Είναι σαν να “βάζεις το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα”. Να ανατίθεται δηλαδή η προστασία του δάσους και του φυσικού μας πλούτου, σε αυτούς που έχουν συμφέρον απ’ την καταστροφή του. Όσο μεγαλύτερη η καταστροφή, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη σε “εξοπλισμό” και σε νέες (ρουσφετολογικές) προσλήψεις…
Κάθε καλοκαίρι η ίδια αγωνία. Κάθε φορά που το θερμόμετρο ανεβαίνει, ο ίδιος φόβος.
Ποιος έχει τώρα να καεί; Αδιάφορο αν θα είναι κάποιος κυβερνητικός αρμόδιος αυτοί δεν καίγονται σχεδόν ποτέ, αφού πάντα κάποιος άλλος φταίει… ακόμα κι ο “στρατηγός άνεμος”… Σημασία για όλους εμάς που ζούμε και αναπνέουμε σε αυτό τον τόπο είναι να μην καεί άλλο ένα πευκοδάσος. Να μην υπάρξει άλλο ένα κτύπημα στο φυσικό πλούτο της χώρας. Να μην υπάρξει και υπάρξει έλλειψη οξυγόνου!
Αυτό το Σαββατοκύριακο θεωρείται επικίνδυνο. Οι μετεωρολόγοι είχαν κάνει έγκαιρα τις προβλέψεις τους. Έγκαιρα και οι αρμόδιοι άρχισαν συσκέψεις και παρασυσκέψεις για να αποτρέψουν τον κίνδυνο. Ο μεγαλύτερος είναι να μην χρειαστεί να διακόψουν την πρωθυπουργική αναψυχή. Ηλιοκαμένος εμφανίστηκε στην προεδρική δεξίωση για τα τριανταπεντάχρονα της Δημοκρατίας μας ο πρωθυπουργός. Γιατί να τρέχει και να “καίγεται” στις φλόγες και στο πολιτικό κόστος.
Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης έχει αναλάβει δράση. Τρία σήματα έχει πάνω απ’ το γραφείο του, της ΕΛ.ΑΣ., της Πυροσβεστικής και της Αγροφυλακής για να υπενθυμίζει σε κάθε κακόπιστο ποιος είναι το αφεντικό. Και σαν αφεντικό ο λόγος του είναι τύπου “my way or highway”. Έτσι, και θεωρεί πως ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των “ακραίων καιρικών φαινομένων” είναι η ρίψη μεγάλων ποσοτήτων νερού (όσων διατίθενται την προκειμένη στιγμή) στην εστία της φωτιάς. Και μετά βλέπουμε. Στο “δόγμα Μαρκογιαννάκη” ουδείς τόλμησε να φέρει αντίρρηση. Ούτε βεβαίως ζήτησε πιστοποιητικά ειδικών γνώσεων. Ως πολιτικός προϊστάμενος ο Μαρκογιαννάκης έχει καλύτερη γνώση από τους ειδικούς και βεβαίως πάντα δίκιο…
Οι υπόλοιποι απλώς θα αναλάβουν να εκτελέσουν το δικό του σχέδιο. Κάθε άλλη προσέγγιση είναι περιττή. Άλλωστε, το δικό του κεφάλι θα κινδυνέψει στην περίπτωση που ο Πρωθυπουργός αναγκαστεί εκτάκτως να διακόψει την ηλιοθεραπεία του…
Όμως, όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα (ακόμα στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι) που θα ονομάζονταν Ελλάδα. Διότι μόνο σε αυτή την τριτοκοσμική πλευρά της Ευρώπης συμβαίνει κάθετι παράλογο ή πέραν της κοινής λογικής.
Φτάσαμε να έχει καεί και καταστραφεί η μισή Ελλάδα και βάλε κι ακόμα θεωρούμε πως τις φωτιές τις σβήνει η Πυροσβεστική, τα καναντέρ και τα ελικόπτερα. Και να πιστεύουμε ότι ο τρόπος για να γλιτώσουμε ό,τι έχει απομείνει είναι ακόμα περισσότεροι (ανεκπαίδευτοι κι ανενεργοί για τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου) πυροσβέστες, ακόμα μεγαλύτερες δαπάνες σε επίγεια και εναέρια μέσα. Ακόμα περισσότερες προμήθειες και μίζες στους αρμοδίους.
Είναι σαν να “βάζεις το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα”. Να ανατίθεται δηλαδή η προστασία του δάσους και του φυσικού μας πλούτου, σε αυτούς που έχουν συμφέρον απ’ την καταστροφή του. Όσο μεγαλύτερη η καταστροφή, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη σε “εξοπλισμό” και σε νέες (ρουσφετολογικές) προσλήψεις…
Χιλιοπαιγμένο το έργο κι ακόμα να το εμπεδώσουμε. Ακόμα να καταλάβουμε ότι η προστασία του δάσους γίνεται απ’ αυτούς που το αγαπούν. Απ’ όλους εμάς τους υπόλοιπους, “ανυποψίαστους”, “αφελείς”, “ρομαντικούς”, “απαθείς” (εν τέλει) παρατηρητές του “μαύρου θεάματος” που διαδραματίζεται κάθε τέτοια περίοδο στις τηλεοπτικές μας οθόνες.
Κι όμως αν (μας) δινόταν η δυνατότητα να αναλάβουμε να διαφυλάξουμε το περιβάλλον μας, όπως μας έχει απομείνει να φυλάμε το σπίτι μας, ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Αλλού, η συνταγή είναι επιτυχημένη, σχεδόν η μοναδική: Άμεση εμπλοκή και δράση όσων έχουν άμεσο όφελος από τη συντήρηση και διαφύλαξη του φυσικού μας πλούτου. Όσο όλοι αυτοί κρατιούνται μακριά από τα δάση (στο όνομα μιας δήθεν προστασίας τους) τόσο αυτά θα παραμένουν εκτεθειμένα και ανυπεράσπιστα, στις βουλές του “στρατηγού άνεμου”, των “ασύμμετρων απειλών” και των πάσης φύσεως μιζαδόρων και καταπατητών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
