του ΝΙΚΟΛΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ
Σε συνέντευξή του την Πρωτοχρονιά, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσής αποκάλυψε τα νέα σχέδια της κυβέρνησης για την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στην χώρα, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την κεντρική πύλη εισόδου στην Ελλάδα, τον Έβρο.
Ο Υπουργός αποκάλυψε λοιπόν στο Πρακτορείο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι εξετάζεται η δημιουργία ενός «φράχτη για την αποτροπή των παράνομων μεταναστών». Προτού προχωρήσουμε στην επί της ουσίας ανάλυση της ιδέας, θα ήταν χρήσιμο να επισημανθεί η μεταστροφή στην πολιτική του Υπουργείου σε σχέση με το μεταναστευτικό. Αφήνοντας εκτός ατζέντας τα «κέντρα διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών και τις δομές φιλοξενίας» που ευαγγελιζόταν η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου, ο νέος Υπουργός στρέφεται σε μέτρα φυσικής αποτροπής πιθανότατα διότι «λεφτά δεν υπάρχουν».
Επί της ουσίας του θέματος, η πολιτική της δημιουργίας αποτρεπτικών εμποδίων στην διέλευση ατόμων από συνοριακές ζώνες δεν είναι καινούρια ιδέα. Το πιο «διάσημο τείχος» αποτροπής διέλευσης μεταναστών είναι εκείνο που χωρίζει τμήμα των συνόρων των ΗΠΑ με το Μεξικό. Αντίστοιχα «οχυρωματικά» έργα βρίσκει κανείς και στις Ισπανικές πόλεις της Κειτά και της Μελίλα στο Μαρόκο. Τείχη ασφαλείας υφίστανται επίσης στα σύνορα του Ισραήλ με την Δυτική Όχθη καθώς και στα σύνορα ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Λωρίδα της Γάζα.
Η αποτελεσματικότητα της πρακτικής εγείρει εντούτοις σοβαρότατες αμφιβολίες. Η δημιουργία τέτοιων εμποδίων ενδεχομένως να δυσκολεύει την πρόσβαση μεταναστών από ένα συγκεκριμένο σημείο δεν μειώνει όμως τον αριθμό των ατόμων που επιχειρούν να διασχίσουν τα σύνορα. Μπορεί να αυξάνεται η δυσκολία και το κόστος στην παράνομη διακίνηση ανθρώπων αλλά σε καμία περίπτωση δεν φράσσονται οι μεταναστευτικοί δρόμοι από τα εμπόδια αυτά.
Στην περίπτωση του Έβρου η δημιουργία ενός τέτοιου φράχτη δεν είναι κατά την άποψή μας τίποτα άλλο από πολιτικός συμβολισμός. Με δεδομένο ότι είναι αδύνατον να περιφράξεις ολόκληρο το ποτάμι, θα ήταν αφέλεια να θεωρήσει κανείς ότι τα 12,5 χιλιόμετρα φράχτη που σχεδιάζει το Υπουργείο θα σταματήσει την διέλευση των περίπου 30000 ανθρώπων που για να φτάσουν ως εκεί διέσχισαν δύο Ηπείρους και πάνω από πέντε κράτη. Το μόνο που θα επιτύχει η ηγεσία του Υπουργείου είναι να καταδικάσει σε πνιγμό ακόμα περισσότερους ανθρώπους και μάλιστα τους πιο αδύναμους (γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους). Είναι λοιπόν βέβαιο ότι η δήλωση του Υπουργού (που άλλοτε κυμάτιζε την παντιέρα της κοινωνικής δικαιοσύνης εναντίον του μνημονίου) δεν είναι παρά μια πολιτική κορώνα για να χαϊδέψει τα αυτιά εσωτερικών και ευρωπαϊκών συντηρητικών κύκλων, που στοχοποιούν για ίδιον πολιτικό όφελος την μετανάστευση ως τον πρώτο κίνδυνο για τα «πλούσια ευρωπαϊκά έθνη».
Το ανθρωπιστικό πρόβλημα εντούτοις στον Έβρο είναι ιδιαίτερα οξύ. Πρόσφατες ανεξάρτητες εμπειρογνωμοσύνες στην μεγαλύτερη φυλακή μεταναστών στην περιοχή της Ορεστιάδας κατέγραψαν εγκληματικές παραλήψεις του Ελληνικού κράτους στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Το υπουργείο με τα μέτρα αυτά επιχειρεί να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Η πολιτική για την μετανάστευση απαιτεί ολική προσέγγιση, διαχείριση από ειδικούς επιστήμονες και όχι αποκλειστικά από αστυνομικούς χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση πάνω στο θέμα και βέβαια οικονομικούς πόρους. Θα πρέπει τέλος να συνειδητοποιήσουν οι πολιτικοί διαχειριστές αυτού του τόπου ότι κανένα τείχος στην ιστορία δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει την μετακίνηση των ανθρώπων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
