Η ελληνική δημόσια υγεία για πολλά συνεχόμενα έτη ήταν ένας από τους πιο προβληματικούς τομείς του ελληνικού κράτους. Η παροχή υψηλού επιπέδου υγειονομικής φροντίδας, χωρίς ωστόσο ανεξέλεγκτες δαπάνες, μπορεί να ήταν το λογικό και προφανές για τις υπόλοιπες αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες αλλά όχι για την Ελλάδα.
Συνεπώς, ο εξορθολογισμός και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις –εν μέσω οικονομικής κρίσης- ήταν μονόδρομος. Έπρεπε να ανταποκριθούμε άμεσα, δραστικά και συγκεκριμένα. Να κάνουμε κινήσεις που ήταν αδιανόητο να γίνουν στο παρελθόν κυρίως λόγω πολιτικού κόστους.
Ο σχεδιασμός της στρατηγικής μας έχει πολλαπλούς στόχους. Στόχοι οι οποίοι αποσκοπούν στην ορθή διαχείριση των οικονομικών πόρων της δημόσιας υγείας, στην ευκολότερη πρόσβαση του πολίτη στην περίθαλψη και σε υψηλότερα πρότυπα ποιότητας στις υπηρεσίες υγείας.
Χαρακτηριστικά, μπορούμε σήμερα να μιλάμε για την πρωτοφανή μείωση στη φαρμακευτική δαπάνη, που το 2009 ανερχόταν σε 5,6 δις, ενώ μέχρι και τα πρώτα δημοσιευμένα στοιχεία του 2014 έχει μειωθεί σε περίπου 2 δις ευρώ.
Δεύτερο παράδειγμα αποτελεί ο αναπροσανατολισμός των μικρών νοσοκομείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και η μετατροπή τους είτε σε Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου είτε σε Χρόνιων Παθήσεων. Μια μεταρρύθμιση που επιτεύχθηκε χωρίς να μειωθούν στο ελάχιστο οι υπηρεσίες υγείας και χωρίς να υπάρξει ουδεμία απόλυση εργαζομένων. Μια μεταρρύθμιση η οποία συνέβαλλε στη μείωση προσέλευσης στα επείγοντα, στην αύξηση των κλινών των μεγάλων νοσοκομείων, στο άνοιγμα περισσότερων χειρουργικών κλινών και κλινών εφημερίας.
Θα ήθελα εδώ να προσθέσω ότι η επιτυχία της κινητικότητας έχει ήδη αποτυπωθεί και στην ορθή διαχείριση του προσωπικού με την οποία καταφέραμε να αυξήσουμε τις ενεργές κλινικές των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, από 436 πέρυσι τον Δεκέμβριο, σε 540 σήμερα. Σημειώνω ότι το ανώτατο όριο που είχαμε ποτέ ήταν 515 και το είχαμε πετύχει κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.
[quote text_size=”small”]
Το Υπουργείο Υγείας κλήθηκε, επίσης, να αντιμετωπίσει άμεσα το διαχρονικό πρόβλημα του ελλείμματος του ΕΟΠΥΥ. Να επιταχυνθεί η αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Οργανισμού και να μην επαναληφθούν οι γνωστές καταστροφικές υπερβάσεις του παρελθόντος. Προς αυτή την κατεύθυνση ήδη αποδόθηκαν πάνω από 1,1 δις ευρώ στους πιστωτές του Οργανισμού, δηλαδή το 80,8% από τη ληφθείσα χρηματοδότηση για ληξιπρόθεσμες οφειλές, η οποία ανέρχεται σε περίπου 1,4 δις.
[/quote]
Ένας άλλος τομέας ζωτικής σημασίας, είναι η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Μετά την υποβολή προτάσεων από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και την ολοκλήρωση του διαλόγου, ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο, με βάση το οποίο ο ΕΟΠΥΥ πλέον γίνεται αποκλειστικά αγοραστής υπηρεσιών υγείας. Παράλληλα τα Πολυιατρεία του πρώην ΙΚΑ, νυν ΕΟΠΥΥ, μεταφέρονται διοικητικά στο ΕΣΥ, αναβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας, ενώ ιδρύεται και στην Ελλάδα ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού.
Γνώμονάς μας κατά τη διάρκεια τόσο του σχεδιασμού όσο και της εφαρμογής της στρατηγικής της ελληνικής δημόσιας υγείας, είναι ο διάλογος. Με συνεχόμενες διαβουλεύσεις με όλους στο χώρο της υγείας, κινούμαστε με ειλικρίνεια στις προθέσεις και διαφάνεια στις θέσεις μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση με τις τιμές των φαρμάκων, όταν ζήτησα να ενημερώσω προσωπικά τον κύριο Τσίπρα, προκειμένου να αποφύγει ένα πολιτικό σφάλμα, καταψηφίζοντας τις μειώσεις τους. Μια προσπάθεια που τελικά “έπεσε” στο κενό.
Η κάλπη του 2012, έστειλε ξεκάθαρα το μήνυμα ότι ο ελληνικός Λαός μας έδωσε μία και μόνο εντολή. Να δουλέψουμε σκληρά. Αυτό για εμάς ήταν το στοίχημα μας. Στοίχημα όχι προσωπικό αλλά εθνικό. Η χώρα μας το 2013 απέδειξε ότι θέλει και μπορεί να κερδίσει. Σήμερα, το 2014, η Ελλάδα επί της ευρωπαϊκής της Προεδρίας, θα αποδείξει ότι από «χώρα παράδειγμα προς αποφυγήν», όπως είχε χαρακτηριστεί, θα μετατραπεί σε «χώρα- πρότυπο» για την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Μια χώρα με σταθερή πολιτική ανάκαμψης και αξιοπιστία. Μία χώρα που ο μοναδικός της στόχος είναι να κερδίσει το μέλλον που της αξίζει. Και αυτό το πέτυχε με διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με τις οποίες τέθηκαν τα θεμέλια ανάκαμψης και προόδου. Αυτός άλλωστε είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στην έξοδο από τη σημερινή κρίση.
Με δεδομένο το πρωτογενές πλεόνασμα, ο ελληνικός Λαός απέδειξε για άλλη μια φορά το γιγάντιο σθένος του. Ένας λαός που -παρά τις αντιξοότητες- έθεσε τις βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Ένας λαός που στήνει την Ελλάδα ξανά στα πόδια της. Έχω τη βεβαιότητα ότι η φετινή χρονιά θα δικαιώσει τις προσπάθειες των Ελλήνων και θα τους αποδώσει τα ανάλογα οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα.