Η βλεφαροπλαστική και η ρινοπλαστική για λόγους αισθητικής ή υγείας (για παράδειγμα, δυσκολίες στην αναπνοή) αποτελούν, παρά τα οικονομικά προβλήματα, προνόμιο της εποχής μας.
Η ρινοπλαστική, το λίφτινγκ, η βλεφαροπλαστική θα μπορούσαν να απασχολήσουν και κάποιους διαβητικούς;
Πόσο επικίνδυνο θα ήταν να επιχειρήσουν να λεπτύνουν ή να δώσουν τις σωστές αναλογίες στη μύτη τους, να λειάνουν μια ουλή στο πρόσωπο ή να αφαιρέσουν κάποιες ελιές;
Τελικά, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα χειρουργεία και τις μικροεπεμβάσεις;
Η αλήθεια είναι πως, πριν απαντήσουμε στις ερωτήσεις, θα πρέπει να επισημάνουμε πως όλοι οι άνθρωποι άρα και οι διαβητικοί μπορούν να έχουν μια φυσιολογική ζωή, χωρίς στερήσεις. Αρκεί οι απαιτήσεις που έχουν να μην είναι υπερβολικές και να μην ξεπερνούν τα όριά τους.
Να ξεκαθαρίσουμε όμως, πως αν είναι αναγκαίο ο διαβητικός να κάνει μια επέμβαση, θα πρέπει να την κάνει. Αρκεί, φυσικά, ο ειδικός στον οποίο θα απευθυνθεί να μπορεί, με βάση την κλινική εικόνα του και το στάδιο εξέλιξης της νόσου του, να γνωρίζει τον τρόπο αλλά και τι πρέπει να προσέξει ιδιαιτέρως. Για παράδειγμα, σε έναν βαρύ διαβητικό δεν θα λέγαμε ποτέ να επιχειρήσει face lifting, κατά το οποίο έχουμε εκτεταμένες αποκολλήσεις ιστών.
Μικροεπεμβάσεις για αισθητικούς λόγους
Το δεύτερο σημείο αφορά στη δυνατότητα του διαβητικού να κάνει χωρίς κανέναν ενδοιασμό μικροεπεμβάσεις ακόμη και για αισθητικούς λόγους. Το σάκχαρο δεν είναι αποτρεπτικό. Απλά, θέλει προεργασία και ρύθμιση.
Στις μικροεπεμβάσεις θα πρέπει να προσθέσουμε τη ρινοπλαστική και τη βλεφαροπλαστική, που κι αυτές όμως θα γίνουν παίρνοντας ως δεδομένο τις ιδιαιτερότητες ενός διαβητικού.
Στο αίμα του τελευταίου παρατηρείται αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, κυρίως εξαιτίας της μειωμένης έκκρισης ινσουλίνης.
Επομένως, επειδή το στρες που προηγείται του χειρουργείου ανεβάζει το σάκχαρο -στα μεγάλα χειρουργεία είναι μεγαλύτερο το στρες και θέλει προσοχή- αυτό θα πρέπει να ρυθμιστεί πριν την επέμβαση.
Οι διαβητικοί είναι κακοί ασθενείς. Έχουν κακή επούλωση και μπορεί να ανεβάσουν σάκχαρο και μετά το χειρουργείο, γεγονός που αποτελεί αληθινό πρόβλημα.
Θα πρέπει, λοιπόν, να υπάρχει ειδική φροντίδα πριν το χειρουργείο και ρύθμιση του σακχάρου, ώστε να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη.
Ακόμη, στη διάρκεια του χειρουργείου θα πρέπει να μετρηθεί το ζάχαρο, με τη φροντίδα του αναισθησιολόγου, ώστε με τον κατάλληλο ορό να χορηγηθεί αν χρειαστεί ινσουλίνη.
Μετά την επέμβαση είναι σημαντικό να κλείσουν οι πληγές, να μην έχουμε μετα-εγχειρητικές επιπλοκές που είναι αυξημένες στους διαβητικούς -μπορούν να έχουν αιμορραγίες και αιματώματα- γι’ αυτό παίρνουμε τα μέτρα μας. Μετράμε το σάκχαρο τρεις φορές την ημέρα και πριν και μετά το φαγητό πολλές φορές κι αν κρίνουμε πως είναι απαραίτητο χορηγούμε στον ασθενή επιπλέον ινσουλίνη.
Αν λόγω χρόνιας πορείας του σακχαρώδη διαβήτη ο διαβητικός αντιμετωπίζει σειρά σοβαρών επιπλοκών, όπως καρδιαγγειακή νόσο, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, βλάβες του αμφιβληστροειδούς κ.λπ., είναι προφανές που δεν συνιστάται «μεγάλο» χειρουργείο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
