FOREIGN PRESSΔεν πρόκειται για σκηνή από ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά για το ερευνητικό πρότζεκτ μιας ομάδας ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, στο Σιάτλ. Ο διαπρεπής ειδικός στη βιονανοτεχνολογία Babak Α. Parviz και η ομάδα του εργάζονται πυρετωδώς προκειμένου να δημιουργήσουν τη νέα γενιά φακών επαφής που θα δίνουν τη δυνατότητα σε όσους τους φορούν να βλέπουν τον πραγματικό κόσμο μέσα από μια νέα διάσταση, αυτήν της επαυξημένης πραγματικότητας.
Η επαυξημένη ή ενισχυμένη πραγματικότητα (augmented reality) είναι μια μετεξέλιξη της εικονικής πραγματικότητας (virtual reality), που συνδυάζει πραγματικά με εικονικά στοιχεία. Ο χρήστης διατηρεί την οπτική επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, δηλαδή μπορεί να βλέπει τον πραγματικό χώρο γύρω του, αλλά μπορεί να βλέπει συγχρόνως να προβάλλονται μπροστά στο οπτικό πεδίο του τρισδιάστατα γραφικά τα οποία τον βοηθούν να φέρει σε πέρας κάποια ιδιαίτερα δύσκολη λειτουργία, εργαζόμενος πάντα στο πραγματικό περιβάλλον.
Μια ανάλογη τεχνική εφαρμόζεται ήδη σε πολλούς τομείς, από την ψυχαγωγία (μια δημοφιλής εφαρμογή της στην τηλεόραση είναι τα τρέιλερ που «τρέχουν» στο κάτω μέρος της οθόνης κατά τη διάρκεια προβολής ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, δίνοντας πληροφορίες και τρισδιάστατο οπτικό υλικό σχετικά με την εξέλιξη άλλων αγώνων), έως την εκπαίδευση (ξενάγηση σε μουσεία και εκθεσιακούς χώρους, διδασκαλία) αλλά και τη μικροχειρουργική.
Στην εκτενή έκθεση που ανήρτησε στο «ΙΕΕΕ Spectrum», την online επιθεώρηση του ΙΕΕΕ, ενός από τους μεγαλύτερους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς προώθησης της έρευνας σε τομείς προηγμένης τεχνολογίας, ο Parviz περιγράφει λεπτομερώς την πρόοδο που έχει σημειωθεί μέχρι σήμερα στην κατασκευή και τον πειραματικό έλεγχο της νέας γενιάς φακών επαφής, τα προβλήματα που πρέπει ακόμη να επιλυθούν αλλά και τις τεράστιες προοπτικές που διανοίγονται στη χρήση τους, κυρίως στον τομέα της ιατρικής διαγνωστικής.
Στον συγκεκριμένο μάλιστα τομέα, η χρήση τους θα μπορούσε ακόμη και να αντικαταστήσει παραδοσιακές διαγνωστικές μεθόδους, όπως η εξέταση αίματος. Οπως εξηγεί ο Parviz, πολλοί από τους βιολογικούς δείκτες που μετρώνται με την απλή εξέταση αίματος απαντώνται και στα κύτταρα που υπάρχουν στην επιφάνεια του ματιού. Ετσι, ένας φακός επαφής εξοπλισμένος με τους κατάλληλους βιοαισθητήρες θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί από διαβητικούς για τη συνεχή παρακολούθηση και καταγραφή του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα, καταργώντας έτσι το τρύπημα του δακτύλου. Προσθέτοντας και ένα ασύρματο σύστημα μετάδοσης δεδομένων, ο φακός θα μπορούσε να παρέχει άμεση πληροφόρηση σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς να χρειάζονται επώδυνες και χρονοβόρες διαδικασίες και μειώνοντας αισθητά τον κίνδυνο των σφαλμάτων.
Το πολλά υποσχόμενο αυτό ερευνητικό εγχείρημα βρίσκεται βέβαια ακόμη σε πρώιμο πειραματικό στάδιο, αφού για την ώρα έχει δοκιμαστεί με επιτυχία μόνο σε κουνέλια, στα οποία και φόρεσαν τους φακούς για 20 λεπτά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
