του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΥΓΕΡΑΚΗ
Να θυμηθούμε ξανά το θέμα του debate για να κατανοήσουμε πόσο σικέ είναι το «παιχνίδι…» Αυτές τις τελευταίες στιγμές πριν την κάλπη, η ανάγκη ξεσκεπάσματος της κομματoκρατίας γίνεται ακόμη πιο επιτακτική, ειδικά όσο αυξάνεται η κινδυνολογία και ο εκβιασμός προς τους ψηφοφόρους.
Έτσι κι αλλιώς το εκλογικό σώμα έχει υποστεί βιασμό κατ εξακολούθηση από τους κυβερνώντες για πολλά, πολλά χρόνια. Σε σημείο ανοσίας; Πως θα εκφραστούν οι κακοποιημένοι; Θα το δούμε. Πάντως, με την ακύρωση του debate, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ “έκλεισαν” το τάβλι κραυγάζοντας για ακόμη μια φορά. Έστησαν ένα καβγά προκειμένου να χαλάσουν το “παιχνίδι” για όλους…
Με την ακύρωση του debate Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς βγήκαν από τη δύσκολη θέση να έρθουν ενώπιος ενωπίω με τους άλλους αρχηγούς. Με πλάγιο τρόπο αποφεύγουν ευθείες επικρίσεις. Δε θα χρειαστεί να «απολογηθούν» σε κανένα. Άγνωστη λέξη βέβαια γι αυτούς. Έτσι κι αλλιώς δεν το κάνουν, αν και μετά τις εκλογές δεν θα αποφύγουν απολογίες προς το εσωτερικό τους. Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ. Κοινώς οι δυο αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης φυγομάχησαν!
Με την ακύρωση του debate Βενιζέλος και Σαμαράς επωφελούνται όμως και για ένα επιπλέον λόγο. Δεν δίνουν την ευκαιρία κυρίως στους άλλους αρχηγούς να «αποσαφηνίσουν» τις θέσεις τους σε μια σειρά κομβικών ερωτημάτων και διλημμάτων αυτής της προεκλογικής περιόδου – που δείχνουν να «βλάπτουν» τα δικά τους κόμματα. Κοινώς, απαγορεύουν στους πολίτες να ακούσουν…
Ποιον ωφέλησε τελικά η ακύρωση του debate;
Σίγουρα όχι τη Δημοκρατία, σίγουρα όχι τον κόσμο που προσπαθεί και θέλει να μάθει κάποιες έστω αλήθειες για το ποιος ευθύνεται για την σημερινή κατάντια της Ελλάδας. Με πρώτη ματιά ίσως να και τα κόμματα που αυτή τη στιγμή συγκυβερνούν(μαζί με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν) να μην ωφελούνται από την ακύρωση του debate, «αφήνοντας» το παιχνίδι των εκλογών στο …απρόβλεπτο. Εκτός κι αν κατά βάθος αυτό επιθυμούν. Αν το πολιτικό αισθητήριο της επιβίωσης λειτουργεί ανασταλτικά. Διότι, τόσο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όσο και ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζουν το βάρος που θα σηκώσουν και ψάχνουν να το μοιραστούν με άλλους. Μπορεί να μοιάζει λογικό αυτό, εντός του μορφώματος της Δημοκρατίας που βιώνουμε. Και σ αυτήν την δύσκολη συγκυρία θέλουν κι άλλους να βάλουν πλάτη.
Τυχαία λοιπόν μπήκαν …φίλιες δυνάμεις στο παιχνίδι; Τυχαία μπήκε στο παιχνίδι ο Γιώργος Προβόπουλος; Τυχαία αναστήθηκε ο Κώστας Καραμανλής και μετά από δυο χρόνια σιωπής μίλησε – ή ακριβέστερα του επιτράπηκε ή του επιβλήθηκε να μιλήσει…
Το παιχνίδι είναι σικέ, και παίζεται με κανόνες συμμορίας, αυτό είναι γεγονός. Άλλη μια έκφανσή του μπροστά στα μάτια μας…
Όπως και να χει το παιχνίδι εξελίσσεται σε δυο επίπεδα. Σε ένα επίπεδο ανακατανομής της εξουσίας μεταξύ των “αστικών θεσμών”. Και σε ένα δεύτερο επίπεδο ανακατανομής της πίτας μεταξύ των “αστικών θεσμών” και των πραγματικά παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων της χώρας που πασχίζουν – κι εδώ που τα λέμε πρέπει – να αποκτήσουν φωνή.
Οι υγιείς δυνάμεις της …δημιουργίας ξανά στον τόπο μας, βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν το μερίδιο της πίτας που τους αναλογεί.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ γίνεται φωνή των δυνάμεων αυτών. Αποκαλύπτει το κλειστό και στενό παιχνίδι των αστικών κομμάτων και ενός μηχανισμού εξουσίας που χωρίζει τους Έλληνες ανάμεσα στους “εκλεκτούς” των κομμάτων και στους υπόλοιπους που καθημερινά δίνουν τη μάχη της επιβίωσης, της προκοπής, της δημιουργίας. Διεκδικεί καθαρούς και σταθερούς κανόνες ενός ανανεωμένου παιχνιδιού στο οποίο θα συμμετέχουν ως ισότιμα όλοι οι δημιουργικοί Έλληνες.
Οι άνθρωποι της πραγματικής οικονομίας, της επιστήμης και του μόχθου. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι ακαδημαϊκοί, οι δάσκαλοι, οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες που ποτέ δεν στηρίχθηκαν σε κρατικά δεκανίκια, τα στελέχη επιχειρήσεων, οι καλλιτέχνες, οι αγρότες οι επιστήμονες και οι άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι που διαχωρίζουν την θέση τους από τους αργόμισθους και οραματίζονται ένα κράτος δικαιοσύνης, αξιοκρατίας και προόδου. Οι άνθρωποι αυτοί που σκέπτονται και ζουν με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσο φαίνεται. Σ αυτούς θα στηριχθεί η αυριανή Ελλάδα. Στους αποφασισμένους και λογικούς. Που θα δημιουργήσουν το περιβάλλον όπου το αυτονόητο δεν θα αποτελεί είδηση.