται τις συμφωνίες με τους Βρετανούς και με τη διεθνή κοινότητα (βλ. Χονγκ Κονγκ).
Παράλληλα, το Πεκίνο δεν κρύβει την αυτοπεποίθησή του και τη διάθεσή του για παγκόσμια επιβολή. Το έχει ήδη καταφέρει στην Ανατολική Αφρική. Η Ταϊβάν κινδυνεύει. Και στη Δύση, η καθεστηκυία τάξη ασχολείται με θέματα «δικαιωματισμού». Όπως επιτάσσουν οι θιασώτες του πολιτισμικού μαρξισμού.
Ας πει κάποιος στις πολιτικές «ελίτ» της Δύσης ότι κινδυνεύει η ελευθερία μας. Ας διαβάσουν στη Δύση, στα κέντρα λήψης αποφάσεων, τα βιβλία της αείμνηστης Ιταλίδας δημοσιογράφου Οριάνα Φαλάτσι. Όσο είναι καιρός.