Λέγεται πως ο άνθρωπος έχει την ιδιότητα της προσαρμογής σε διαφορετικές κλιματολογικές και όχι μόνο… συνθήκες. Αυτό άλλωστε είναι και το χαρακτηριστικό που τον καθιστά ανθεκτικό έναντι των άλλων ειδών – τα οποία συνήθως καταστρέφει…
Λέγεται επίσης πως ο άνθρωπος έχει μια τάση μιμητισμού. Είναι το χαρακτηριστικό του ανθρώπου που κάνει τους διαφημιστές ευτυχείς. Η ικανότητα τους έγκειται στο να δημιουργούν μόδα. Έτσι μπορούν και προωθούν προϊόντα.
Λέγεται πως αν η τάση αυτή εξέλειπε οι διαφημιστές δεν θα είχαν δουλειά. Από τη στιγμή που δεν θα μπορούσαν να πουλήσουν μαζικά προϊόντα θα πήγαιναν σπίτι τους. Μια τέτοια προοπτική θα σήμαινε ραγδαία πτώση της παραγωγής. Όσο οι διαφημιστές κάνουν καλά τη δουλειά, τόσο η βιομηχανία – η κάθε είδους βιομηχανία – δουλεύει, παράγοντας προϊόντα που καταναλώνονται.
Λέγεται πως η κατανάλωση είναι εκείνη που κινεί την παγκόσμια οικονομία. Οι διαφημιστές φρόντισαν να δημιουργήσουν το καταναλωτικό πρότυπο. “Καταναλώνω άρα υπάρχω” ήταν το δόγμα που επικράτησε τα προηγούμενα χρόνια της ευημερίας.
Λέγεται πως το παραπάνω δόγμα δημιούργησε τις κοινωνικές στρεβλώσεις που παρουσιάζονται σήμερα. Επί της ουσίας ενεργοποίησε το συναίσθημα της απληστίας – επίσης χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Η δυνατότητα κατανάλωσης έγινε συνώνυμο της κοινωνικής αποδοχής και ένδειξη ισχύος.
Λέγεται πως αν επιχειρούνταν να αλλάξει η παραπάνω σχέση θα επέρχονται μια ισορροπία. Στην εποχή της κρίσης η ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται οδηγεί στην αλλαγή του δόγματος: “Δεν καταναλώνω, άρα υπάρχω”. Πρόκειται για τη νέα μόδα που γεννούν οι συνθήκες κρίσης και λιτότητας. Η ικανότητα του ανθρώπου να απαλλαγεί από το άγχος της συγκέντρωσης καταναλωτικών αγαθών – με το όποιο κόστος – μεταφράζεται σε ελευθερία.
Λέγεται πως η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Κάποιοι τολμούν να αμφισβητήσουν το καταναλωτικό πρότυπο. Να καταστήσουν συνώνυμα κοινωνικής αποδοχής και ένδειξη ισχύος την ικανότητα να ζουν με λίγα και απαραίτητα απαλλαγμένοι από τα δεσμά των περιττών καταναλωτικών αγαθών.
Λέγεται πως η “γενιά μηδέν” γεννιέται μέσα απ’ τις στάχτες που αφήνει πίσω της η οικονομική κρίση. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε ένα μοντέλο ζωής που τον θέλει σε διαρκή κίνηση και αναζήτηση κουβαλώντας τη ζωή του (βλ.τα υπάρχοντά του) σε μια τσάντα. Τόσο απλά.
Ακούγεται σαν ψέμα. Κι όμως η νέα τάση είναι εδώ. Το ερώτημα τίθεται στη βάση των επιπτώσεων. Μια δυτική κοινωνία που θα κάνει μόδα το “λίγο” πως θα στηρίξει την παραγωγή της βάση όταν η κινητήριος δύναμη που την κινεί, η κατανάλωση, εκλείψει;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
